Dołżyca
To piękne i urokliwa wieś pod Komańczą, leżąca na pograniczu Beskidu Niskiego i Bieszczadów w dolinie potoku o tej samej nazwie. Jej nazwa pochodzi od ukraińskiego słowa Dołhyj (długi) i oznacza pierwotnie długą dolinę lub wieś. W latach siedemdziesiątych przejściowo zmieniono jej nazwę na Długopole. Wieś była lokowana na prawie wołoskim w 1548 r., na mocy przywileju wydanego przez starostę sanockiego Piotra Zborowskiego. Pierwsi osadnicy pochodzili przypuszczalnie z Komańczy.
Lokacja Dołżycy zakończyła proces zakładania nowych osad w dorzeczu Osławicy. Przed ostatnią wojną wieś liczyła 68 gospodarstw w których zamieszkiwało 700 osób i dzieliła się na cztery części: Dołoszniany, Medwidiwce, Seredniany i Horiszniany. W Seredninach, tuż przy drodze stała przed wojną cerkiew p.w. św. Michała Archanioła zbudowana w 1840r. Oprócz Łemków mieszkali tu Żydzi, Cyganie oraz Polacy. W pobliżu zachował się stary cmentarz z interesującymi nagrobkami - cerkiew rozebrano w roku 1954.
Dołżyca to miejsce które pozwoli zaszyć się i odpocząć w ciszy od codziennych zajęć. Tutaj zatrzymał się czas, a mieszkańcy żyją w całkowitej zgodzie z naturą. Okoliczne wzgórza zapierają dech w piersiach a przejażdżki i rajdy konne zapewniają niezapomniane galopady w terenie. Piękne lasy i czysta woda dołżyckiego potoku zachęcają do regeneracji sił w otoczeniu przyrody. Wszystko to i niesamowita serdeczność mieszkańców sprawiają, że Ci którzy nas odwiedzili wracają ...
?
W obrębie Beskidu Niskiego mamy: Góry Hańczowskie, Pasmo Magurskie (Magura Małastowska i Magura Wątkowska), Góry Dukielskie zwane Beskidem Dukielskim oraz Pasmo Bukowicy
