Forum portalu turystyka-gorska.pl

Dzień 4
Po Dibonie stwierdziliśmy, że niech się wali, niech się pali - resetujemy się w jakichś miłych okolicznościach przyrody. Oczywiście 'jak na złość' tego dnia pogoda była jak drut
Okoliczności przyrody zawały się Lago di Braies.
Klimaty na jeziorem przypominały nieco te Mokowe, z tym że: o wiele mniej ludu, Braies jest zdaje się większe, można po nim pływać łódką
















Prawie jak na warszawskiej starówce ;]

_________________

Na zdjęciu ":scratch:" jest kawałek halo i górnego łuku stycznego.

_________________
siciarz.net

Dziękować

_________________

świetne fotki, widać porządny warsztat!

_________________
http://naszczytach.cba.pl/ Aktualizacja 2023 - nowe: Góry Skandynawskie, Taurus w Turscji, Alpy Julijskie, Kamnickie, Ennstalskie, Tatry Bielskie, Murańska Planina, Haligowskie Skały i wiele innych. Zapraszam

Rewelacyjne zdjęcia. Piękna wycieczka.

Większość zdjęć z pierwszej strony relacji mi sie nie otwiera, a widząc pozostałe bardzo chciałabym zobaczyć wszystkie. Zadziałajcie, proszę.

Gouter, Rohu, dzięki

kafka5 mi zdjęcia otwierają się w domu i w pracy, imageshack śmiga, więc nie wiem co jest nie tak. Hm. Jbc - wszystko co wrzucam tu, jest i na Picasie -> http://picasaweb.google.com/nutshell85/ ... y08092010#

_________________

Dzięki.

Ale lufa była niezła...
Czekamy na więcej...

_________________
Zesraj się, a nie daj się...

Dzień 5
Dopadła mnie straszna skleroza i za Chiny nie mogę przypomnieć sobie, co właściwie robiliśmy przez pierwszą połowę dnia Grunt, że po południu wylądowaliśmy na krótkiej ferracie do Cascata (wodospad) di Fanes. Zdaje się, że tego dnia pogoda była lipna i lało.
Wodospad jest ok 1,5h drogi od campingu. Sprzęt jest tam zbędny, ale ze względu na mokrą skałę (a ja dodatkowo na swoje wodospadowe lęki - ścieżka w pewnym momencie prowadzi za lustrem spadającej z hukiem wody) wzięliśmy go ze sobą.
Generalnie trasa krótka, miła, przyjemna i w porównaniu do poprzednich, mało dolomitowa (większość 'akcji' rozgrywa się w 'wąwozie' )
Po drodze robimy jeszcze przystanek na bro, po czym wracamy do namiotu.





Dojście górą, powrót dołem bądź odwrotnie. My wracaliśmy 3cim wariantem, stąd też wodospad prezentował się iście imponująco.






Dzień 6

Rano:
T: Śnieg spadł.
ja: Że co?

...

..

Jesień w tym roku znów zaskoczyła turystów.. Dolomity wyglądały cudnie, jak posypane cukrem pudrem, tylko nasze plany, jakby, trafił szlag. Pierwsze w życiu ferraty, po świeżym opadzie śniegu - to nie na moje nerwy. Ale nic to, nie będziemy przecież gnić w namiocie. Zbieramy manatki i w ramach planu B ruszamy do Wenecji.

W akcie desperacji jedziemy jeszcze do Misuriny sprawdzić, czy aby 10 km dalej nie świeci słońce, a termometry nie wskazują +20.
Jak na Włochy przystało.
Do cholery.
Ale tam jest jeszcze gorzej - pada deszczośnieg.

Uciekamy więc z tej zimnicy pocieszając się, że Wenecja jest super, a poza tym wypada chociaż raz w życiu zobaczyć jakieś 'słynne' miasto

No i zobaczyliśmy. Jest piękne. Chcę tam wrócić.

To miasto jest jak labirynt. Dziesiątki wąskich, podobnych do siebie uliczek. W nich, od frontu, wszelkiego asortymentu sklepy typu exclusive z towarami z górnej półki (zwłaszcza cenowej), a od podwórzy odrapane mury i suszące się na sznurkach pranie. Ciekawie to wygląda.
Przez to, że nie mieliśmy zbyt dokładnej mapy, biegaliśmy po mieście trochę na oślep, kierując się znakami na murach. Wbrew pozorom jest to chyba najlepszy sposób, aby wczuć się w klimat miasta i zobaczyć je z trochę innej strony. W całej tej bieganinie udało nam się odnaleźć też kilka 'słynnych' miejsc, m.in. Plac Św. Marka, a tam Pałac Dożów i Bazylikę.

Canal Grande








Mała perwersja - seksowna sesja na tle Bazyliki






Pałac Dożów

_________________

Mój Szanowny Towarzysz posiada chyba filmik z tego mini koncertu. Pełna powaga na twarzach muzykantów, kajeciki z nutami.. i trzy dźwięki na krzyż

_________________

Tak, pogoda była lipna, już wtedy wysoko było trochę śniegu i zrezygnowaliśmy z planu wejścia na Monte Paterno, z tego co pamiętam to podjęliśmy drugą nieudaną próbę zakupów w markecie w Cortinie - poprzedniego dnia była niedziela, a tym razem trafiliśmy na sjestę ach ci Włosi!




W ramach oszczędności decydujemy się nie jechać autostradą i to był błąd, Nie polecam! Prowadząca wzdłuż autostrady "zwykła" droga prowadzi głównie przez teren zabudowany, czyli maksymalnie 50 km/h, pełno rond, świateł itp. Zwłaszcza ostatnie 60-70 km przed Wenecją to niekończące sie miasteczka, przechodzące jedno w drugie. Masakra, czasem miałem myśli że szybciej podróżuje się nawet w Polsce;)

jak nie urok to sraczka

Tak, syf na przemian z luksusem. Mnie się w Wenecji nie podobało.

_________________
http://naszczytach.cba.pl/ Aktualizacja 2023 - nowe: Góry Skandynawskie, Taurus w Turscji, Alpy Julijskie, Kamnickie, Ennstalskie, Tatry Bielskie, Murańska Planina, Haligowskie Skały i wiele innych. Zapraszam

Syf i luksus jest w każdym mieście. Tu może kontrast jest bardziej widoczny, bo jedno z drugim przenika się na niewielkich powierzchniach, ale za Wenecją przemawia jednak architektura i historia miasta, o oryginalnym systemie komunikacji miejskiej nie wspominając. Ale ofc jest to rzecz gustu, jeśli można tak powiedzieć

_________________

zdjecia cudowne, fantastyczne i w ogole tez sobie nabije licznik postów jak to było "słodko-debilnym" postem bez wspinania sie na wyzyny błyskotliwości literackiej
i tez mi sie nie wszystkie zdjecia z 1 strony otwierają

w ogóle to coraz większa mam ochote tez na żywo na te Dolomity, nie tylko ta relacja mi naobiła oskomy.
w jakim terminie był ten wyjazd?

_________________
szukam damskich butów 5.10 - jakby komuś wpadły w oko, proszę o znak-sygnał

Ja bym nie powiedział, że syf. Owszem poza głównymi kanałami i uliczkami kamienice bywają tam obdrapane ale mają w końcu po kilkaset lat. Dla mnie nie można zarzucić że Wenecja jest brudna, i wbrew obiegowym opiniom nigdzie nie śmierdziała woda z kanałów. Warto to zobaczyć bo miasto jest jedyne w swoim rodzaju. Wrażenie robią jego rozmiary. Myślałem, że to trochę ulic i kanałów a w rzeczywistości są ich tam chyba setki

Co innego portowe rejony Mestre gdzie zaczyna się most łączący Wenecję z lądem. Tam rzeczywiście jest kupa śmieci, dziurawe drogi i pełno samochodów turystów zaparkowanych gdzie popadnie. Btw parkowanie samochodu w Wenecji było chyba najbardziej wkurzająca rzeczą podczas całego naszego pobytu we Włoszech.

A proszę (a raczej dziękuję ). Ja tu nie przeprowadzam konkursu na najbardziej błyskotliwy post, to nie forum literackie, także no stress. Na tej zasadzie w ogóle nie powinnam była zamieszczać tej relacji, ale słowa się rzekły.

Byliśmy tam dokładnie w terminie 25.08 - 5.09 i jeśli będę miała kiedykolwiek okazję żeby jechać znów, to będzie to pierwsza połowa sierpnia najpóźniej, bo nie pamiętam kiedy ostatni raz tak zmarzłam. Najtrudniej było wygrzebać się rano ze śpiwora. Najprzyjemniejsze chwile, poza górami ofc, spędzałam w łazience, bo wreszcie mogłam się wygrzać

A Dolomity polecam, jak już nie raz było tu pisane, to nie jest nie wiadomo jak drogie przedsięwzięcie, zwłaszcza gdy jedzie się w kilka osób i można podzielić koszty.

_________________

Kolejnego poranka z niepokojem wypadamy z namiotu, sprawdzić czy w końcu pogoda się poprawiła. Na szczęście jest bezchmurnie więc w końcu możemy ruszyć pod Tre Cime di Lavaredo z zamiarem wejścia na Monte Paterno. W super nastrojach jedziemy do Misuriny, potem płatną drogą do schroniska Auronzo (jedyne 20 EUR ale warto dla zaoszczędzenia czasu i sił). Droga jest naprawdę stroma, chwilami moje auto nawet na dwójce nie daje rady i wtedy piłuję je na jedynce Parkujemy przy Auronzo. Widoczno jest idealna, ale jest cholernie zimno, góry dookoła delikatnie przyprószone śniegiem, po prostu cudnie.
Idziemy na Forcella col di Mezzo i obchodząc Trzy Szczyty od zachodu docieramy do Rifugio Tre Cime di Lavaredo.

po drodze widoczki:

Croda Rossa







jeziorka pod ścianami Trzech Szczytów

















po lewej nasz cel - Monte Paterno lub Paternkofel jak wolą sąsiedzi z za zachodniej granicy



Via Ferrata rozpoczyna się dwoma tunelami dlatego warto mieć czołówki - drugi tunel jest całkiem długi. Po wyjściu z niego ferrata prowadzi mniej więcej tak:



Na ferracie jest śnieg, ślisko jako cholera i trójkowa droga nie jest już tak banalna.



Po przejściu ferraty i po niedługim błądzeniu pod szczytem (szlak jest tam słabo oznaczony kopczykami) docieramy na szczyt. Widoki powalały:) Widać było alpy austriackie, przypuszczam że Wysokie Taury a ta piramida na ostatnim planie to może jakiś Grossglockner albo cóś takiego , ktoś może wie na pewno??















Tre Cimy ze szczytu Monte Paterno








Na Forcella Lavaredo docieramy już po zachodzie słońca ciesząc się widokiem "płonących ścian'

I jeszcze kilka moich zdjęć z tego dnia

Cadini di Misurina. Gdzieś tam biegnie szlak Sentiero Bonacossa.












Schronisko Lavaredo








Monte Paterno 2744 m npm
Z niemiecka, jakże subtelnie, PATERNKOFEL, jak już kolega zdążył zauważyć. Kolejny dolomitowy pagór, który z każdej strony wygląda zupełnie inaczej.




















Schronisko Lavaredo




Na szczycie




Najpiękniejszy zachód słońca, ever.
















Monte Paterno w przeciwieństwie do schroniska Lavaredo i okolic, o dziwo, nie było zatłoczone. Oprócz nas na szczycie była w tym czasie tylko 1 osoba, Niemiec, z którym też schodziliśmy. Za to wokół Tre Cime i przy Lavaredo wycieczki wszelakie i sporo osób z psami.

Co tu dużo pisać, w moim odczuciu był to najbardziej udany dzień. "Żelazna" pogoda, krajobrazy jak na załączonych obrazkach, a żeby nie było zbyt słodko i leniwie, zalodzona i zaśnieżona miejscami ferrata kilka razy podnosiła ciśnienie. Tomek, zdaje się, nie odczuł aż tak tych trudności. Ja natomiast momentami szłam na zasadzie 'wszystkie ruchy dozwolone, byle do góry' Gdyby obserwował to jakiś instruktor wspinaczki, to podejrzewam, że złapałby się za głowę

_________________

Nie mogę ochłonąć z wrażenia, zdjęcia roku na forum.


tu masz rację

_________________
http://naszczytach.cba.pl/ Aktualizacja 2023 - nowe: Góry Skandynawskie, Taurus w Turscji, Alpy Julijskie, Kamnickie, Ennstalskie, Tatry Bielskie, Murańska Planina, Haligowskie Skały i wiele innych. Zapraszam

Było jak biały człowiek wjechać autem pod schronisko Cinque Torri a nie deptać po płaskim...
Rynna piękna, ale w takim razie nie wpisaliście się do książki - jest za rynną.
Też bym tak powiedział po tegorocznej wizycie. Ale poprzednio waliło aż miło więc to chyba różnie bywa z tym smrodem.

_________________
Pamiętasz co obiecywała?

gouter, dziękuję pięknie za miłe słowa

W temacie zdjęć powiem tylko, że osobiście chciałabym zobaczyć zdjęcia z Dolomitów autorstwa LoveBeera albo Kilerusa. To dopiero byłby 'mrok'

To i tam da się wjechać autem Nieźle..
Ta łączka od P.Giau pod Nuvolau była całkiem przyjemna, no i sam szczyt stamtąd wygląda jakoś tak bardziej groźnie, górsko

Ano nie. Nawet nie wiedziałam, że taka istnieje. Gdzie ona jest dokładnie? Tak po prostu na trasie ferraty, czy na jakimś szczycie przez który przebiega szlak
Nam udało się machnąć podpisy na Averau i Monte Paterno.

_________________

A było poczytać relację dwa lata temu, nawet szyfr do kłódki podawałem...


Jak powyżej. Leży na półeczce na wysokości ręki po prawej stronie w takiej zardzewiałej skrzynce.

_________________
Pamiętasz co obiecywała?

Zaglądałam do Twojej relacji przed wyjazdem, ale przyznam że dopiero teraz zaczęłam jako tako 'ogarniać' Dolomity, tzn gdzie jest jaka grupa i co skąd widać. Teraz przeczytałam ją szybko jeszcze raz i widzę, że zrealizowaliście trasę, którą my mieliśmy w planach, czyli obejście Sorapiss. Myśmy zrezygnowali ze względu na dziką pogodę i kiepskie ubrania/śpiwory, zwłaszcza że później bardzo się ochłodziło. Ale widzę, że jednak sporo straciliśmy, maybe next time..

He he, brzmi jak z solucji do przygodówki 2 lata temu gdy szukałam groty w Tofanie, to miałam nieodparte skojarzenia z Tomb Riderem

Wiem, że to jest bardzo złudne, ale w Dolomitach w te dni kiedy pogoda była piękna, miejscami czułam się jak w nie przyrównując, małpim gaju. Nie budziły we mnie takiego respektu jak Tatry. To pewnie też kwestia dostępu do literatury, brak znajomości historii i 'ciemnej strony' tych gór.

Btw w księgarni w Cortinie było całkiem sporo książek o Dolomitach, najwięcej dot. walk w czasie I WŚ. Niestety żadnej po angielsku

_________________

Fotki rewelacja , gratuluję!
Tam zawsze taka pogoda czy mieliście farta czy też tych fotek kiedy była brzydka nie wrzuciliście?

pzdr

To drugie. Jest w tekście.

_________________
Pamiętasz co obiecywała?

techset, przez 2 dni mieliśmy nieciekawą pogodę więc i zdjęć jest niewiele, a te które są, są takie sobie. Trzeciego paskudnego dnia uciekliśmy do Wenecji. Tak jak piomic napisał, wszystko jest w tekście, niczego nie zatailiśmy pozdr również

_________________

łączka była rewelacyjna, przepiękna widokowo, podobnie jak Passo Giau, a 5 Torri z bliska - innym razem:)

Najlepiej wyglądają z daleka albo z góry bo tak z bliska to rumowisko poprzewracanych bloków, cudem jeszcze stoją. Za największą (od strony Tofany/Falzarego) leży kilka bloków średnicy do 5m - ewidentnie kawałki jednej upadłej kolumny, krawędzie są nadal ostre, zero erozji.

_________________
Pamiętasz co obiecywała?