Zombi - pozwól sobie powiedzieć, że wszelkie takie porównania polsko - słoweńskie w omawianym temacie nie mają większego sensu bo odrazu można zapytać jak to jest w przypadku Chorwacji, Austrii, Słowacji, Kazachstanu a nawet Zambii itd co prowadzi tylko do stwoprzenia grubej rozprawy liczącej kilkaset stron, z której w dodatku nic nie będzie wynikać.
Istotą problemu natomiast jest to w jaki sposób stan prawny obowiązujący w danym kraju wpływa na takie lub inne warunki popytu i podaży dotyczące usługi przewodnickiej.
Dz.U.2011.208.1241
USTAWA
z dnia 18 sierpnia 2011 r.
o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich1)
(Dz. U. z dnia 30 września 2011 r.)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.Ustawa określa:
1) podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa górskiego i ratownictwa na zorganizowanych terenach narciarskich, zakres ich obowiązków i uprawnień oraz zasady finansowania ich działalności;
2) obowiązki osób przebywających w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, a w szczególności uprawiających sport, rekreację lub turystykę;
3) podmioty odpowiedzialne za zapewnienie bezpieczeństwa osobom przebywającym w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich;
4) warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, a w szczególności uprawiających tam sport, rekreację lub turystykę;
5) nadzór i kontrolę nad ratownictwem górskim.
Art. 2.Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) górach - rozumie się przez to obszar Beskidu Niskiego, Beskidu Wyspowego, Beskidu Średniego, Beskidu Sądeckiego, Beskidu Żywieckiego, Beskidu Małego, Beskidu Śląskiego, Bieszczadów, Gorców, Pienin, Sudetów Wschodnich, Sudetów Środkowych, Sudetów Zachodnich, Tatr, pasma Spisko-Gubałowskiego oraz Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej z wyłączeniem obszarów jednostek osadniczych i dróg publicznych;
2) parkach narciarskich - rozumie się przez to tereny, na których znajdują się obiekty przeznaczone do wykonywania ewolucji akrobatycznych na nartach i snowboardzie, w szczególności takie jak skocznie, rynny, poręcze;
3) pólkach ćwiczebnych - rozumie się przez to tereny przeznaczone w szczególności do nauczania narciarstwa lub snowboardingu;
4) narciarskiej trasie biegowej - rozumie się przez to tereny wyznaczone i odpowiednio oznakowane, przeznaczone do uprawiania narciarstwa biegowego o szerokości co najmniej 3 m;
5) narciarskiej trasie zjazdowej - rozumie się przez to tereny przeznaczone do uprawiania narciarstwa i snowboardingu, zapewniające istnienie wolnej przestrzeni do zjazdu, odpowiedniej do stopnia trudności narciarskiej trasy zjazdowej i zdolności przewozowej urządzeń transportu linowego i taśmowego przeznaczonych do transportu osób, przy których się znajdują;
6) nartostradzie - rozumie się przez to tereny przeznaczone do uprawiania narciarstwa zjazdowego i snowboardingu, o szerokości co najmniej 3 m, służące w szczególności do komunikacji pomiędzy: narciarskimi trasami zjazdowymi, zorganizowanymi terenami narciarskimi, stacjami urządzeń transportu linowego i taśmowego przeznaczonych do transportu osób, oraz trasy dojazdowe do dróg, parkingów i obiektów użyteczności publicznej;
7) ratownictwie górskim - rozumie się przez to organizowanie i udzielanie pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach oraz transportowanie zwłok z gór;
ratownictwie narciarskim - rozumie się przez to organizowanie i udzielanie pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na zorganizowanych terenach narciarskich;
9) ratowniku górskim - rozumie się przez to osobę spełniającą wymagania określone w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.2)) dla lekarza systemu, pielęgniarki systemu, ratownika medycznego lub ratownika oraz posiadającą uprawnienia ratownicze lub instruktorskie w zakresie ratownictwa górskiego oraz specjalistyczną wiedzę z zakresu technik ratownictwa górskiego i topografii obszaru, na którym działa dany podmiot uprawniony do wykonywania ratownictwa górskiego, zatrudnioną lub pełniącą służbę w tym podmiocie lub będącą członkiem tego podmiotu;
10) ratowniku narciarskim - rozumie się przez to osobę spełniającą wymagania określone w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym dla lekarza systemu, pielęgniarki systemu, ratownika medycznego lub ratownika lub posiadającą ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, oraz ukończyła szkolenie w zakresie transportu osób potrzebujących pomocy na zorganizowanych terenach narciarskich, organizowane przez podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa górskiego;
11) wypadku - rozumie się przez to nagłe zdarzenie lub zachorowanie, którego następstwem jest naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia osoby przebywającej w górach lub na zorganizowanych terenach narciarskich;
12) zarządzającym zorganizowanym terenem narciarskim - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej będącą właścicielem, użytkownikiem, najemcą, dzierżawcą lub posiadającą inny tytuł prawny do zorganizowanego terenu narciarskiego lub urządzeń transportu linowego lub taśmowego przeznaczonych do transportu osób, przy których znajduje się zorganizowany teren narciarski;
13) zorganizowanym terenie narciarskim - rozumie się przez to ogólnie udostępnione i odpowiednio naśnieżone lub z odpowiednio przygotowanym sztucznym podłożem, oznaczone i zabezpieczone tereny przeznaczone do uprawiania narciarstwa lub snowboardingu, znajdujące się przy urządzeniach transportu linowego lub taśmowego przeznaczonych do transportu osób, a także narciarskie trasy biegowe oraz parki narciarskie i pólka ćwiczebne.
Rozdział 2
Bezpieczeństwo w górach
Art. 3. 1.
Zapewnienie warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach należy do ministra właściwego do spraw wewnętrznych, organów jednostek samorządu terytorialnego, na terenie których wykonywane jest ratownictwo górskie, dyrekcji parków narodowych i krajobrazowych położonych na obszarze gór, a także do osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej prowadzących w górach zorganizowaną działalność w zakresie sportu, rekreacji lub turystyki.
2.Zapewnienie warunków bezpieczeństwa w górach polega w szczególności na:
1) oznakowaniu terenów, obiektów i urządzeń służących do uprawiania sportu, rekreacji lub turystyki;
2)
ustaleniu zasad korzystania z danego terenu, obiektu lub urządzenia; 3) zapewnieniu podmiotom uprawnionym do wykonywania ratownictwa górskiego warunków do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia;
4) ogłaszaniu komunikatu lawinowego.
[...]
W skrócie można powiedzieć tak - dyrektor parku narodowego jako osoba odpowiedzialna za stan bezpieczeństwa na terenie parku może ustalić odpowiednie zasady tak jak to uważa za stosowne.
Dalsza dyskusja bez odpowiedniej zmiany w/w ustawy nie ma sensu. Zainteresowane środowiska a więc w tym przypadku dyrekcje szkół organizujących wycieczki mogą/powinny podjąć negocjacje z dyrektorami parków narodowych mające na celu takie ustalenie treści odpowiednich przepisów wydawanych przez dyrektorów parków aby sprzyjały one realizacji celów edukacyjno - wychowawczych wymagających bytności młodzieży szkolnej w grupach zorganizowanych na terenach parków narodowych.
Wiesz coś może o takich działaniach? Ja nie. Poza odwiecznymi narzekaniami, że jest niedobrze.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
mafiny przepis dyr. parku:
