Kolejny odcinek epopei tatrzańskiej!
W piątek o 3:40 pakuje się razem z Michałem i Prof.Kiełbaską do autokaru zmierzającego w oczywistym kierunku
Wysiadamy w Poroninie, gdzie ma dołączyć do nas kolejny górski zapaleniec.
Czekamy i czekamy (temp. -5'), chyba 2 piwka ubyły z plecaka, aż w końcu pojawia się Stan. Pakujemy się w auto i ciśniemy do Szczyrbskiego Plesa.
Na miejscu okazuje się, że będzie można krzesełkiem podjechać do Chaty pod Soliskiem, więc czemu nie (gdzieś między kupnem biletów a samym wyjazdem, wpadliśmy jeszcze do pobliskiego hotelu na herbatkę, goście byli zaszczyceni obecnością ludzi gór
)
W schronisku znów jakiś browar się polał, a widoczki coraz lepsze:
W końcu się ogarnęliśmy i ruszyliśmy w głąb Doliny Furkotnej
Po dotarciu nad drugi staw obraliśmy nasz własny kierunek marszu.
Warunki były świetne, praktycznie zero śniegu w żlebie
Po niecałej godzinie wchodzimy na przełączkę w grani i ukazują się kolejne widoczki
Tutaj też zaczynają się pierwsze tego dnia schody, oblodzona grań na szczyt
Po wejściu na szczyt robimy sesje zdjęciową na słynnym Kowadełku:
i kilka innych widoczków:
Dalej postanawiamy iść granią na Furkot.
Grań jednak okazała się trochę bardziej wymagająca niż pewien profesor przypuszczał
Trudności techniczne to już pies ebał, ale oblodzenie dało nam mocno po głowie, nie wspominając już o niewyróbie czasowej
Stamtąd szliśmy-Wielkie Solisko:
Gdzieś między Zadnią Soliskową Kopą a Skrajną Bystrą Turniczką musieliśmy się wycofać, natrafiliśmy na pionowy uskok.
Zeszliśmy do stawu i postanowiliśmy wracać ponieważ Furkot miał być tylko przystawką przed kolejnym daniem głównym, ale czasu by już dziś brakło...
Okolica jest na prawdę piękna i chyba każdy z nas wrócić jeszcze nie raz w te strony!
nie mówiąc już o zlodzonej graniówce..na żywca 
(mówię oczywiście o miejscu, nie o osobie) 
zemsta jest słodka