To moja pierwsza relacja od prawie roku. Dwie operacje, trzy śruby w nodze zrobiły swoje. No ale nadszedł czas żeby znowu założyć raki, chociaż proste to nie było... Urlop w styczniu był najlepszym momentem do rozpoczęcia rehabilitacji w górach. Na początek rozgrzewka w pieninach
Pieniny są fajne ale jednak ciągnie w Tatry. Pogoda jest więc jedziemy na słowacje. Przejście dol. Mieguszowieckiej nie stanowi większego wyzwania dla nogi. Jednak problemy z rakiem, III stopień zagrożenia lawinowego nie pozwala osiągnąć zamierzonego celu. Mimo że cel jest już nie daleko ja odpuszczam, Mpik ciągnie dalej by w drugiej próbie osiągnąć cel.
Jako że głód gór jest ogromny po powrocie w okolice Popradzkiego Stawu ide jeszcze w strone Przełęczy pod Osterwą. Po 1/3 drogi odpuszczam zakosy i ide wprost do góry. Nigdy tu wcześniej nie byłem a widoki niczego sobie.
W trakcie powrotu noga przypomina o sobie. Zejście asfaltem do przyjemnych nie należało. Ale i tak fajnie było.
Jako że urlop trwa nadal, noga odpoczęła, kolejny weekend z fajną pogodą i tym razem w większej grupie ponownie udajemy się na Słowacje. Cel łatwy i przjemny Baranie Rogi (chyba to wszystko na co mnie teraz stać). Droga do dol. 5 stawów spiskich mija w miarę szybko. Za to na Baranią Przełecz ciągnie się niemiłosiernie. Od przełeczy jest już nacznie lepiej i po chwili stajemy na szczycie
Powrót jak zwykle to już walka z samym sobą a raczej z nogą. Ogólnie urlop fajny (myśle że coś jeszcze uda się zrobić) jednak najważniejsze że to co jeszcze 3-4 miesiące temu było nie możliwe teraz mimo że w bólach staje się możliwe.
