Forum portalu turystyka-gorska.pl

Przepraszam, Berodual to betamimetyk.

O astmach oskrzelowych ani Berodulach sie nie wypowiem bo to nieznane mi obszary, ale chetnie sie podziele z wami w temacie zasadniczym i to zupelnie na swiezo. Wczoraj bowiem w koncu zapoznalam sie osobiscie ze znajoma, ktora znalam do tej pory jedynie z ksiazek o wspinaczce.
Jej Wysokosc (dobre, co?) choroba wysokosciowa. U mnie wyszlo na to ze okolo 3800 mnpm. Miejsce spotkania: Mount Kinabalu, Borneo (4095 mnpm) Dlugo bylo wszystko pieknie i wspaniale, nawet myslalam ze jestem cyborgiem i nie bede mogla sie nawet pochwalic ze wiem jak to jest jak sie, za przeproszeniem, rzyga dalej jak widzi
Dotarlismy do plateau, gdzie mielismy spedzic czesc nocy przed atakiem szczytowym, wlasnie gdzies okolo 3800 i tam sie zaczelo. Bol glowy, dziwne piski w uszach (bynajmniej nie po piwku;) , mdlosci.
cuda cudenka po prostu. bezsennosc to juz tylko bonus. Te kilka godzin przed pobudka o 2 am spedzilam probujac przekonac swoj zoladek ze wszystko jest jak najbardziej w porzadku i moze zachowywac sie jak na zoladek przystalo.
Powyzej 4000 metrow jest juz tylko gorzej, kazdy metr wydzieralam tej gorze na sile. 5 metrow do przodu, 3 minuty siedzenia, 3 metry w gore, 5 minut dyszenia. i najprzedziwniejsze bylo dla mnie to, ze pokonujac te ostatnie 200 metrow nie czulam nawet zmeczenia i tylko wlasnie nudnosci i zawroty glowy byly przyczyna moich odpoczynkow. powaznie zaczelam sie obawiac ze pod samym szczytem zaczne sie witac ze zmarlymi krewnymi
Z dyszacymi pozdrowieniami,
Ell

Zmęczenia się nie czuje, bo to efekt niedotlenienia. Po prostu mózg przestaje wyłapywać bodźce "mniej ważne dla niego".

Ja dosyć dobrze znoszę wysokość, ani razu nie rzygałem, glowa boli w normie (polecam Nurofen forte ) nawet mam jako taki apetyt ale spać powyżej 4000 raczej nie mogę (chyba że w Himalajach ale tam po 2 tygodniach przebywania pow. 4000 w ogóle nie odczywa sie tej wysokości).
Jednak niedotleniony byłem na Kili strasznie, bo już od 5400 dostrzegłem, że idę lekkim zygzaczkiem, a na szczycie 5 min zastanawiałem się (choć ten stan trudno w ogóle myśleniem nazwać) jak włączyć aparat fotograficzny zmęczenia to już w ogóle nie czułem.

Tak jakoś wychodzi zawsze, że do ataku na jakąkolwiek wysoka górę rusza się w nocy. Z reguły oczywiście wcześniej się tych paru godzin nie śpi ("gorączka ataku szczytowego"). Fakt ten powoduje efekt "zasypiania stojąc" zwłaszcza podczas zejścia, gdy adrenalinka opada i "organizm puszcza". Podczas zejścia z Kili czy Demavendu napotykałem kolegów "zakopanych w żużel", którzy jak sami mówili w pewnym momencie "wyłączyli się"

_________________
Pozdrawiam
Sylwek

http://www.modelarstwookretowe.pl/index.php?p=17

Ja schodzac nie spotkalam co prawda nikogo zakopanego w zuzel bo zuzlu tam ni hu hu , ale z opowiesci mojej wspolwspinaczki Kanadyjki wiem ze mowilam do niej po polsku i wsciekalam sie ze nie rozumie
Inne sympatycznosci tegoz zejscia to wysoka goraczka i chod tropem weza. Teraz rozumiem dlaczego wiekszosc wypadkow zdarza sie przy zejsciach wlasnie.