Forum portalu turystyka-gorska.pl

Jestem zadowolony tylko, że nie używałem innego Poklikaj w nim chwilę i podziel się spostrzeżeniami to może przejdę na LR

A spróbuję z ciekawości.
ps. akurat używam Camera Raw Jednak większość bardziej chwali sobie Lightroom.

_________________

A czy Ty byłeś na Grojcu ?

_________________
"Stary jestem, mam sklerozę, czas umierać" 09.IX.2006 - rozstaj dróg w Dolince za Mnichem

"Stałem się nowym użytkownikiem ale ten nowy też musi posta napisać"

Ale ja mam tylko 2,3k postów z czego większość niestety z offtopa Przy takim stanie rzeczy samo pytanie jest już nadużyciem!

A to nie wiem czy możesz ze mną rozmawiać

P.s. Na Grojcu byłem przed pierwszym postem na tym Forum. Więc weź się do roboty !

_________________
"Stary jestem, mam sklerozę, czas umierać" 09.IX.2006 - rozstaj dróg w Dolince za Mnichem

"Stałem się nowym użytkownikiem ale ten nowy też musi posta napisać"

To ja przed pierwszym byłem nawet na Giewoncie !
Te liczniki jakieś mało miarodajne w takim razie.


z górami nie tak łatwo więc i nie ma o czym pisać, mój współczynnik offtop/gór jest już na czerwonej kresce więc robię sobie limity
Miałem w planie wrzucić bogatą relację z wypadu za wielką wodę ale zapomniałem już połowę z tego co miałem napisać.

No popatrz … A niektórzy bez liczb, statystyk, podsumowań, porównań … żyć nie mogą …



Tak to czasami z połówkami bywa.

_________________
"Stary jestem, mam sklerozę, czas umierać" 09.IX.2006 - rozstaj dróg w Dolince za Mnichem

"Stałem się nowym użytkownikiem ale ten nowy też musi posta napisać"

Jak już gramy w skojarzenia to do swojej miałem szczęście

Ja też miałem. Póki dużo pamiętam. I tak zleciało 11 lat.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

Ostatnio jeżdżę po okolicy w poszukiwaniu ciekawych punktów widokowych, najlepiej z widokiem na Tatry. Niektóre z miejsc oznaczonych na mapie gwiazdką nieszczególnie mnie nie zachwyciły, jak choćby Skała z krzyżem w Nielepicach. Ale inne, jak Wzgórze 502, okazały się strzałem w dziesiątkę. Skała od dawna mi znana, kiedyś też lubiana ze względu na fajne drogi wspinaczkowe. Niestety, przez działalność "gówniarza", przez kilka lat omijałam ją szerokim łukiem i spisałam na straty, jak zapewne wiele wspinających się osób. Przypomniałam sobie o niej szukając właśnie owych punktów widokowych i postanowiłam sprawdzić jak się sprawy mają. Na wszelki wypadek zaparkowałam w pewnej odległości od skały, bo jak wieść niesie, "gówniarz" nie oszczędza również samochodów. Liczyłam, że listopadowa aura i przede wszystkim przymrozki zniechęcą go do prowadzenia krucjaty późną jesienią i chyba miałam rację. A w każdym razie nie zastałam na miejscu nikogo. Co więcej, od ostatniej wizyty trochę się tam zmieniło na plus. Krzaki zostały wykarczowane, na podejściu na szczyt skały zrobiono punkt widokowy z ławeczką. Czyżby przywrócono ją do wspinaczkowego życia? Nie udało mi się sprawdzić stanowisk, bo pies ciągle kręcił się przy krawędzi skały i musiałam mieć na niego oko. Za to udało mi się zobaczyć Tatry i Babią Górę. Zdecydowanie warto się u wybrać przy lepszej widoczności.















Babia Góra:







Tatry - słabo, ale widoczne.

_________________

Również lubię to miejsce - są tam idealne drogi wspinaczkowe dla psów

_________________
SPROCKET
viewtopic.php?f=11&t=17068

Mówisz? Musimy spróbować, jak tylko nauczę psa wspinać ekspresy;)

_________________

Pierwszy słoneczny dzień, po ponad dwóch tygodniach ciemności, zawieruchy i opadów śniegu, jest jak podwójne espresso, energia od razu wzrasta o 100%. Idziemy spożytkować ją idąc na spacer w Słoneczne Skały. Zastanawiałam się czy będą już pierwsi chętni na wspin, przy plus 5C w słońcu było naprawdę przyjemnie. Niestety skała była zimna jak lód i pewnie pierwsza szansa pojawi się najprędzej w marcu. Za to krzewy trochę pospieszyły się i gdzieniegdzie widać już nieśmiałe pąki liści. Byle jak najwięcej takich dni, bo od życia w tym półmroku czułam się jak zombi, nawet pies podejrzanie się rozleniwił.

_________________

Na Jurze coraz bardziej wiosennie, pojawiły się pierwsze bazie, a błoto pod cienką warstwą śniegu chlupie aż miło. Niedługo zimę będzie można znaleźć już tylko w górach. A jeszcze niedawno prezentowała się w najpiękniejszej odsłonie - słońce plus szadź. No i smog, smożek, smoguś... tego dnia wyglądał wręcz książkowo.

_________________

Ależ te nasze pieski są w ogóle niestraszne



Ostatni secik zdjęć bardzo przyjemy

_________________
SPROCKET
viewtopic.php?f=11&t=17068

Przyjemniaczki Mogłyby grać w reklamie psiej pasty do zębów

Dzięki.

_________________

Raz jeszcze Jura w zimowej odsłonie, mam nadzieję, że to już ostatni w tym roku
Zamek w Ogrodzieńcu, jedno z piękniejszych Orlich Gniazd. Mimo weekendu ludzi umiarkowana ilość. W sezonie nie do pomyślenia.

Zamkowe mury wkomponowane z fikuśnie ostańce wyglądają bardzo malowniczo:







Na tyłach zamku, przez bezlistne drzewa prześwitywała niekończąca się łąka, postanowiliśmy sprawdzić co to za miejsce.



Każdy miejski psi wybieg może się schować!



Prawie jak na biegunie:



I kto mnie teraz podsadzi?





















Na koniec jednak muszę wylać gorzkie żale i pomarudzić na to, jak Polacy "robią" turystykę. Teren zamku, już prawie z każdej strony, jest zabudowany. Główna uliczka prowadząca na dziedziniec to prawdziwy koszmar. Fastfood-buda na budzie, "swojskie jadła" poupychane w zdezelowanych przyczepach kempingowych, domkach holenderskich i innych dziwnych tworach. Zero spójności, ładu, porządku i jakości. Pod sam zamek dochodzi tor saneczkowy, z drugiej strony wciśnięty jest hotel. Kto dopuścił do tego, by tak zniszczyć ten przepiękny teren? Rozumiem, że dla miejscowych jest to spore źródło dochodu, ale czy nie można było tego urządzić jakoś inaczej? Zamiast nastu paskudnych bud wybudować stylowy pawilon i wynająć lokale, jeśli już muszą być w tym miejscu. Toru saneczkowego nawet nie komentuję. Byle się nachapać, nieważne jak, nieważne, że niszcząc jedną z piękniejszych atrakcji regionu - Szlak Orlich Gniazd. A dobrych wzorców naprawdę nie trzeba szukać daleko, wystarczy spojrzeć choćby na Zamek Spiski na Słowacji. Piękny, majestatyczny, położony na wzgórzu na tle Tatr, sam w sobie jest atrakcją. Nie trzeba go dodatkowo "upiększać" odpustowymi straganami, wesołym miasteczkiem i czort wie czym jeszcze. Żeby się dobić, podjechaliśmy jeszcze na punkt widokowy żeby zobaczyć zamek z daleka, na tle zachodzącego słońca. Niestety, żółty, śmierdzący dym z kominów zamazał cały widok. Jest to po prostu cholernie przykre, że nie umiemy tego robić porządnie i idziemy po najniższej linii oporu, od Władysławowa po Zakopane, kicz i tandeta królują na każdym kroku. Lubię to miejsce i pewnie będę wracać jeszcze nie raz, ale może niekoniecznie w sezonie, kiedy ruszy ten cały Hyde Park.

_________________

Podobnie jest w Olsztynie - latem ciężko zdjęcie zrobić "od frontu" bo dmuchańce

_________________
Urodziłeś się, by być prawdziwym, a nie perfekcyjnym.

Super zdjęcie!

Trzeba ćwiczyć wspinanie!
Tobi ma dużo krótsze nóżki... a daje radę

_________________
SPROCKET
viewtopic.php?f=11&t=17068

@Redemption MM
W Ogrodzieńcu podobnie, trzeba podejść pod sam zamek żeby nic nie wchodziło w kadr lub focić z większej odległości.

@sprocket73
Łapy ma długaśne, ale ja mam słabe nerwy, jakbym zobaczyła ją hasającą w górę i w dół po drabinie, to... Chwilowo zostaniemy przy skałkach

Dzięki

_________________

Lutowo-marcowe zaległości.
Luty, jak na miesiąc zimowy, okazał się na tyle ciepły, że w jeden z weekendów udało się zainaugurować sezon wspinaczkowy w skałach. Słonecznych dni ogólnie było całkiem sporo, pogoda sprzyjała i pieszym wycieczkom. Postanowiliśmy odwiedzić Wilisowe Skały - miejsce odkryte jeszcze jesienią, będące świetnym punktem widokowym, położonym nieco z dala od szlaków. Przyroda dopiero zaczęła budzić się do życia. Oznaki wiosny są jeszcze bardzo nieśmiałe, gdzieniegdzie kwitną leszczyny i wierzby, na gałązkach pojawiają się pierwsze pąki, ale poza tym świat wciąż tonie w brązach i szarościach. Na soczyste zielenie trzeba jeszcze trochę poczekać.











Chyba? nienazwane skały. Całkiem spora grupa ostańców, dziwne, że nie ma tu żadnych dróg wspinaczkowych. Skała zbyt krucha czy brak zgody właściciela ziemi?



Pod koniec wycieczki spotykamy Sprocketa z Małogosią i z Tobim Wzajemną identyfikację ułatwiają psy Miło zobaczyć znane dotąd tylko wirtualnie twarze.

Ostatnia wycieczka w lutym, tym razem padło na Mazurkową skałę. Bardzo lubię to miejsce, jest tu mnóstwo przestrzeni - skałka samotnie wyrasta pośród pól. Jest to dobry punkt widokowy (jak dobry przekonam się niebawem), jest tu mnóstwo zwierzyny, zwłaszcza saren, co cieszy z fotograficznego punktu widzenia, ale niekoniecznie pod kątem wycieczek z psem. Smycz i mnóstwo psich przysmaków pod ręką są obowiązkowe w naszym przypadku.

Zabudowania i kościół w Przegini:



Sarenki wypasały się stadami, tego dnia naliczyłam ok. 20 sztuk.





Mazurkowa widziana od strony Czubrowic. Na horyzoncie po prawej Słoneczne Skały:







Słoneczne:





Mazurkowa o zachodzie słońca:



Pierwsza wycieczka w marcu i znowu pada na Mazurkową, jednak tym razem warunki są dużo ciekawsze. W południowej części Polski od kilku dni wiatr przybiera na sile, u nas podmuchy przekraczają 40 km/h. Przez cały dzień pogoda jest niepewna. Wiatr gna chmury po niebie jak szalony. Zastanawiam się czy spacer późnym popołudniem ma sens i czy zdążę wejść na skałę przed zachodem słońca. Ostatecznie pakuję psa do samochodu i podjeżdżam jak najbliżej pól od strony Jerzmanowic. Wiatr próbuje urwać mi głowę, ale taka pogoda ma też swoje plusy, powietrze jest czyste i wreszcie pachnie wiosną, no i jest dobra przejrzystość powietrza. Szybko okazało się, że decyzja o ruszeniu czterech liter była jak najbardziej słuszna. Dostałam prezent w postaci pięknej tęczy, Tatr i Babiej Góry na horyzoncie Tym samym Mazurkowa została wpisana na mapę punktów do dalekich obserwacji.
Niestety zakończenie tego dnia nie było tak przyjemne, o północy prędkość wiatru przekraczała już 100 km/h, przez co wiele gospodarstw w południowych województwach zostało pozbawione dachów i prądu...











































Słoneczne Skały:

_________________

Na Twoich zdjęciach Jura to taka przestrzenna kraina u podnóża Tatr
A robiłaś jakieś zdjęcia 18 marca? Była super przejrzystość.

_________________
SPROCKET
viewtopic.php?f=11&t=17068

Na żywo też trochę tak wyglądało, Tatry wydawały się być dziwnie blisko

18 marca oglądałam Tatry z Mazurkowej, Powroźnikowej i z Chochołowych. Przejrzystość była rzeczywiście świetna. Gdzie nie pojechałam tam bam! Tatry. Czułam, że nie może być tak pięknie, no i oczywiście nie było. Dopiero w domu zobaczyłam, że mam zmienione ustawienia z RAWów na JPG... Schrzaniłam to na maxa, ale przynajmniej się napatrzyłam i odkryłam nowe widokowe miejscówki Zwłaszcza z Mazurkowej, widać było od Tatr aż po Beskid Śląski, a może nawet coś słowackiego zaplątało się w kadr. Zaskoczyła mnie za to Powroźnikowa, sądziłam że ukształtowanie terenu nie pozwoli na zobaczenie Tatr, a było je widać doskonale.

Tak to mniej więcej wyglądało, jakość jak z kalkulatora

Powroźnikowa:



Cała reszta z Chochołowych:

_________________

Mazurkową odwiedzałam jeszcze kilka razy w marcu, zwierzaki również upodobały sobie to miejsce

Rogaś z Doliny Szklarki.



Optyczne złudzenie bliskości, żaden zwierz nie ucierpiał.



I przyszedł kolejny weekend, a wraz z nim kalendarzowa wiosna (no, w zasadzie chwilę przed weekendem). W sobotę pojechaliśmy powspinać się na dawno nieodwiedzaną Psiklatkę. Po kursie skałkowym dość często się tu wspinałam, mam sentyment do tego miejsca i dużo dobrych wspomnień. Zdziwiłam się, że mimo słonecznej, ciepłej soboty na miejscu zastajemy raptem jeden zespół. Kiedyś były tu tłumy, a dziś skała wygląda na trochę zapomnianą. Niestety, dużą część ściany powoli zawłaszcza bluszcz. Następna wizyta obowiązkowo z sekatorem...

Na niedzielę zapowiadano marną pogodę, ale że od rana świeciło słońce, postanowiliśmy wybrać się na spacer i zobaczyć mniej znane nam miejsca na Jurze. Zaczynamy standardowo od Mazurkowej, ale tym razem mijamy ją i kierujemy się polną drogą w kierunku Czubrowic, a dalej Racławic. Po niedługim czasie docieramy do Kozłowej skały, do której doprowadza droga krzyżowa (kalwaria czubrowicka). Tego dnia widoczność była przeciętna, ale myślę, że może być to atrakcyjny punkt widokowy. W tym miejscu mieliśmy powoli zakręcać w stronę Szklar, ale z Kozłowej wypatrzyłam kolejny ciekawie wyglądający ostaniec. Z miejsca, w którym jesteśmy, nie prowadzi tam żadna ścieżka, więc musimy przebić się przez pola i chaszcze (a kleszcze już nie śpią!) Nie do końca wiem z czego to wynika, ale na tyle ile włóczę się po tych terenach z psem, jeszcze ani razu nie znalazłam na niej tego małego skurczybyka. Tym razem również nic. Nie to żebym narzekała





Przed nami Markowa skała. Od zaplecza bez problemu można dostać się na górę. Wdrapujemy się i robimy tu krótką przerwę na herbatę. Z Markowej jest już rzut beretem do Racławic i Żar, kręci się tu dziś wielu spacerowiczów i rowerzystów.
Pogoda powoli zaczyna się psuć, deszcz który zapowiadano na dzisiejszy dzień, chyba przesunie się na wieczór. Tu kończymy nasz spacer i wracamy do auta przez Słoneczne Skały.

Przedreptaliśmy łącznie 15 km. Ani dużo, ani mało, ale wystarczająco aby Fibi, po powrocie do domu, padła jak nieżywa. Pewnie przebiegła dwa razy tyle

_________________

Spacerkiem dookoła Mazurkowej skały, czyli ci sami ludzie, te same miejsca, inne konfiguracje saren

Zajączek beztrosko hasał po drodze, długo nie zauważając naszej obecności. Dobrze, że psy nie są dalekowidzami



Pierwsze stadko tego dnia.







Kolejne na tle skał Smokówka.





Słoneczne skały:



I na koniec wiosenny przekładaniec. Jeszcze chwila i szaro-burości ostatecznie znikną z krajobrazu. Ilość zwierzaków wzrasta z każdym kolejnym spacerem i stopniem zazielenienia pól. Pierwsze mioty zajęcze pojawiają się już w marcu, młode sarenki i bażanty w maju/czerwcu. Pies musi włożyć wiele wysiłku w zapanowanie nad instynktem, myślę że w tym newralgicznym okresie będziemy musiały ponownie zaprzyjaźnić się z linką.

_________________

Widziałam ostatnio na szlaku bliźniaka Fibi Przyglądałam się właścicielom pewnie jak głupia

_________________
Urodziłeś się, by być prawdziwym, a nie perfekcyjnym.

A gdzie na szlaku, może to rodzeńtwo?

_________________

Karkonosze

_________________
Urodziłeś się, by być prawdziwym, a nie perfekcyjnym.

Fibi siostra mieszka w Górach Sowich, jej ludzie są progórscy więc niewykluczone

_________________

Rowerowa pętla: Jerzmanowice, Gotkowice, zamek w Rabsztynie, Syborowa Góra, Jaroszowiec, Trzyciąż i Sułoszowa.
Cała trasa bardzo przyjemna, poza krótkimi odcinkami głównych dróg. Syborowa Góra, nowy punkt na jurajskiej mapie ciekawych i widokowych miejsc. Świetna i bardzo rozległa panorama dookoła Olkusza. Jednak najbardziej podobał mi się fragment tzw. Białej Drogi prowadzącej nad Sułoszową - Małopolanie nie gęsi i swoje Morawy/Ponidzie mają Koniecznie muszę tam wrócić na zdjęcia.
Licznik pokazał ok. 67km i ponad 700m przewyższenia. Jak na pierwszą jazdę w tym roku to czuję się nawet usatysfakcjonowana (i obolała).

Biała Droga, kilka zdjęć i padła bateria:(

_________________