Możesz przenosić , Bartku , jeśli uważasz to za relację
A skoro to ma być relacja , to może jeszcze dorzucę parę zdań.W zasadzie mam do opisania dwie kwestie : pierwsza , to nieśmiertelny temat " góry i odpowiednie do nich przygotowanie" , drugi to kilka słów pt. " człowiek a tereny chronione. A więc :
Któregoś tam dnia wybrałem sie na wycieczkę. Cel : połonina Caryńska , Wielka oraz Mała Rawka. Do przejścia ok. 20 km. , co na warunki bieszczadzkie stanowi niewielki spacerek. Prognoza pogody przewidywała tego dnia deszcz i burze [ sprawdziła się
] , więc wzięlismy ze sobą odpowiednie texy , oraz wszelki inny sprzęt gwarantujący ochrone przed deszczem. Zaczęło sie dość szybko : juz na podejściu na Wielką Rawkę zaczęło padać , niebo zrobiło sie ołowiane , parę razy gdzieś w oddali zagrzmiało. To wystarczyło : moja żona , wytrawny "góral" , nie zastanawiając się zbyt długo zapodała tyły zabierając ze sobą Młodego [ co dzieciak będzie mókł. A niecch jeszcze gdzieś przyp......przypioruni - co bedzie dzieciak za piorunochron robił . Stary jak chce , niech idzie. On juz i tak nie zmądrzeje
!! ] Nie zmądrzał
............
I tak zostałem sam na szlaku. Dalej opuszczam , bo bedzie nudno [ lazłem sam z Ironami w lewym uchu. Na szlaku pustka ]. Tak na dobre zaczęło się na linii wyjscia z pasa buczyny na Połoninie Caryńskiej. Co tu dużo pisać : ściana wody i piorunek za piorunkiem. Mysle sobie : przeczekam to w lesie , bo też zostać odgromem nie mam zamiaru - za słaby ze mnie przewodnik
. Przystanałem obok grupki "turystów ". Wyglądali jak ludzie czekający na tramwaj : przypadkowe letnie ciuszki , jakieś adidaski , część [ szczęściarze
i przewidujący
] pod parasolami. Przemoczeni , trzęsący sie z zimna ludzie. Tyle razy wałkowany temat : przewidywanie , odpowiadzialność , itp , itede. Patrzyłem na nich z mieszanymi uczuciami : cos pomiędzy " dobrze wam tak" i współczuciem - zwłaszcza dla małych dzieci. Zmoknięte , trzęsące sie z zimna kurczaki , ofiary braku wyobraźni rodziców......
Co do texów [ dół : gore od HM , góra : Alvika ] sprawdziły sie doskonale ! Gdy lało byłem suchy
Po deszczu zaś , szmaty w " minuta pięć " wyschły na wietrze. Gorzej z butami
. Swoje meindle oddałem do reklamacji z powodu odpadającej podeszwy [ tak to nie podpucha
] , a moje stare , wysłużone F-siódemki ledwo to wszystko wytrzymały. Ściślej : wytrzymał tylko prawy but. Lewy to totalna porażka. [ nie winię go za to , bo został w zasadzie w ostatniej chwili wyłowiony z kosza na smieci i bez zadnej impregnacji załadowany do plecaka ]. Tak : jedynie buty nie wytrzymały naporu wody i błota....
Błota - i tu płynnie przechodzimy do drugiego zagadnienia. Jak ja to napisałem ?? Acha : człowiek a tereny chronione...... Więc idę ja sobie połoninami , słońce świeci , jest fajnie. Mijając odcinki szlaku poddane rekultywacji [ boki szlaku skryte pod ochronną siatką by dać szansę zmaltretowanej trawie i jagodowcom na odrośnięcie ] zastanawiam sie nad tym dlaczego ludzie , mimo wyraźnych próśb , zakazów i gróźb mimo wszystko szlak ten rozdeptują. czy to tylko ludzka głupota , lenistwo i przekora ???
Dlaczego tak jest uświadomiłem sobie dopiero idąc w strugacch deszczu , pod nogami mając rwący , błotnisty potok . I mimo mojej świadomości skutków takiego działania ja również szedłem obok szlaku. Inaczej się po prostu nie dało . Chcąc byc prawomyslnym , musiałbym brodzić po kostki w błotnistej lawie. tego na dłuzszą mete nie wytrzyma żaden , nawet najlepszy but [ nie wspominajac o adidasach i "glanach" mijanych co jakiś czas grupek harceerzy
].
I tak zamyka się obłędnie błędne koło : ludzie z różnych przyczyn szlaki poszerzają , a mająca wszystkie aspekty ochrony przyrody w dupie woda , zabiera systematycznie w dół glebę z pozbawionych roslinności miejsc.
Jak temu zaradzić ?? Za lat kilkanaście bieszczadzkie szlaki mogą przybrac rozmiary niezłych arterii komunikacyjnych - i co wtedy ???
I tak , chcąc nie chcąc zadałem pytanie. Może ktos ma jakiś mądry pomysł ??? Tylmko nie piszcie o zamknieciu BPN-u dla ruchu turystycznego - tak było by najprościej
.
Kończę juz przynudzać. Kto zasnął - WSTAWAĆ !!!!!
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
. Cały pobyt to kompromis pomiędzy mą chęcią codziennego biegania po połoninach a "górską " wizją mej małżonki. Krótko pisząć : góry , owszem , jednak co drugi dzień. W międzyczasie przymusowe byczenie się na kwaterze , zaliczanie rejsów po zalewie ledwo trzymajacym się kupy złomem szumnie statkiem wycieczkowym zwanym , tudzież przejazd słynna bieszczadzką "taradajką" [ któz jej nie zna ?? 
Muszę się kiedyś wybrać. Fotki super 
?)
Jezeli autorzy pomyslu sie nie obraza to i jak przy najblizszej gorskiej okazji sprobuje wspiac sie gdzies i to umieszcze 
Chodząc częściej widziałem stonkę niż prawdziwych turystów... Jednakże tylko na tych popularnych trasach (Wetlińska, Caryńska, szlak na Tarnicę). Tak samo jak była kiepska pogoda to stonkowicze raczej siedzieli na dole. My mieliśmy prosty plan, każda kolejna noc gdzie indziej, niestety końcówki nie udało się zrealizować... właśnie przez pogodę, ale przez to, że rzadziej nocowaliśmy w namiocie, poznaliśmy fajnych ludzi w zbiorowych salach (określamy je jako mogiły zbiorowe 
