Po dwóch tygodniach w Iranie i dwóch tygodniach pracy udało mi się jeszcze wyskoczyć z Radkiem na Grossglocknera. Pogoda fantastyczna. Warunki niezłe: natrafiliśmy na wylodzoną rynnę ze skalnym progiem, dobry śnieg na trawersie i mikstową grań.
Podejście ze schroniska Stuedlhutte pokrywa się z tym pod Stuedlgrat. Lodowcem Teischnitzkees do wylotu kuluaru, wejście wprost, bergschrund nieprzyjemny, ale nie stwarzający problemu. Całość max 50 stopni. Grań północno-zachodnią osiąga się już za Glockner Turmem. 4 pełne wyciągi do szczytu, nie obite (UIAA III, 10 metrów UIAA IV-). Zejście drogą klasyczną. 7 h do góry, 3 h w dół.
Droga przez rynnę Grögera stanowi bardzo ciekawe rozwiązanie. Pomimo tłumów ciągnących na szczyt drogą normalną oraz coraz większej, niestety, popularności Stuedlgratu Gröger-Rinne okazuje się być wspaniałą alternatywą.
Polecam (nawet jak nie ma widoczków).
Foto by Radek. Droga wiedzie kuluarem po lewej ponad skalny próg, a następnie w prawo wybitnym śnieżnym zachodem. Granią na wierzchołek (widoczny jako trzecia turnica od prawej).
no i może naszych Węgrów na Stuedlu-powiedzmy z dolna połową, bo oddaje skalę...i do tego nie będę musiał zaśmiecać internetu i rozsyłać na zamówienia specjalne)
. Zwyczajnie nie do podrobienia.
co się będe rozpisywać 