Tydzień po przyjeździe ze Słowacji już mnie nosiło, aby pojechać w Tatry. Pierwszym wolnym terminem był 7 sierpień i miałem jechać na Rohacze. W ostatnich chwili z niewiadomych przyczyn zrezygnowałem. Przez ostatni tydzień sprawdzałem prognozy. Niedziela miała być ładna. Jeszcze 5 godz przed wyjazdem miała to być jednoosobowa wycieczka, ale zdecydował się brat. Do naszej dwójki dołączył Jasiek z kuzynem Pawłem „Koniu”. Wiec ze Stalówki wyjeżdżamy punkt 23. O 1.50 w Nowym Sączu dołączają Jasiek z kuzynem. Od Grywałdu po Waksmund przejeżdżamy przez bardzo gęsta mgłę mimo to o 3.30 ruszamy na szlak z parkingu przy rondzie kuźnickim. Jest chłodno, księżyc prawie w pełni. Wychodząc na Skupinów Upłaz zaczyna się rozjaśniać i czołówki są już zbędne. Widać kontury Giewontu i Babiej Góry, ale wydają się jakby blisko. Na Przełęczy między Kopami na chwilę stajemy gdyż Koniu narzeka na ból pleców. Hmmm niedobrze. Przy Czarnym Stawie jesteśmy kwadrans przed szóstą z myślą, że będziemy sami na szlaku. Nic z tego – było tam już ok. 10 osób. Po krótkim odpoczynku obchodzimy staw i podchodzimy na próg Zmarzłego Stawu. Tam baterię z aparatu mówią dość! Na szczęście miałem drugi komplet. Z żółtego szlaku skręcamy na zielony by za chwilę wejść na czarny. Koniu zaczyna narzekać tym razem na biodro. Podchodząc pod wylot żlebu wchodzimy w mój ulubiony teren. Podchodzimy kominkiem pod Czarnym Mniszkiem a następnie zboczami Czarnych Ścian wchodzimy na grań Granatów. Tam dopada na słońce. Zadni, Pośredni, wielka szczelina i Skrajny Granat padają naszym łupem. Wcześniej pokazuję bratu Żleb Drege’a a on jak i ofiary żlebu mówi, że taki niepozorny z góry. Na Skrajnym siedzimy trochę dłużej, zakładamy krótkie spodnie, posilamy się, robię zdjęcia i takie tam. Teraz czeka nas strome zejście po kruchym terenie na Graniacką Przełęcz. Zmęczenie daje się we znaki ale adrenalina nie daje mi o nim myśleć. Z przełęczy schodzimy żlebem w stronę Pańszczycy. Po chwili odbijamy w prawo wznosząc się za pomocą ubezpieczeń zboczem Orlich Turniczek. W okolicy Pościeli Jasińskiego przeżyłem chwilę grozy. Chciałem zrobić zdjęcie i gdy patrzyłem przez wizjer kadr w ekspresowym tempie się zmienił a ja w ostatnich chwili złapałem łańcuch. Kupa w majtach była. Aparat też bym stracił bo wypuściłem go z rąk coby siebie ratować ale miałem pasek zawinięty wokół reki, stłukł się tylko filtr. Nie wiem co się wtedy stało. Następnie trawersujemy zboczę Buczynowych Czub po eksponowanych płytach opadających w stronę Doliny Pańszczycy. Dalej urozmaicona wspinaczka to w górę to w dół dochodzimy pod żleb opadający z Buczynowej Przełęczy gdzie ostro pod górę wspinamy się za pomocą długiego ciągu łańcuchów. W tym miejscu jakieś 1.5 m od nas spada kamień wielkości arbuza. Zdążyłem krzyknąć KAMIEŃ by dwie osoby poniżej się usunęły z toru jego spadania. W tamtym miejscu kończą się łańcuchy a szlak przechodzi w wygodna ścieżkę która trawersujemy Turnie Ptak i Kopę nad Krzyżnem by dojść do przełęczy Krzyżne. Ludzi sporo odpoczywamy tam ok. 10 min i schodzimy ku schronisku. Okropny ból kolan dawał się we znaki. Tuz przed Murowańcem przeżywam kryzys kondycyjny, ale batonik dodał nieco energii. Stąd pozostało już tylko ostatnie podejście na Królową Rówień i z Przełęczy między Kopami Siodłową Percią schodzimy do Kuźnic. Wyszło nam równe 11 godz. akcji górskiej i 25 km przejścia. W knajpie Kolibecka wsysamy w siebie przepyszny obiad i ruszamy w drogę powrotną do domu. Wreszcie w Stalowej po szybkim prysznicu i zimnym piwie mogę po 40 godzinach iść spać. Z Orlej pozostał mi już tylko odcinek Zawrat – Kozia Przełęcz.
Cieszę się że brat się przełamał ( wcześniej zapierał się rękami i nogami) i przeszedł ten odcinek ze mną – będą z niego ludzie. Koniu mimo tych bóli też dał radę. Dzięki Panowie.
Więcej zdjęć: https://picasaweb.google.com/1126310981 ... ERPIEN2011