Sonka napisał(a):
No i skończyło się to wycieczką osobistą
Koń jaki jest każdy widzi:
Sonka napisał(a):
(...) a przewodnik ma tylko blachę.(...)
(...) Tak, mam tylko blachę. (...)
(...)Nie mam ambicji być czyimś mentorem. Gdyby coś podobnego mi przydarzyło się to broniłabym się przed tym zębami i pazurami. To zbyt duża odpowiedzialność.(...)
Jak cię widzą tak cię piszą, lucynko.
Opowiedziałaś sama tutaj co nieco o swojej pracy, o tym czym się zajmujesz przede wszystkim, o swoich niskich ambicjach i niechęci do gór, poza swoimi pagórami i dolinami.
Napisałaś te słowa na forum więc powinnaś się liczyć z tym, że każdy może je przeczytać i odnieść się do nich w swoich komentarzach.
I wiele jest w tym prawdy, że na nazwisko trzeba sobie samemu zapracować. Na szacunek, na poważanie, na miano opiekuna, wychowawcy ... a nawet na miano osoby której funkcje są służebne, bo na co komu marny służący, jaki z niego pożytek?, czym może być pomocny drugiemu człowiekowi?
Na miano Przewodnika Górskiego trzeba sobie zapracować na szlaku, w górach.
Nie na fejsbuku przy wirtualnych ogniskach.
Sonka napisał(a):
Moje funkcje są służebne w stosunku do innych ludzi. Także w górach.
Udajesz, że nie kumasz lucynko. Zrozum, twoje bajdurzenie o roślinkach nie jest aż tak istotne. Jest na rynku mnóstwo wydawnictw, rzetelnych, naukowych, napisanych bardzo przystępnym językiem, ciekawych.
Chcesz dzieciom opowiadać o roślinkach? To zorganizuj sobie prelekcje w Bieszczadzkich szkołach. Nawet nie będziesz musiała stać gdy będziesz opowiadać. Tylko wygodnie sobie usiądziesz. Swój duży tyłek posadzisz na krześle.
Sonka napisał(a):
Także w górach. W grupie nie jestem żadnym wychowawcą, ale jedną z grupy (...)
Udajesz, że nie kumasz więc jeszcze raz przypomnę:
sefer1 napisał(a):
(...) mi się zdarzyło w ciągu tej prawie dekady, że np. w grupie ktoś słabiej się czuł i czasami jedną trasę robiłem dwa razy etc. Kiedyś pomagałem "swojemu" anglikowi zejść na dół - potężny chłop i trzeba zasuwać z nim opartym na ramieniu. Tak samo czasami nosić plecaki, w zimie zaś to przewodnik cały czas toruje - nawet w 20 cm śniegu to może się okazać męczące po 8 godzinach marszu...(...)
sefer1 napisał(a):
(...) Przewodnik górski ma być rodzajem mentora - człowieka, który był i widział wiele. Instruktorem dla ludzi, który przygotowuje ich do dalszych już samodzielnych wędrówek - i to jest sekret sukcesu w innych krajach.
Ty masz to w dupie. Bo ty masz tylko blachę i wypaczone poczucie etyki zawodowej. Według ciebie przewodnik to "tylko blacha".
Jesteś, lucynko, tylko blachą broniącą się zębami i pazurami przed odpowiedzialnością.
Ale tutaj nie chodzi o jakąś niebotyczną Odpowiedzialność tylko o fakt, że w grupie osób którą przewodnik górski prowadzi w góry, może zdarzyć się coś w czym sprawny fizycznie i z dobrą kondycją, doświadczony przewodnik górski, w ramach swojej "służebności" (sama określiłaś tak funkcję przewodnika jako służebną) pomaga, wspiera, odciąża. Takie sytuacje w których Przewodnik Górski okazuje swoją pomoc.
A jaką pomoc ty mogłabyś okazać na szlaku w grupie osób, w grupie dzieci w podobnych sytuacjach? I jeszcze z przekonaniem, że ty jesteś tylko blachą a odpowiedzialność nie interesuje ciebie?
Dla ciebie ta blacha to wytłumaczenie, to usprawiedliwienie dla twojego wygodnictwa, dla braku ambicji, dla kiepskiej kondycji i dla niemożności udzielenia pomocy innym, w grupie, na szlaku.
Bo według ciebie Przewodnik Górski to tylko blacha, wynajęta do tego aby z grupą przejść, przejechać autokarem, z punktu A do punktu B, klepiąca z pamięci nazwy drzew, roślinek, mijających po drodze potoków czy źródełek.
Dla ciebie, przewodnika górskiego, "rozruszać dzieciaki" oznacza tylko przejście z nimi najprostszą drogą i opowiedzenie im o kwiatkach i trawkach które widzą wokół drogi.
Myślisz, że jak napatrzą się na ciebie, kobitę z otyłością czerwoną z wysiłku, przynudzającą o roślinkach to złapią górskiego bakcyla i będą chciały same wrócić w góry? Będą chciały wakacje spędzać z rodzicami w górach albo gdy dorosną same kupić mapę i przewodnik i z plecakiem wrócić w góry?
Udajesz, lucynko, że nie kumasz tego wszystkiego. Udajesz, że nie rozumiesz na czym polega sukces idei przewodnictwa górskiego w innych krajach. I udajesz, że nie rozumiesz, że gdyby u nas przewodnicy górscy swoją postawą, swoją wiedzą, swoim przykładem zarażali pasją do gór młode pokolenie, dzieci i młodzież, to
wówczas dopiero możnaby mówić o służebności tego zawodu w stosunku do innych ludzi.
Twoje rozumienie służebności, twoje pojmowanie
przewodnictwa górskiego oraz wykonywanie przez ciebie tego zawodu jest wypaczone, zniekształcone. Zasłaniasz się stwierdzeniem, że przewodnik to tylko blacha i zero odpowiedzialności, niesienia pomocy, wspierania kiedykolwiek i gdziekolwiek.
Udajesz, że nie rozumiesz bo gdybyś przyznała słuszność słowom sefera1 to wówczas okazałoby się, że ty jesteś jedynie "opowiadaczem" o roślinkach z marną kondycją a nie górskim przewodnikiem. Górskim.
Sonka napisał(a):
W grupie nie jestem żadnym wychowawcą, ale jedną z grupy, mam tylko inne funkcje do spełnienia w czasie mojej pracy.
Niech nas Bozia broni, nasze dzieci i młodzież, przed takimi Górskimi Przewodnikami na szlaku, w górach.
Na swojej stronce ogłaszasz, że posiadasz uprawnienia przewodnika górskiego, nawet klasy nie podajesz - wstydu nie masz! bo jaki z ciebie przewodnik górski?
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Klasa IV Obciachowa 
Był czas, gdy katowałam się aby utrzymać wagę i rozmiar 38. Non stop chodziłam głodna, liczyłam kalorie i odchudzałam się, katowałam na siłowni. Na szczęście to minęło. Jem co chcę, ani mi się śni kolację jadać marchewkę, czy surówki. Najgorsze co można zrobić to wmawiać ludziom, że chudość jest czymś wspaniałym. Każda moja kuracja odchudzająca powodowała efekt jo jo, tym bardziej, że pracowałam jako przewodnik, który na koszulce powinien mieć napis; nie dokarmić przewodnika. Imprezy integracyjne, biesiady, pogryzanie w cukierniach z grupami, lody i ciasteczka, śniadania, obiady, kolacyjki (co jak co ale we współpracujących z nami ośrodkach i knajpach doskonale karmią), ciągłe częstowanie słodkościami przez turystów powodują iż mam nadwagę. I wcale się tego nie wstydzę, nadal uprawiam sport, biegam i jeżdżę na rowerze, prowadzę bardzo aktywny tryb życia. I jeżeli sądzicie że robicie mi na złość to mylicie się. 
taaaa ... chyba na fejsbuku, wirtualnie ... 
