Grupę górską Olimpu budują dwa mniej więcej równoległe pasma górskie o ogólnej rozciągłości południowy zachód - północny wschód, oddzielone głęboką doliną potoku Enipeas. Pod względem geologicznym jest to zespół przekształconych skał mezozoicznych, przeważnie wapieni z wkładkami łupków.
W północnym paśmie o długości 15 km, mieści się grupa najwyższych szczytów o wysokości 2700 - 2900 m. Pasmo południowe - Livadaki, długości około 10 km, jest niższe (najwyższy szczyt Kalogeros, czyli Mnich ma 2701 m). Olimp leży tuż nad morzem. Miasteczko Litochoro położone u stóp Olimpu od plaż Morza Egejskiego dzieli odległość około 5 km, a od Mitikasa do morza jest zaledwie 17 km w lini prostej.
Zachodnie zakończenie głównej, północnej grani łukowato skręca ku południowi, otaczając górne partie doliny Enipeas. Tu właśnie leży ciąg głównych szczytów w prawie południkowo biegnącej grani. Idąc od północy są to: Profitis Ilias (Prorok Eliasz, 2803 m) na szczycie którego znajduje się wybudowany wyłącznie z kamieni monastyr, Stefani (Tron Zeusa) 2909 m, główny szczyt - Mitikas (Nos, Pantheon) 2917 m oraz Skala (Schody) 2866 m. Główna, ostra i wyrazista grań zatraca się w okolicach Skali i dalej łukowato skręca na południowy zachód, południe i ostatecznie na południowy wschód, z większymi odosobnionymi szczytami Skolio (Krzywy) 2911 m i Agios Antonios (św. Antoni) 2815 m na którym znajduje się opuszczona stacja meteo służąca obecnie jako turystyczny schron. Stefani, Mitikas i Skolio nazywane są także Ta tria adelfia (Trzej Bracia), Ta tria vrachi (Trzy Skały) lub Three Pipes (trzy Fajki).
Natomiast pod szczytem Touba (2785 m) znajduje się schronisko SEO Giosos Apostolidis z którego okolicy jest świetny widok na Stefaniego.
Najlepszą bazą wypadową do wejścia na Mitikas jest leżące na wysokości około 300 m n.p.m. miasteczko Litochoro.
Drogowskazy w mieście pokazują drogę na "Olympos". Jest to dobrej jakości droga asfaltowa (ostatnie kilkaset metrów to droga szutrowa) wijąca sie serpentynami 18 km aż do parkingu w Prionii (około 1100 m n.p.m.), gdzie zaczyna sie trasa turystyczna E4 na szczyt Skala, a dalej na Skolio lub Mitikas. Za szlabanem powyżej parkingu znajduje się mapa masywu ze szlakami, a kawałek dalej mały drewniany mostek nad wyschniętym zazwyczaj potokiem skąd zaczyna się własciwe podejście trasą E4. Już tutaj dają o sobie znać bardzo uciążliwe na całej trasie muchy, gzy, których ukąszenia są nieco bolesne oraz jakies miejscowe owady przypominające troche wyglądem nasze osy. Na szczęście im wyżej owadów jest coraz mniej. Po kilku minutach jest zagroda osiołków, które służą do transportu zaopatrzenia do schronisk. Po pół godzinie marszu mijamy dwie wiaty przy których znajduje sie ujęcie wody. Dojście do Refuge A czyli schroniska Spilios Agapitos zbudowanego na skalnej ostrodze wśród olbrzymich sosen kefalońskich na wysokości 2100 m n.p.m. zajmuje nam w sumie 2h 10 minut. Schronisko czynne jest od lipca do połowy października. Można tu kupić mapy całego masywu, czołówki, piwo Amstel w puszkach 0,33l po 1,70 €, napoje, oraz cieple posiłki. Jeśli nie nocujemy w schronisku, a chcemy tu odpocząć i zjeść własny posiłek musimy zapłacic 1,60 € od osoby o czym informują napisy przed schroniskiem w kilku językach, w tym także po polsku. My uzupełniając zapasy płynów kupujemy dużą butelkę wody mineralnej i udajemy sie nieco powyżej w cień na krótki odpoczynek i posiłek.
Idziemy wyżej cały czas trasą E4 mijając drogowskaz do Refuge C. Idąc caly czas w górę dochodzimy do podwójnego drogowskazu który w prawo kieruje ponownie do Refuge C oraz G (SEO Giosos Apostolidis), a takżę do tzw Zonarii i Żlebu Louki. My natomiast idziemy prosto zgodnie z drugim drogowskazem kierującym na szczyty Skala, Mitikas i Skolio. Przed nami widac olbrzymi kocioł polodowcowy, który następnie zostawiamy z lewej strony i zaczynamy bardzo nużące, długie podejście piarżystym stokiem w pobliżu grani aż na szczyt Skala (2866 m n.p.m.). Zajmuje nam to 2h 50 minut od Refuge A. Pionowo w dół opada 500 metrowa ściana która nazywa się Kazania. Nieco poniżej szczytu znajduje się zółty drogowskaz oznajmaijący że znajdujemy sie na Skalii oraz pokazujący kierunki marszu na drugi co do wysokości szczyt Olimpu - Skolio (2911 m, 5-10 minut ze Skalii) oraz zejscie na bardzo wąską, trudną technicznie grań zwaną Kaki Skala (Schody Nieszczęścia) prowadzącą na wyrastający wprost przed nami Mitikas. Nie ma na niej zadnych ubezpieczeń, występuje duza ekspozycja co przyprawia o szybsze bicie serca. Szlak jest znakowany na czerwono i zaczyna sie po prawej stronie Skalii zejściem żlebem na grań. Trudnośći techniczne na pewnych odcinkach szlaku to I w skali taternickiej. Jak na szlak turystyczny bez zadnych ubezpieczen to zdecydowanie bardzo dużo. Dla kogoś kto nigdy się nie wspinał zdecydowanie odradzam.
Zdecydowana większośc turystów rezygnuje z wejścia na Mitikas i udaje się ze Skalii łatwą wygodną dróżką biegnącą wzdłuż urwisk Kazanii na Skolio.
Jeśli jednak ktoś czuje się na siłach to po zejściu na Kaki Skala musi się kierować za czerwonymi znakami w dół na prawo od urwistej krawędzi grani, z początku wygodnymi listwami obniżając się na piarżyste półki poniżej grani. Pólkami na prawo od turniczek grani, na najniższe wcięcie pomiędzy Skalą a Mitikasem zwane Schisma (2805 m.). Z wcięcia po stopniach w górę do szerokiej, stromej depresji położonej na prawo od spiętrzonej grani. Depresją w zygzak przez niewysokie progi i przysypane szutrem półeczki spowrotem w pobliże grani i po skale na siodełko w bocznym żebrze (ok. 2875 m.) Po drugiej stronie wcięcia kawałek w dół obchodząc eksponowany narożnik i stopniami w dół na łatwiejszy teren. Dalej krótkimi zakosami wśród złomów na główny wierzchołek (w sumie ze Skali 0,5 - 1 godz.). Na szczycie znajduje się metalowa flaga Grecji, słupek triangulacyjny i puszka z księgą wejść.
Kaki Skala i Mitikas
przebieg trasy ze Skali na Mitikas
Na szczyt można dostać sie również Żlebem Louki jednak ten wariant jest jeszcze trudniejszy.