Męska decyzja, dobry układ gwiazd i mam klepnięty urlop na piątek. Wychodzę z domu o 2.30 rano, żeby wrócić po 20 godzinach. W "szybkiej" akcji jednodniowej, korzystając z pięknej pogody, robimy kombinację Lobby/Byczkowski (V+) i Sprężynę na zachodniej ścianie Kościelca.
![Obrazek](https://lh3.googleusercontent.com/-PymWvSVqty0/UcbmnIPMHRI/AAAAAAAAS-s/7GU5rvjJ6mk/s800/25_IMG_0315.jpg)
Pod ścianą meldujemy się koło 9, po spokojnym podejściu i popasie w Murowańcu. Na pierwszy ogień idą trzy wyciągi z prawie że skałkowo obitej drogi Lobby Instruktorskie. Następujące po sobie po kolei 45 m za V+, 15 m za V i kolejne 45 m za V+ prowadzimy z Kanetem, z czego mi przypada pierwsza długość. Stanowiska gotowe, z wyjątkiem drugiego wyciągu kości osadzać nie trzeba. Pierwszy wyciąg w całości prowadzi estetyczną płytą, na trzecim mamy dwa wypychające prożki.
![Obrazek](https://lh3.googleusercontent.com/-k3nj9FBPJPs/UcbmS-HhgII/AAAAAAAAS9Y/e9EO1Bzw6WY/s800/07_IMG_0296.jpg)
![Obrazek](https://lh6.googleusercontent.com/-aFirZ1C5_Ek/UcbmV0DYPnI/AAAAAAAAS9k/ez3rPrFX2e0/s800/11_IMG_0300.jpg)
Po trzecim wyciągu uciekamy w lewo w stronę drogi Byczkowskiego. Siódemkowe trudności dalszej części Lobby wyglądają syto. Madmun przechodzi czwórkowy trawers, odtąd już zaczynamy porządne, uczciwe wspinanie na własnej. Stanowisko zakłada nieco za daleko, na wygodnych półkach, a dla mnie przypada ostatni wyciąg Byczkowskiego. Piękny, świetnie asekurowalny wznoszący się trawers rysami.
![Obrazek](https://lh6.googleusercontent.com/-0GYWA0nIZYE/UcbmfqlN44I/AAAAAAAAS-M/ZWgPxFN4AhM/s800/16_IMG_0305.jpg)
![Obrazek](https://lh3.googleusercontent.com/-7Pzm33D36jw/Ucbmj1QtiyI/AAAAAAAAS-c/CeRV-2k7VTc/s800/23_IMG_0313.jpg)
![Obrazek](https://lh4.googleusercontent.com/-lbrzPA7_Gbs/Ucbmoxh-zGI/AAAAAAAAS-0/mPBD4HcGnnw/s800/26_IMG_0316.jpg)
Niestety wyprowadzenie wyciągu do końca na półki obok łańcucha zjazdowego Lobby powoduje mocne łamanie liny, co mi dodaje sporo roboty przy wybieraniu i asekuracji. Warto na to zwracać uwagę przy osadzaniu przelotów, jednocześnie myśląc o partnerze/partnerach idących później na drugiego. Trzema zjazdami docieramy bez problemów do pozostawionych plecaków i przenosimy się pod Sprężynę. Lustracja drogi z dołu rodzi ambiwalentne uczucia - z jednej strony widzimy potężne okapiska, z drugiej zachwyt budzi sprytne wynalezienie przesmyku autorstwa Gryczyńskiego. Często wskazywana wycena VI- nie daje powodów do strachu, ale na wszelki wypadek wpisuję się na pierwszy wyciąg za V+, kluczowy oddając Kanetowi.
![Obrazek](https://lh6.googleusercontent.com/-cwAKw-pzubw/Ucbm1wtQEaI/AAAAAAAAS_s/AR4vkzb7UPo/s800/37_IMG_0333.jpg)
Tutaj mamy bardzo piękne wspinanie zacięciem i płytą w trudnościach V/V+. Asekuracja świetna, czysta przyjemność. Tym razem jesteśmy już w pełnym słońcu, smali jak na patelni, niekiedy tylko lekki wiatr wiejący z czeluści pod stanowiskiem orzeźwia rozgrzany łeb. Rzut oka do góry - nie jest źle. Haków od groma, teren w gruncie rzeczy połogi. No, zobaczymy. Kanet startuje i dość szybko, choć z szacunkiem, dociera do wejścia w trawers w prawo.
![Obrazek](https://lh4.googleusercontent.com/-gIJZ9xwYk6o/Ucbm5tIndHI/AAAAAAAAS_8/sZrCEhhqFUY/s800/41_IMG_0342.jpg)
![Obrazek](https://lh6.googleusercontent.com/-EeJ97hoCOMc/Ucbm7fEm01I/AAAAAAAATAE/UG2h6-CksIM/s800/43_IMG_0345.jpg)
Tutaj zaczynają się schody. Widzimy, jak go składa i tempo znacznie spada. Zostaje tylko w skupieniu asekurować i przygotować się na ewentualne dupnięcie. Powoli lina przesuwa się przez przyrząd, prowadzący dosłownie czołgając się na zachodziku szuka coraz to dalej w prawo wysuniętych chwytów i stopni. Wreszcie sukces - może się trochę wyprostować i już w miarę szybko dociera do stanowiska. Ściąga nas po kolei, najpierw Madmuna, potem mnie. Mniej więcej rozpoznana sekwencja nieco ułatwia sprawę, ale perspektywa odpalenia lotu w trawersie czyni ten odcinek pokonywany na drugiego znacznie trudniejszym niż gdyby podobne trudności napotkać w pionie. Chwyty bez szału, wysoko położone stopnie wymagają męczącego składania się w ciasnym zacięciu. Rzeczywiście, gdyby nie stare haki, Kanet miałby dużo większy problem tutaj. Mnie na drugiego te parę metrów mocno wymięło. W moim odczuciu, szczególnie mając porównanie do prowadzonych tego samego dnia V+, bardziej miarodajne dla tego kawałka będzie jednak VI+. Szacun za to prowadzenie.
![Obrazek](https://lh5.googleusercontent.com/-PDzOxT2xPow/Ucbm91nrn_I/AAAAAAAATAM/8xDtvBg48AY/s800/44_IMG_0346.jpg)
![Obrazek](https://lh5.googleusercontent.com/-VinJD6SShq4/UcbnARTZxUI/AAAAAAAATAU/FhqI6RDoKWo/s800/45_IMG_0348.jpg)
![Obrazek](https://lh6.googleusercontent.com/-1MxWohJw-dE/UcbnHIkH-NI/AAAAAAAATAs/9tqTI8Vn7GA/s800/48_IMG_0351.jpg)
![Obrazek](https://lh5.googleusercontent.com/-M-21wRaixAw/UcbnL07bPKI/AAAAAAAATA8/KRcgJf4sBHQ/s800/50_IMG_0353.jpg)
Stanowisko nie zachwyca, wprost przeciwnie ostatni wyciąg. Wisimy na plątaninie starych taśm, repów, starych haków i własnej asekuracji. Nad nami piękne, lite zacięcie z podręcznikowymi rysami. Nie dziwię się, że Kanet z entuzjazmem przyjmuje propozycję dalszego prowadzenia. Idę ostatni, muszę się nastękać przy wyjmowaniu kości, ale samo wspinanie rzeczywiście pierwsza klasa. Na szerokiej, trawiastej półce sąsiadującej z kominem Świerza kończymy drogę i po dwóch ciekawych (pierwszy w mocnej lufie, drugi diagonalny) zjazdach, lądujemy na dole.
![Obrazek](https://lh3.googleusercontent.com/-OVGSXkyLlgk/UcbnOR-7lGI/AAAAAAAATBE/zm5eqcw1kWA/s800/53_IMG_0356.jpg)
![Obrazek](https://lh5.googleusercontent.com/-uoDRh88MkrQ/UcbnQaU9HiI/AAAAAAAATBM/KR8hXngI-pY/s800/54_IMG_0357.jpg)
![Obrazek](https://lh4.googleusercontent.com/-eNDxaq4e5kM/UcbnTGWZAYI/AAAAAAAATBU/mApeQ0ibWZ8/s800/56_IMG_0360.jpg)
![Obrazek](https://lh6.googleusercontent.com/-lTEKOvNdbb4/UcbnYmtBxoI/AAAAAAAATBw/-axj-j8zKxo/s800/61_IMG_0369.jpg)
Słońce daje popalić, na szczęście pod kamieniem czeka na nas dobrze schłodzone piwo. Później jeszcze kawałek nieprzyjemnego zejścia do ścieżki, ścieżką na Karb, szlakiem do Czarnego Stawu, krótki popas w Murowańcu i do Kuźnic. W drodze powrotnej, pod Spontusiem muszę oddać kierownicę Madmunowi - mimo faszerowania się rocket fuelem oczy orbitują, nie da się bezpiecznie prowadzić. O 22.30 docieram do domu, wypijam zimne piwo i padam na pysk. Muszę przyznać, że pomysł z urlopem na piątek był znakomity, a ten najdłuższy dzień w roku udało się wykorzystać koncertowo. Za co pogodzie oraz towarzyszom należą się serdeczne podziękowania.
Zdjęcia autorstwa Madmuna i Kaneta. Dalej czekam na nowy aparat
http://wertykalnie.wordpress.com/2013/0 ... koscielcu/