Poprzednio na Kieżmarskim Szczycie byłem sporo lat temu, chyba w 2003 roku. Ładna pogoda, stosunkowo mało ludzi do kolejki, fajni towarzysze, więc w drogę. Ostanio wchodziłem przez Huncowski, więc teraz postanawiamy wejść direttisimą na Huncowską Przełęcz żeby było urozmaicenie.
Kolejka wywozi nas do Skalnatego Plesa, stąd ruszamy spokojnie wzdłuż Łomnickiego Stawu. Przed nami idzie trochę ludzi, miłych i sympatycznych. Też Polacy, to sobie trochę rozmawiamy.
Pogoda żyleta to widoki super.
Pniemy się coraz wyżej, wstępnie terenem pastwiskowo-wspinaczkowym, później juz trzeba wyjąć ręce z kieszeni. Miało być trudniej i jest. Po drodze mijamy kolorowe płyty granitu, fajnie to wygląda, jak na cmentarzu.Wreszcie jesteśmy na przełęczy
Patrząc na otoczenie, wychodzi na to , że na Kieżmarski, zamiast grani południowej, czeka nas grań zachodnia.
Nasi sympatyczni koledzy, chyba też juz to wiedzą, trochę się trzeba podrapać
Fajnie się prezentuje z tej perspektywy grań w kierunku Łomnicy
Na Velkej Vidlowej Veży spotykamy się w wiekszym gronie, skąd trzeba zjechać, najlepiej na trawiasty zachód. Myśmy zjechali trochę krócej, za co spotkała nas "nagroda" w zejściu
Jeszcze rzut oka za siebie i na szczycie
Grań Wideł. od przełęczy w Widłach w kierunku Kieżmarskiego to droga bardzo ładna, nastręczająca odrobinę trudności orientacyjnych, zawsze warta popełnienia. Nam dopisała pogoda, więc nie trzeba sie było spieszyć, można się było delektować.
Oczywiście wszystko było zaplanowane dawno, a początkowa pomyłka drogi to fikcja literacka
.
