Forum portalu turystyka-gorska.pl

I texów z pewną dozą nieśmiałości dodam

Okay, to ja sie odetne (zeby za duzo zgodnych postow nie bylo ). Nie obiecuje sobie nigdy ze wiecej nie pojde jak zdycham. Nie kwestionuje tez wyjscia w gory. Klne za to siebie ze nie jestem w formie w jakiej powininem byc i ze za mlodu nie dbalem o siebie bardziej. Jestem wkurzony i zly na siebie, ale mobilizuje mnie to do wiekszego wysilku, choc staram sie paly nie przegiac bo to do niczego dobrego nie prowadzi - jak czuje ze pora sie poddac to dume wkladam do plecaka.

"Czym są Tatry? Dla jednych to stos bezładnych głazów i kamieni, które trzeba jak najprędzej upiększyć kolejkami i hotelami, dla drugich to boisko sportowe, dla innych to teren beztroskich wycieczek, dla innych wreszcie to świat cały" Edward Passendorfer

chociaż mało jest szlaków, szczególnie w Wysokich Tatrach, gdzie można odpocząć od masy Krupówkowiczów

Cos mnie tam ciagnie, ale nie wiem co???

Nigdy nie zadaję sobie pytania dlaczego chodzę po górach.

Ja muszę to chodzę.

Dlaczego chodzimy w góry i czego tam szukamy

Dla mnie moje zainteresowanie górami (w domyśle Tatrami) składa się z kilku czynników. Chyba wszystkie są równie ważne. Po pierwsze to chyba chodzi o kontakt z przyrodą. Czasem, gdy idę sam jakimś szlakiem a w około jest cisza, co najwyżej jakiś ptak zagwiżdże lub słychać tylko szum płynącego potoku lub wodospadu wtedy faktycznie czuć tą jeszcze w miarę dziką przyrodę. Ważne, a nawet bardzo ważne są dla mnie widoki w górach. Interesuje mnie fotografia. Mam kilka miejsc, które lubię właśnie ze względu na wspaniały widok i dlatego staram się tam zaglądać najczęściej jak mogę. Jest też na pewno wiele równie wspaniałych widokowo miejsc, które musze dopiero odkryć. Po trzecie to chęć sprawdzenia samego siebie. Możliwość zmierzenia się z samym sobą. Ze swoimi lękami. Mam mały lęk wysokości, przynajmniej zawsze gdzieś na dachu czy w jakimś wysokim budynku odczuwałem niepokój. W górach z tym walczę i udaje mi się. Dla mnie to przede wszystkim walka z lękami i słabościami. Kilkakrotnie miałem już chwile zwątpienia i chciałem zrezygnować w jakimś momencie na szlaku. I po przełamaniu takiego lęku naprawdę czuje się lepiej. Oczywiście nie staram się przełamywać swoich lęków za wszelką cenę. Wszystko w granicach rozsądku.