Forum portalu turystyka-gorska.pl

no, to że nie ma dzieci jest raczej dowodem, że umie

_________________
http://3000.blox.pl/html

"Listy z Ziemi" Twaina: poszukaj, przeczytaj... warto

Mazio, ale chyba nie roztrząsamy tu tematu nad wyższością posiadania dzieci a ich brakiem.

_________________
Nigdy nie mów nigdy....

No właśnie chciałem się upewnić.

_________________
http://3000.blox.pl/html

"Listy z Ziemi" Twaina: poszukaj, przeczytaj... warto

A ja proponuję Sudety a konkretnie Góry Izerskie, super miejsce na "pierwszy raz". Niezbyt duże przewyższenia, ciekawa historia, klimatyczna baza z mega dobrym jedzeniem. Dobry dojazd autem. No i czeskie piwko

_________________
guroholicy.pl - ludzie uzależnieni od gór

Brzmi jak reklama.

_________________
http://3000.blox.pl/html

"Listy z Ziemi" Twaina: poszukaj, przeczytaj... warto

Nie miałam najmniejszego zamiaru przekonywać go, jak to cudownie jest mieć dzieci, tylko jak już się je ma, i rodzice w mniejszym bądź większym stopniu pasjonują się górami, to nie jest jakimś chorym pomysłem zabranie rocznego dziecka na małą przygodę z górami. Może i faktem jest że niewiele będzie z tego pamiętało, niemniej jednak można spędzić fantastycznie czas wędrując sobie po niższych partiach.
Ale sam przyznasz że określenie owego spędzonego czasu jako cyt. "głupota i odebranie sobie całej przyjemności..." jest co najmniej infantylne.

Nie to nie jest żadna reklama tylko propozycja, jestem Przewodnikiem Sudeckim i znam te tereny, często dobieram trasy dla różnych ludzi więc mam jakieś tam rozeznanie i znam reakcję ludzi na odległości przewyższenia itp.
Tatrzańskie doliny są również idealne na początek tylko że tam wędrując podziwiamy góry wysokie a tu w Izerskich wędrując zdobywamy bez zbyt dużego wysiłku góry do 1000m n.p.m.
To tylko propozycja miejsc/gór mniej w Polsce znanych.

_________________
guroholicy.pl - ludzie uzależnieni od gór

Mam. Trójkę.
Znajduję ogromną przyjemność w aktywnym spędzaniu czasu (w tym turystyka, w tym górska) z dwójką, która jest jest już samodzielna w poruszaniu oraz posiadam spore doświadczenie w podjęciu błędnej decyzji zabrania roczniaka/2-latka tam gdzie okazuje się to upierdliwe i męczące i dla niego i dla mnie.


Raczej praktyczne.


Nie chorym, tylko głupim, czyt. męczącym dla wszystkich.


Pogadajmy praktycznie, a nie teoretycznie

Dodam, że na użytek tego wątku przez "zabranie małego dziecka w góry" rozumiem wycieczkę np dolinką do Ornaku i z powrotem, a nie spacer z wózkiem po siwej polanie wokół parkingu. A jak kto lubi to jego sprawa, to moje zdanie

można siedzieć w domu, ale nie trzeba,
każdy ma inne dzieci oraz inne podejście do wyjazdów i wycieczek
Ja uwielbiam wyjazdy z dziećmi można ich o wiele więcej nauczyć pokazując świat w rzeczywistości, kwestia jest tylko taka aby nie przesadzić, ja stosuję zasadę coś dla mamy i taty aby dzieci wiedziały, że rodzice też mają swoją potrzebę odpoczynku i coś dla nich co same wymyślą/ dotyczy to starszej córki/ proponujemy co w okolicy jest dla dzieci i co chciałaby zobaczyć. A poza tym jedziemy w 12 osób włącznie z babcią i dziadkiem. Jak nie będą chciały z nami to musimy się uśmiechać do dziadków

A tam zaraz siedzieć. Roczniakowi nikt atrakcji nie odmawia, tyle ze na miare jego potrzeb przy zachowaniu zdrowia psychicznego starych, hehehe

Sudety są piękne, ale kojarzą mi się z moją rodzinną okolicą. Jak dla mnie niezapomniane wrażenie zrobiły góry stołowe/zarówno w Polsce jak i w Czechach/. Córka do dzisiaj wspomina wycieczki po skalnym mieście i błędnych skałach. Nawet nie chciała słyszeć, że dzisiaj nie idziemy, bo ma odpocząć. I chciałabym aby takie wrażenie też pozostawiły tatry, aby ciągle do nich wracać..

to prawda, co jak co ale dzieci potrafią wykończyć bardziej niż wycieczka w góry

Najgorsze jak wykańczające dziecko i góry spotkają się w jednym punkcie czasoprzestrzennym. Wtedy jest armageddon.
Parę takich obrazków widziałem - środek szlaku, np w pół drogi z kondratowej na giewont, dziecko siedzi na kamieniu i histeria, ryk - dalej ni ch nie pójde. I koniec. Obok stoją bezradni rodzice, obuci, oplecakowani i negocjują. Współczucie dla nich 10/10.

Dlatego przekonanie, że nie wolno bić dzieci uważam za idiotyczne... Sam nieraz obrywałem, ale zawsze wiedziałem za co. A teraz jak się z dzieckiem ,,rozmawia'' to ono jest rozwydrzone, i rozpuszczone, zwłaszcza jeśli się mu kupuje czego mu się tam tylko zachce... Przecież on będzie swoje dzieci wychowywał tak samo! I tutaj koło się zamyka. Ludzie schodzą na psy... Nie ubliżając psom

Schodzimy ze szlaku coraz bardziej ale tu musze zaprotestować. Przy czym od razu wprowadze rozróżnienie między biciem w sensie zadawania bólu fiz & psych od profilaktycznego klapsa na ostudzenie. Na ten temat trwa odwieczny spór, moje stanowisko bicie nie, klapsy tak.
A co do ryczącego na szlaku dziecka to klaps należy się rodzicom, właściwie to wpier*

O to mi właśnie chodziło Przecież bicie w sensie, że je będę odkładał pięściami nie wchodzi w grę! Niestety w niektórych ,,rodzinach'', jeśli można to tak nazwać , ten problem istnieje... Temu się zdecydowanie sprzeciwiam, ale klaps wychowawczy jest dziecku bardziej potrzebny niż 100 spotkan z psychologiem.

Z moich obserwacji osoby wrogie klapsom mają zazwyczaj spore trudności wychowawcze z rozwydrzonymi terrorystami. Na własne życzenie.

A czy w dorosłym życiu gdy szef jest z Was niezadowolony to Was leje, czy może potrafi załatwić sprawę inaczej????
Z dzieckiem różnica jest taka, że zazwyczaj jest mniejsze, słabsze - nie odda ...
Bańdzioch ciebie nawet nie pytam - najpierw odrób lekcje a potem siadaj do internetu.

A czy szef jest od uczenia człowieka gdzie jest granica dobra i zła?

To uczysz tej granicy klapsami???
OK, no to przenieśmy relacje na rodzic - dorosłe dziecko - nadal jakaś bzdura powstaje - ręka do góry kto daje klapsa dorosłem synowi???? Kto będąc dorosłym dostaje klapsy od taty???

Edit:
A to jeszcze poprosiłbym drogich metodyków o opisanie w jaki sposób zdefiniować granicę co wolno a co nie? może macie jakąś tabelkę, gdzie można ile niutonów przyłożyć aby był jeszcze klaps a nie broń boże bicie????
Czym bić wolno a czym nie??? Twardość przedmiotu w skali Vickersa, czy Brimmela (czy jak to się tam pisze)???
Uzależnione to od wagi dziecka? Wieku???? Rodzaju kocyka?
Ręka zamknięta, czy z liścia, a może z banieczki????

Temat i tak cienki bo o Mazurach - możemy trochę pooffować. Śmiało - opisujcie.

W jakim ty świecie żyjesz? Dajesz klapsa dorosłemu synowi? A co to da? Dziecko trzeba wychowywać, gdy jest małe! Jak jest dorosły to już sobie możesz... Czym nasiąknie za młodu, takie będzie w dorosłości Mam sąsiadów, którzy popuszczali dziecku jak było małe, a teraz żebra na dworcu... Teraz czego by nie robili to już tego nie odwrócą. trzeba było myśleć wcześniej...

No tak najlepiej to od razu mu patelnie przypier.olić Klaps nie ma być super mocny, tylko wychowawczy. Tak, żeby dziecko zrozumiało, że ma tak nie robić. Przecież nikt (no może prawie nikt) nie bije dziecka po to, żeby mu zrobić krzywdę, tylko, żeby je wychować na ludzi. Nawet zwierzęta karcą swoje dzieci, to nie jest tylko ludzka przypadłośc

Moje dziecko ma niecałe 12 lat nigdy klapsów nie dostawało i życze wszystkim rodzicom żeby ich pociechy były tak fajne jak moja i zapewniam że klapsy bądż ich brak nic wswspólnego z rozwydrzeniem nie mają. Ma raczej nieobecnośc rodziców w życiu codziennym dziecka i folgowanie we wszystkim. A co do wyjazdu w Tatry z dzieckiem to jakoś nigdy z tego powodu dyskomfortu nie miałam że musze nieśc ją i plecak np., raczej radośc że mogę sie z nią podzielić tym co mi najbliższe. Ale widze że to czysto kobiecy punkt widzenia (niestety)

rozpętała tu się niezła burza i to chyba w innym temacie niż autorowi tematu chodziło

_________________
guroholicy.pl - ludzie uzależnieni od gór

Kaytek, jak ja kocham takie sranie w banie, gadanie ze ślepym o tęczy

Wilczyca - ojciec jest od lania, matka od rozpieszczania, taki lajf

EOT z psycholgią rodzica, opuszczam lokal

Moj Mąż jak dotąd nigdy jej nie uderzył.
A wracając do tematu trasę trzeba niestety dopasować do dziecka i do swoich możliwości zapewnienia mu komfortu i bezpieczeństwa i prawdą jest że trzeba z wielu rzeczy w tatrołażeniu zrezygnować co bywa bolesne dla "duszy" ale coś za coś. I patrząc na ilość osob spacerujących ŚWIADOMIE z dziećmi w Tatrach wiele z nich to rozumie.

Temat to jest wycieczka dokoła jeziora hihi, więc sie zajme tematem
Kiedyś postanowiłem obejść Śniardwy, przeszło mi po kilku km, nuda, dłużyzna i dialogi niedobre. Na dodatek zmieniałem obiektywy w lesie i mi paproch siadł na matrycy i zaczęło się neverending czyszczenie.
Nigdy już nie pójde naokoło Śniardw.

Trza bylo wziąc coś na komary

Bańdzioch nie garb się, lekcje odrobiłeś, że w internecie siedzisz???

Masz jakiś kompleks na punkcie wieku? Idź na emeryturę!