Forum portalu turystyka-gorska.pl

Uprawnienia przewodników turystycznych
§ 12. 1. Warunkiem uzyskania uprawnienia przewodnika
górskiego klasy III jest wykazanie się wiadomościami
i umiejętnościami w zakresie określonym
programem szkolenia, niezbędnymi do prowadzenia
wycieczek w warunkach letnich i zimowych po szlakach
i drogach dopuszczonych do ruchu turystycznego,
w tym także wycieczek autokarowych, na określonym
obszarze górskim, zwanym dalej „obszarem
uprawnień”.
2. Przewodnik górski klasy III ubiegający się o uzyskanie
uprawnień przewodnika górskiego klasy II na
danym obszarze jest obowiązany, oprócz wymagań
określonych w ust. 1, spełniać następujące warunki:
1) posiadać co najmniej dwuletni staż przewodnika
górskiego klasy III;
2) prowadzić wycieczki co najmniej przez 30 dni,
a przewodnik tatrzański co najmniej przez 90 dni;
3) wykazać się wiadomościami i umiejętnościami
z zakresu przedmiotów określonych w programie
szkolenia uzupełniającego na klasę II na tym obszarze;
4) złożyć oświadczenie o wykazie przejść, obejmującym
przejścia skalne wielowyciągowe, przejścia
lodowe i skalno-lodowe, a także przejścia narciarskie.
3. Przewodnik górski klasy II ubiegający się o uzyskanie
uprawnień przewodnika górskiego klasy I na
danym obszarze jest obowiązany, oprócz wymagań
określonych w ust. 1 i 2, spełniać następujące warunki:
1) posiadać co najmniej trzyletni staż przewodnika
górskiego klasy II;
2) prowadzić w klasie II wycieczki w warunkach letnich
i zimowych co najmniej przez 50 dni, a przewodnik
tatrzański co najmniej przez 90 dni;
3) wykazać się wiadomościami i umiejętnościami
z zakresu przedmiotów określonych w programie
szkolenia uzupełniającego na klasę I na tym obszarze;
4) złożyć oświadczenie o wykazie przejść, w okresie,
w którym posiadał uprawnienia przewodnika górskiego
klasy II, obejmującym przejścia skalne wielowyciągowe,
przejścia lodowe i skalno-lodowe,
a także przejścia narciarskie.

§ 13. 1. Uprawnienia przewodnika górskiego beskidzkiego
nadaje się na obszar Beskidów obejmujący:
Beskid Śląski, Beskid Żywiecki, Kotlinę Żywiecką, Pasmo
Babiogórskie, Działy Orawskie, Beskid Orawsko-
-Podhalański, Kotlinę Orawsko-Nowotarską, Beskid
Mały, Beskid Makowski, Kotlinę Rabczańską, Beskid
Wyspowy, Gorce, Beskid Sądecki, Kotlinę Sądecką,
Beskid Niski, Pieniny, Pogórze Spisko-Gubałowskie,
Rów Podtatrzański wraz z położonymi na północ od
nich Pogórzami: Śląskim, Wielickim, Wiśnickim, Rożnowskim,
Ciężkowickim, Strzyżowskim, Dynowskim,
Przemyskim, Jasielskim i Bukowskim, Obniżeniem
Gorlickim oraz Kotliną Jasielsko-Krośnieńską, Górami
Sanocko-Turczańskimi, Bieszczadami Zachodnimi,
a także częścią Płaskowyżu Hyrowskiego. Północną
granicę obszarów uprawnień stanowi linia kolejowa:
granica państwa—Zebrzydowice—Czechowice-Dziedzice—
Oświęcim—Kraków—Tarnów—Przemyśl—
Medyka—granica państwa; wschodnią: granica państwa;
zachodnią: granica państwa; południową: granica
państwa oraz granica Tatrzańskiego Parku Narodowego.
Obszar uprawnień obejmuje miasta, w tym leżące
na granicy uprawnień: Oświęcim, Zator, Wieliczkę,
Bochnię, Brzesko, Tarnów, Dębicę, Rzeszów, Łańcut,
Przeworsk, Jarosław i Przemyśl.
2. Uprawnienia przewodnika górskiego tatrzańskiego
nadaje się na obszar Tatr Zachodnich i Tatr
Wschodnich oraz obszar Podtatrza obejmującego: Pogórze
Spisko-Gubałowskie, Rów Podtatrzański, Kotlinę
Orawsko-Nowotarską i Pieniny, ograniczony doliną
rzeki Orawy, linią łączącą Przełęcz Spytkowicką, Chabówkę
i Przełęcz Sieniawską, doliną rzeki Lepietnicy
do jej ujścia do Czarnego Dunajca i dalej do Dunajca,
doliną rzeki Dunajec, przełęczą Krośnicką, rzeką Krośnicą
do jej ujścia do Dunajca, rzeką Dunajec do ujścia
rzeki Grajcarek, rzeką Grajcarek, potokiem Biała Woda,
przełęczą Rozdziele. Obszar uprawnień obejmuje
także drogę Jabłonka—Zubrzyca Górna (do Orawskiego
Parku Etnograficznego).
3. Uprawnienia przewodnika górskiego sudeckiego
nadaje się na obszar Sudetów obejmujący: Karkonosze,
Góry i Pogórze Izerskie, Obniżenie Żytawsko-
-Zgorzeleckie, Góry i Pogórze Kaczawskie, Rudawy
Janowickie oraz Kotlinę Jeleniogórską, Bramę Lubawską,
Góry Kamienne, Góry i Pogórze Wałbrzyskie, Góry
Sowie, Góry Bardzkie, Góry Stołowe, Obniżenie
Nowej Rudy, Obniżenie Ścinawki, Pogórze Orlickie,
Góry Bystrzyckie, Góry Orlickie, Masyw Śnieżnika,
Góry Złote, Góry Opawskie i Kotlinę Kłodzką, wraz
z położonymi na północ od nich Wzgórzami Strzegomskimi,
Obniżeniem Podsudeckim, Równiną Świdnicką,
Wzgórzami Niemczańsko-Strzelińskimi, Masywem
Ślęży, Przedgórzem Paczkowskim i Obniżeniem
Otmuchowskim. Obszar uprawnień obejmuje teren
położony na południe i południowy zachód od drogi
Jędrzychowice—Bolesławiec (droga nr 94)—Złotoryja
—Jawor (droga nr 363)—Strzegom (droga nr 374)—
Świdnica (droga nr 382)—Tworzyjanów (droga nr 35)
—Sobótka—Jordanów Śl. (drogi lokalne)—Łagiewniki
(droga nr —Strzelin (droga nr 39)—Sarby—Szklary
—Karłowice Wielkie—Otmuchów (drogi lokalne)—Nysa
(droga nr 46)—Prudnik—Trzebina (droga nr 41). Na
odcinku Trzebina—Jędrzychowice granicę obszaru
uprawnień stanowi granica państwa. Obszar uprawnień
obejmuje następujące miejscowości położone na
granicy obszaru: Bolesławiec, Złotoryję, Jawor, Strzegom,
Świdnicę, Sobótkę, Łagiewniki, Strzelin, Otmuchów,
Nysę, Prudnik.
§ 14. 1. Ustala się następujące stopnie trudności
tras i wycieczek prowadzonych przez przewodników
górskich odpowiedniej klasy:
1) przewodnik górski klasy III, II i I jest uprawniony do
prowadzenia wycieczek w warunkach letnich
i zimowych po szlakach i drogach dopuszczonych
do ruchu turystycznego, w tym także wycieczek
autokarowych;
2) przewodnik górski tatrzański klasy II jest uprawniony
ponadto do prowadzenia wycieczek górskich
po drogach taternickich do III stopnia trudności
w warunkach letnich i do II stopnia trudności
w warunkach zimowych;
3) przewodnik górski tatrzański klasy I jest uprawniony
ponadto do prowadzenia wycieczek górskich
po drogach taternickich do IV stopnia trudności
w warunkach letnich i do III stopnia trudności
w warunkach zimowych.
2. Prowadzenie wycieczek w warunkach wysokogórskich
w Tatrach powyżej IV stopnia trudności
w warunkach letnich i powyżej III stopnia trudności
w warunkach zimowych wymaga uprawnień przewodnika
górskiego tatrzańskiego klasy I i odbycia dodatkowego
szkolenia uzupełniającego, określonego
w załączniku nr 9 do rozporządzenia, zakończonego
egzaminem zdanym u organizatora szkolenia, potwierdzonym
zaświadczeniem o zdaniu egzaminu,
oraz wpisania przez marszałka województwa do legitymacji
przewodnika turystycznego uprawnień do prowadzenia
wycieczek w warunkach wysokogórskich
w Tatrach powyżej IV stopnia trudności w warunkach
letnich i powyżej III stopnia trudności w warunkach zimowych,
na podstawie zaświadczenia o zdaniu egzaminu.
§ 15. Posiadanie uprawnień przewodnika miejskiego
jest wymagane w przypadku wykonywania zadań
przewodnika turystycznego w następujących miastach:
1) Gdańsk, Gdynia, Sopot (łącznie);
2) Katowice oraz inne miasta konurbacji górnośląskiej:
Będzin, Bytom, Chorzów, Czeladź, Dąbrowa
Górnicza, Gliwice, Mikołów, Mysłowice, Piekary
Śląskie, Radzionków, Ruda Śląska, Siemianowice
Śląskie, Sosnowiec, Świętochłowice, Tarnowskie
Góry, Tychy, Wojkowice, Zabrze (łącznie);
3) Kraków;
4) Lublin;
5) Łódź;
6) Poznań;
7) Szczecin;
Toruń;
9) Warszawa;
10) Wrocław.

§ 16. Uprawnienia przewodników miejskich obejmują
także oprowadzanie po obiektach i obszarach
znajdujących się w strefie podmiejskiej, jeżeli te obiekty
i obszary są związane z historią, kulturą lub gospodarką
miasta.
§ 17. Organizator turystyki powierzający na podstawie
art. 30 ust. 1 ustawy wykonanie usługi przewodnikowi
turystycznemu jest obowiązany w obsłudze
grupy turystów do zapewnienia udziału:
1) przewodnika miejskiego — dla miast wymienionych
w § 15, jeżeli program imprezy obejmuje
zwiedzanie miasta lub wybranych obiektów na jego
obszarze, w muzeach i obiektach zabytkowych,
w których nie oprowadza uprawniony pracownik
etatowy;
2) przewodnika górskiego — na obszarach górskich
określonych w § 13, jeżeli program imprezy przewiduje
wycieczki piesze poza obszarem zabudowy
miejscowości;
3) przewodnika miejskiego w przypadku, o którym
mowa w § 16, lub przewodnika terenowego —
w parkach narodowych, krajobrazowych i rezerwatach
udostępnianych do ruchu turystycznego,
jeżeli program imprezy obejmuje zwiedzanie tych
miejsc, w muzeach i obiektach zabytkowych,
w których nie oprowadza uprawniony pracownik
etatowy, a także na obszarach, na których obowiązujące
przepisy porządkowe prawa miejscowego
nakładają taki obowiązek.


W nowej ustawie nie ma słowa przewodnik terenowy.

Praktyki wymuszające przewodnika na otwatych do ruchu turystycznego szlakach na całych obszarach naszych parków są ewinentnie sprzeczne z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie dotyczącej przewodników wycieczek z 1991 r. (C-180/89).

To nie ustawa tylko rozporządzenie, którego nawet nie potrafisz uważnie przeczytać.

Orzeczenie trybunały nie dotyczy szlaków turystycznych w parkach. Sprawa dotyczyła przewodników w Rzymie.

Rzuciłem okiem na Twoją stronkę i nie dziwie się że walczysz z przewodnikami.
Powiem szczerze marne masz szanse cokolwiek zrobić w tym kierunku.

Gruby jedzie do Krakowa

To był dobry pomysł. Narodził się spontanicznie, u Śledzia, ale teraz w pociągu, cała grupa z byłej IV c, wspomagana puszczańskim, kolejny raz twierdziła, że wycieczka do Krakowa w gronie starych kumpli, to naprawdę świetny pomysł.

- Gruby, twoje zdrowie – Miras wzniósł toast za inicjatora spotkania.
- Zdrowie Twarzoksiążki, to ona nas ponownie połączyła – odpowiedział Gruby.
- Nasze zdrowie – dodał Blady.
I tak dalej. Jak to w pociągu, kiedy dwunastka młodzieńców w średnim wieku urwała się na chwilę ze smyczy odpowiedzialności za dom, rodzinę i pracę. W normalnych okolicznościach podróż trwałaby skandalicznie długo, tym razem czas mijał szybko.

- Najpierw do hotelu a potem w miasto – zarządził Ziutek, który uwielbiał zarządzać, chociaż podobno po godzinach pracy był straszliwym pantoflarzem.

***

Miasto z wieczora było urokliwe. Latarnie na Plantach, podświetlone kościoły, urok starego miasta udzielał się kumplom.
- Ładnie kurde i stylowo – zachwycił się Gienek.
- Fakt – potwierdził Bolo.
- Collegium Maius – dodał Bródka .
- A pan, dobry wieczór, skąd wie, że to Kolegium Majus? – grupa kumpli zaryła w miejscu. Tuż przy nich stał trzyosobowy patrol straży miejskiej.
- Oblałem tu filozofię – szczerze odpowiedział Bródka.
- I oczywiście powiedział pan, z którego roku pochodzi ten budynek? – indagował dalej strażnik z numerem 666 na klapie.
- Nazwy używano od połowy XV wieku, ale początki sięgają roku 1400. Chciałem im to powiedzieć i zabłysnąć, ale nie zdążyłem, bo panowie, ten….właśnie…. – zawiesił głos Bródka.
- I o Sukiennicach też pan zna różne historyjki, co? – to było pytanie od strażnika nr 456.
- Co mam nie znać, historię sztuki studiowałem dwanaście lat – z dumą odparł Bródka.
- Nomen omen was też dwunastu – uśmiechnął się trzeci strażnik.
- Tak spotkanie po latach, zwiedzamy Kraków, wspominamy, podziwiamy… - wyjaśnił Gruby.
- Zwiedzamy, zwiedzamy, a przewodnik gdzie? – przeszedł do kontrataku 666.
- Po co nam przewodnik, jak Bródka, to znaczy Heniek wszystko wie.
- To my panom wypiszemy mandacik po dwieście złotych dla każdego i przestaniecie zwiedzać – 121 wyjął notatnik.
- Zakłócamy spokój i ten tegiez? – z nienaganną dykcją wtrącił się do rozmowy Benek.
- Skąd. Nienaganne zachowanie. Zwiedzacie natomiast bez przewodnika, co zgodnie z ustawą o turystyce jest w Krakowie wykroczeniem.
- Nie można patrzeć na Collegium Maius bez przewodnika? - Gruby się zdziwił autentycznie i naprawdę.
- Można. Poniżej dziesięciu osób – wyjaśnił 666.
- A co mają robić takie grupy jak nasza?
- Wynająć koncesjonowanego przewodnika miejskiego – łagodnie odparł 121.
- I wtedy możemy ?
- Wtedy możecie legalnie zwiedzać stary Kraków – potwierdził 666.
- Panowie są bardzo mili, ustawa kretyńska, ale my raczej, jednak nie zapłacimy – wtrącił się do rozmowy Ziutek.
- Panowie też są mili, my wypełniamy obowiązki i mandaty wypiszemy – ukłonił się 456.
- Przykro mi panów rozczarować, ale nas nie ma dwunastu. Tych czterech jejmościów nie znamy.
-Znacie tych gości? – retorycznie rzucił pytanie Ziutek.
- Nieeeee, no niee…., przyczepili się do nas…. – zamruczeli kumple niewyraźnie.
- Hmm, bardzo cwanie, bardzo, żeby nie komplikować odstępujemy od dalszego postępowania. Życzymy miłego pobytu w Krakowie. Czterem panom też – strażnicy spojrzeli po sobie i pomaszerowali do trzydziesto dwu osobowej wycieczki szkolnej.

***

Reszta wieczoru w piętnastowiecznej piwnicy płynęła fantastycznie. Dwunastu kumpli z dawnych lat biesiadowała w doskonałym humorze. Kelner przyniósł rachunek.
- A te sto czterdzieści złotych to skąd? – zapytał Kurczak, obecnie biegły księgowy.
- To jest honorarium ryczałtowe dla przewodnika miejskiego – odparł kelner – Pan Graduszycki siedzi przy sąsiednim stoliku i oprowadził was po zabytkowej piwnicy.
- Naprawdę? – oniemiał Gruby.
- Oczywiście – przewodnik Graduszycki wstał zza dębowej ławy – Zgodnie z ustawą o turystyce pokazałem waszej DWUNASTOOSOBOWEJ grupie unikalne na skalę światową sklepienia i sposoby łączenia cegły z drewnem, czyż nie? Dziedzictwo narodowe wymaga profesjonalnej prezentacji, której mogą dokonać tylko certyfikowani przewodnicy. To bardzo mądra ustawa, dzięki niej mogę panom uświadomić ich korzenie kulturowe.

Paweł Ławicki

Raczej sam nie masz szans na przekonanie ludzi o słuszności wymogu zwiedzania kraju tylko z przewodnikiem

Wystarczy poszukać przewodników i zobaczyć ile mają wycieczek więc zapotrzebowanie jest jak najbardziej.

Raczej sam nie masz szans na przekonanie ludzi o słuszności wymogu zwiedzania kraju tylko z przewodnikiem. Poza tym nie jestem osamotniony w krytykowani przewodnickich absurdów.

Ale nikt nie zmusza Cię wynajmować przewodnika dla 1 osoby tylko dla grup zorganizowanych.

Ja wcale nie muszę nikogo przekonywać.

poprzez zastraszanie wymuszać na ludziach korzystanie z nie chcianych usług.

Może dla Ciebie nie chcianych a dla inni chętnie wynajmą przewodnika.

Widzisz różnicę między chęcią a przymusem?

Nio... zawsze można iść bez ale skutki mogą być różne zwłaszcza dla opiekuna Mr. Green

Ogólnie mówiąc w granicach parku działa przewodnik ale jego działania są dużo szersze bo całe podtatrze, Spisz, Pieniny, Słowacja.

O Słowacji to lepiej abyś dyskretnie przemilczał, bo się skompromitujesz.

Jedyny wyjątek to wejście na Gerlach, ale dlatego, że tam nie ma szlaku, a za to jest sprawiedliwie - obowiązek dotyczy także turystów indywidualnych.

Piszę o uprawnieniach.

Proponuję Ci zbierz 100tyś podpisów i złóż na ręce Marszałka Sejmu, swoją petycję o "trzepanu kasy przez przewodników w naszym dziwnym kraju" Zejdź z obłoków na ziemię. My nic z tym nie zrobimy. Tak było jest i będzie.

przewodnicy sa potrzebni

na szczescie w tym pieknym kraju jest miejsce i dla Lecha i dla Raffiego a takze dla (G)Roha i jego chomika

Ty sobie możesz myśleć. Jest gdzieś definicja grupy zorganizowanej?

Jest

Ale mi się już nie chce o tym dyskutować, wygooglaj sobie.

Widać naczelni ideolodzy przekształcenia naszego państwa w Rzeczpospolitą Przewodnicką traktują grupy wędrowne jako przestępcze i stąd lansowany przymus ich eskortowania.

jak najbardziej wszyscy zdrowi

Na wszystkich forach wałkujesz ten sam temat od 2006 roku.

Na niektórych forach forumowicze dokładnie wypowiedzieli w tej kwestii i nie zostawili suchej nitki na Tobie. :

nie wiesz co to grupa zorganizowana.

KONIEC!