Widzę że temat Rysów się pojawił. Planuję w lecie wejście na ten szczyt, jakich trudności mogę się spodziewać i mniej więcej ile czasu zajmuje wejście. Czy rzeczywiście 4h czy więcej? (przy umiarkowanym tempie)

Widzę że temat Rysów się pojawił. Planuję w lecie wejście na ten szczyt, jakich trudności mogę się spodziewać i mniej więcej ile czasu zajmuje wejście. Czy rzeczywiście 4h czy więcej? (przy umiarkowanym tempie)

Widzę że temat Rysów się pojawił. Planuję w lecie wejście na ten szczyt, jakich trudności mogę się spodziewać i mniej więcej ile czasu zajmuje wejście. Czy rzeczywiście 4h czy więcej? (przy umiarkowanym tempie)

Marta Ty jesteś gigant - to zjście i póżniej to podejście w lesie to chyba był większy horror niz Rysy.

Pamiętam tę ostatnią herbatkę. Gdyby nie ona, to byłem tak wycienczony , że wyciągnął bym gume z ga.. i sobie w łeb strzelił .
Ostatnia moja taka wyprawa w takim stanie . Faktycznie jakoś snu brakowało .

idą tam tłumy od MOka, blokują szlak.

Jak ja szedłem to wyprzedziliśmy chyba z 10 wycieczek w czerwcu i chyba z 1000 ludzi ale doszliśmy na Mok w godzinke z palenicy.

Przełęcz pod Chłopkiem ma bardzo dużo zalet - może i jest najbardziej atrakcyjnym miejscem w polskich znakowanych Tatrach, przede wszystkim ze względu na spokój. :

Krzyżne przez Pańszczycę też są niesamowite

chęć zejśca ze szlaku na jeden z mieguszy

trudnośc moich wejśc, jest wynikiem nie fizycznej zapaści ale znudzenia psychicznego...szczerze nie znosze monotoii która oferuje długa i niezmienna dolina rostoki....dostaje szału kiedy widze kamienie, lask, kamienie, las, schodki las, schodki kamienie las.....

ona jest piękna....kiedy idzie się rano, to widac zacienione drzewa, delikatne promienie słońca ostrożnie przenikające gęstośc zieleni drzew.....szare skały niczym srebrzą się na wilgotnej ziemi.....delikatny szum wiatru osuwa się po gałęziach drzew.....wieczorem.....znowu....półcienie przemieniają się w ciemne widma nocy..i już tylko gwiazdy wskazują swym spokojem to co tak zwyczajne w swej niezwykłości......
ale szczerze mowiąc kiedy czlowiek idzie ..i idzie..i idzie....a krajobraz nie zmienia sie zasadniczo przez dłuzszy czas.....i dopiero kosodrzewina wdziera sie na teren lasu i jej to wlasnie drzewa ustępują z wolna miejsca....podnieśc można sie na duchu.....
wszystko jest piekne w swym indywidualnym charakterze gór....tylko czlowiek chyba tak niedoskonały, że czas liczy zawsze wedle swych potrzeb i stanów mysli.....pozdrawiam wielbicieli doliny rostoki i tych dla których ciagłośc moze stac się monotonią

trudnośc moich wejśc, jest wynikiem nie fizycznej zapaści ale znudzenia psychicznego...szczerze nie znosze monotoii która oferuje długa i niezmienna dolina rostoki....dostaje szału kiedy widze kamienie, lask, kamienie, las, schodki las, schodki kamienie las.....
a co do trudnego podejścia to jak jestem zmeczona to chyba wszystko...chociaz jakoś świnica z nazwy mi sie kojarzy niemiło..penwie ją ktos tak okreslil bo mu dala w kośc...

Najbardziej bałam się wyjścia na Kościelec.
Strasznie było. Mama i Łukasz musieli mi pomagać.
Ale na górze było fajnie