13. Kuźnice - Jaworzynka - Murowaniec - Rówień Waksmundzka - Gęsia Szyja - Rusinowa Polana - Palenica - 10.9.
Nie.Nie można fałszować historii.
Po zapoznaniiu się z moimi archiwami pragnę sprostować niektóre fakty z relacji Michała.
Plan na ten dzień jest nie mniej ambitny jak wejście na Cubrynę. Umawiamy się z Anią Kamzik na OP od Skrajnego Granatu do Krzyżnego.
Zwłóczę moje obolałe członki o nieludzkiej godzinie 6.50 by pożegnać Hetmana Żywieckiego i przemiłą towarzyszkę wczorajszego wypadu( o tym że nie udzieliła mi pomocy po wypadku delikatnie przemilczę) Anię S.
Wtaczamy się z Modem na Dworzec PKS, a tam świetna informacja: a) Mikrobus nie jeżdzi od 1 września i b) Atamany bedą za 1,5 godziny bo muszą sie spakować. Rodzi się we mnie nadzieja, że wreszcie jak normalny turysta pojdę sobie z ciekawym towarzystwem do Jaworzynki(bar w Kuźnicach) albo wysokogórsko do Murowańca i tam spędzę dzień na wypoczynku z piwkiem w ręku.
Początkowo jest dobrze- Condor Żywiecki daje sie namówić na piwo( "Donuś jedno możemy, ale dalej bez szopek"). Do tego śniadanie.
Przychodzi Michał i Asia, pojawia się Ania która zaraz znika by biegać po tatrach. Następuje smutna chwila pożegnania Łukasza i Ani.
Łukasz ma minę człowieka spełnionego i kotłuje sie we mnie pytanie czy to ze względu na gorskie podboje, czy to że oparł się pozegnalnej wiśniówce.
Pozostając sami podejmujemy decyzję o tym że podejdziemy do Murowańca i tam podejmiemy decyzję co zrobić z tym dniem.
Robimy zaopatrzenie( w Murowańcu piwo jest drogie) i popieprzamy Jaworzynka do celu. Pogoda rewelacyjna, ale idzie mi się cieżko, nie mogę osiągnąć normalnej temperatury pracy, Michał mi ucieka, a nie mogę zgubić Moda z ogona. By odpocząć robię zdjęcia Jaworzynki, Która skąpana w słońcu wygląda rewelacyjnie.
Wreszcie Karczmisko z pięknym widokiem na Halę Gąsienicową i Zakopane.
Osiągnięty czas wejścia jest rewelacyjny. Po 3 minutach przychodzi modo i całą banda udajemy się do Murowańca po drodze robiąc parę zdjęć otoczeniu Hali Gąsienicowej
Dochodzimy do Murowańca, jestem szczęśliwy, realizuje się turystycznie.
Spożywamy przyniesione browce i dodatkowe z bufetu, odpoczywając w patrycjuszowskich pozach.
Niestety, zaczyna się dramat. Pomysł Michała by pójść na Psią Trawkę, po drodze przez Gęsią Szyję akceptuje Modo
.Michaś wesoło oznajmia ze wg. mapy jest to 3,5 godz , a my to zrobimy w 2 godz
.
I tu zawodzi mnie czujność 
Nie sprawdzając mapy(straszny błąd) z ciężkim sercem zgadzam się na lekką przechadzke
Coś co mam być lekkie i przyjemne robi sie cięzkim przedzieraniem przez mokradła i siedmiomilowy las. Podążam za Michałem i wyjaśniam sobie szeptem kim jest Michał i Tomeki kim były ich matki( przepraszam za niecenzuralne odzywki), później szept zamienia się w krzyk. Ta droga jest kompletnie bez sensu - żadnych widoków- tylko las.
Skrócenie czasu też nie wychodzi- idziemy zgodnie z czasami z tabliczek.
Przypomina mi się powiedzenie jednej z moich koleżanek , że aby tu iść to trzeba mieć...
Na szczęście za wiarołomstwo jest kara i Michał spotyka swojego pogromcę
i jest tak zafascynowany tym pieskiem, że wprowadza mnie do jakiegoś wąwozu z którego nie ma wyjścia. Miotamy się kilkakrotnie w tą i z powrotem. I nie wiem czy nie skończyło by sie na interwencji TOPR-u, gdyby mój stary nos górski nie znalażł rozwiązania-delikatny skrót.
Po kilku( chyba) godzinach osiągamy Rówień.Niestety Psia poszła się paść bo niby nie zdążymy, a była tak blisko.
Przewodnicy po po spożyciu i długiej naradzie postanawiają, że by gawiedź którą wiodą ( ja i Asia) nie psioczyła to pokażą nam Gęsią Szyje.
No i po forsownym marszu i tylko sobie znanymi ścieżkami i skrotami doprowadzaja nas pod szczyt. I kolejny dramat. Szczyt zdobywa tylko Kierownik sportowy wyprawy Michał, ale robi to brawurowo w alpejskim stylu- bez asekuracji i tlenu.
Nam maluczkim pozostaje utrwalenie widoków
Niestety dramat się pogłebia - pada bateria w aparacie fotograficznym.
I tu niespodzianka udaje mi się zrobić jeszcze jedno zdjęcie. Spójrzcie sami na ten cynizm, pogardę, ironię w oczach, no i ten uśmieszek- mówiący sam za siebie, co przewodnicy myślą o klientach, gdy uda im się ich zrobic w balona.I tak to z przyjemnie zapowiadajacego się dnia, zrobiła się niezła wyrypa.
Po zejściu na Palenicę i zakończeniu misji przewodnickiej zarówno Michał jak i Tomek stali się normalnymi ludzmi. Czule sie pożegnaliśmy i do zobaczenia za rok( albo wcześniej).
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
W ogole dorzuć Boguś tez jakieś swoje fotki bo pstrykałeś więcej ode mnie nawet 
szczególnie jak dla mnie na MSZW SUPER pięknie, poprostu niesamowity 
Nic tylko pozazdrościć. 
ładne balety
Poza tym jednak jakaś siła nie pozwalała Ci mimo tysiąca zapowiedzi zawrócić z obranej trasy 
Ale ja juz niestety w tym roku sie nie wyrobię czasowo