Z reguły zakończenie roku to rozliczanie czego nie udało się osiągnąć z zaplanowanych celów na dany rok. U mnie podobnie parę rzeczy nie wypaliło lecz kończący rok był dla mnie rewelacyjnym sezonem wspinaczkowym, mniej górskim
Początek roku Był to powrót do biegania, waga wskazywała za dużo przed nadchodzącym sezonem. Udało się przez 3 miesiące zjechać zbędne 7-8kg. Przy okazji w lutym trafił się weekend w Tatrach. Niestety 3 lawinowa zamknęła wszystkie plany w otoczeniu Morskie Oka i czytaniu książki w schronisku.
Wiosna – początek sezonu Od pierwszych temperatur na plusie i promieni słońca nastąpiło sprawdzanie pogody weekendowej na Jurze. 6 marca, niedziela – ma być warun, słońce i 10 stopni. Okazało się, że słońca było z godzinę, wiatr i deszcz momentami. Mimo wszystko sezon udało otworzyć się dwoma VI.2, wyrównanie życiówki z końca 2015! Kolejny wyjazd 25 marca, znów Olsztyn obok Częstochowy i wspin w jurajskim warunie +5 stopni. Następne wyjazdy posypały się lawinowo. W każdy możliwy weekend była jura, Rzędkowice, Podlesice, Trzebniów, Mirów.
W międzyczasie padł jeden z celów na ten sezon, VI.3. Udało zrobić się w drugiej próbie Koksownie Przyjaźń. Yeah!
Lato – Jura, Tatry, Jura, Włochy, Jura Majówki żadnej miało nie być. Goniły terminy na studiach, magisterka, praca. Zapierdziel po całości, lecz ścisnąłem poślady i udało się wyskoczyć na 2 dni na majówkę. Pierwszy raz byłem w Podzamczu robiąc głównie klasyki. Wielka i Mała Cima zrobiły na mnie ogromne wrażenie i już wiem pod co trzeba ładować następnej zimy.
Kolejny długi weekend i odwiedziny w Morsku (nie wiedziałem, że będzie to miejsce gdzie będę wracał). Padł życiowy flesz na Bolesławie Cienkim VI.2+ oraz zaczęła przygoda się z Uwiądem Wiertary. Podczas 5-6 prób spadałem spod samego łańcucha, koniec końców nie udało urobić się.
Nadszedł wreszcie długo oczekiwany wyjazd tatrzański. Badania do magisterki udało połączyć się z wspinem. Na pierwszy ogień poszło Lobby instruktorskie, niestety wycof po pierwszym wyciągu. Zlewa przez 4 dni wcześniej uniemożliwiła wspinanie, kolejny dzień działamy po drugiej stronie na Setce. Turbo warun i mega wspin. Po 2 dniach słońca wracamy na Lobby, jednak znów wycof. Przesadziłem z trudnościami i moja lepsza połówka, lekko ujmując, była wystraszona lufą, zimnem.
W drodze powrotnej szybki wjazd w doliny podkrakowskie na prace ogrodnicze i otwarcie swojej pierwszej drogi. Dzięki Jackowi Trzemżalskiemu przechodzą drogę „Bułka i pałka” VI.1+ !!!
Dalej nie zwalniam tempa z wspinem, kolejne weekedy to objazd jury, m.in. Karlin, Birów, dolina Wiercicy, znów Morsko i nierówna walka z Uwiądem Wiertary. Okazało się, że jeden z kluczowych chwytów urwał się :/
Wyjazd wakacyjno-wspinaczkowy w tym roku padł na Włochy, konkretnie Arco i Dolomity. O tym już pisałem tutaj: viewtopic.php?f=11&t=18728
Nie długo po powrocie udało wybrać się w Tatry, wyjazd na wariata po ma być turbo warun. Jest szansa na zrealizowanie kolejnego celu, MSW! Pierwszy dzień uderzam z kumplem na Międzymiastową. Tam dostaje mocno po dupie Przyjechał wspinacz z jurki w granitowe rysy na własnej i obsrał się. Loty były ale drogę udało się przejść. Drugi dzień atakujemy MSW przez Hińczową i marzenie spełnione. Wpis do puszki i szybko na dół.
Wrzesień to kolejne wyjazdy w nasz wapień, pogoda dopisywała i choć jeden dzień w weekendzie udało się spędzić w skałach. Trzecia wizyta w Morsku i padł Uwiąd Wiertary, wraz z wpięciem do łańcucha padł kamień z serca i uwolniłem się od tej drogi
Jesień - warun, warun, warun
Jednym z planów na ten rok była wizyta w Sokołach. Wstyd się przyznać, ale jeszcze nie udało mi odwiedzić się naszego polskiego ogródka granitowego. Zakochałem się w tym miejscu, piękne miejsce, super wspinanie. W przyszłym roku chce tu być częściej. Przez dwa dni przeszedłem 13 dróg, głównie klasyków: Wariant R, Kurtykówka, Nitówka etc.
Rok zbliża się do końca, w kalendarzu listopad. Mało kto myśli o wypadzie w Jurę, a kto by myślał to siedzi w Margalefie lub Siuranie. Jednak dodatnie temperatury jeszcze na początku miesiąca owocują wizytą w Rzędkowicach. Brak wydymy nie pozwala urobić Wariantów Klasycznych, ostatniej drogi ważnej dla mnie na Lechforze. Za to padają Myśliwi z Jurgowa VI.2+, co za drooooga!!! Sprzęt do dziabania zakupiony więc w połowie listopada wybieram się na dziabanie pod Częstochowe, pierwsze prowadzenia, pierwsze loty.
W pracy nadszedł czas kiedy sprawdzam warunki w Tatrach, kompletuje sprzęt na zimę a tu bach! 23 listopada na Jurze +15 stopni i lampa! Sprawdzam w systemie, że mam 7h nadgodzin do odebrania, szybka akcja i wyjazd w Podlesice po ‘formalność’. Warun roku, wspin w koszulce i wręcz wiosenne słońce. Ekspresy rozwieszone, przypomnienie patentów i pada Zwierciadełko VI.3! Droga dla mnie mega ważna. Zacytuję siebie z opisu: Zwierciadełko VI.3 RP - Dla części to może być parch i giełganie w piono-połogu. Dla mnie to droga, którą rok temu jak zobaczyłem to oniemiałem. Wtedy walczyłem o życiowe VI+ i jak ujrzałem płytę prawie bez chwytów to wiedziałem, że kiedyś chce w to wstawić się. Dziś to co rok temu wydawało się niemożliwe dziś poszło... gładko Super ładna linia z ciekawymi ruchami, nawet wyjście z pięty jest Polecam!
Do tego pierwsze próby na VI.4, każdy ruch dla mnie urabialny. Doładować palce i na wiosnę można jechać
Trochę liczb: - 229 dróg zrobionych, w tym tylko 4 wielowyciągi - około 50 dni spędzonych w skałach, górach - ponad 800km przebiegniętych, planowałem 1000 ale już czasu brak - Podniesienie do VI.3 RP - Podniesienie do VI.2+ FL - Podniesienie do VI.2 OS
To wszystko udało się pogodzić z pracą, studiami i pisaniem magisterki.
Gratulacje. Fajnie, że kilka osób na forum już na dobre wkręciło się w wspin sportowy. Szybkiego VI.4 na wiosnę i niespodzianek w dalszej części sezonu!
Gratulacje. Fajnie, że kilka osób na forum już na dobre wkręciło się w wspin sportowy. Szybkiego VI.4 na wiosnę i niespodzianek w dalszej części sezonu!
Dzięki, oby niespodzianką nie był jakiś troczek, staw etc.
kefir napisał(a):
Liczby z kosmosu
Przynajmniej jak dla mnie
Dzięki
Major napisał(a):
Gratulacje! i udanego 2017
Dzięki
Dodatkowo w ostatni weekend udało wyskoczyć się wspin lodowy w Tatry. Zawsze ja i moja narzeczona chcieliśmy tego spróbować. Warun w sobotę był super, lodospad nad Zmarzłym Stawie wylany bardzo fajnie. Niestety moja "mała niedyspozycja" spowodowała po zrobieniu jednej drogi powrót do schroniska. Ogólnie było nieciekawie, drgawki, temperatura, ostry ból brzucha, zawroty głowy ledwo co mi pozwoliły dojść do Murowańca. Od stawu dwójka chłopaków wzięła ode mnie plecak i to dość mi pomogło. Na drugi dzień już czułem się okej i pojechaliśmy do Doliny Białej Wody. Niestety odwilż niepozwoliła nic podziałać. Nie mniej, wyjazd zaliczamy do udanych, wkręciliśmy się w lodospady i na tym nie skończy się.
Troczek nie powinien Ci przeszkadzać trzymać dziabe Głowa do góry, pomyśl o tym w inny sposób. Lepiej, że strzelił teraz niż za pół roku w trakcie sezonu.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
liczba zrobionych dróg robi wrażenie 
zazdroszczę także przebiegniętych km 
