Nadszedł wyczekiwany dzień ataku na najwyższy szczyt Słowenii. Na wcześniejszych trasach ćwiczyliśmy kondycję. Czytałem, że wyjście na Triglav jest dość wyczerpujące ze względu na duże przewyższenie. Pogodę zapowiadali idealną i taka faktycznie była przez cały dzień. Wstajemy wczas rano. Auto tym razem zostawiliśmy przed recepcją i ok. 6 startujemy spod Aljzev dom. Jako drogę wejściową wybieramy wariant przez Tominskova pot. Droga na początku prowadzi po stopniach dość mocno pod górę. Potem przechodzi już w fajną i stosunkowo prostą ferrate.
Idzie się fajnie w przepięknej scenerii zwłaszcza przy towarzyszącym widoku na Skrlatice.
Ferrata kończy się i niestety wychodzimy z cienia na okropną patelnie. Smaży niemiłosiernie.
Po ok. 4:30 godz. meldujemy się w końcu w schronisku na Kredaricy.
Ludzi jest dosyć sporo ale nie ma się co dziwić. Bądź co bądź Triglav to „narodowa góra” Słoweńców. Po krótkim pit-stopie ruszamy dalej.
Po drodze tworzą się spore korki. Większość ludzi jest oczywiście w ogóle nieprzygotowanych do takiej wyprawy. Brak kasków, odpowiednich butów nie mówiąc już o jakiejś asekuracji. Strach pomyśleć co się może stać jak ktoś taki idzie koło nas lub olaboga nad nami.
Po drodze spoglądamy na kursujący helikopter.
Na szczęście udaje się jakoś bez problemów wyjść na szczyt.
Widoki są przepiękne.
Widać nasze poprzednie cele: Montasio, Mangart, Kriż i Stenar. Nie możemy nadziwić się widokiem. Mnie osobiście strasznie wykończyło to wyjście. Na górze kręciło mi się w głowie ze zmęczenia i z tego powodu obawiałem się o zejście. Jednak odpoczynek i zjedzony posiłek stawia mnie na nogi. Zejście jest już bardziej przyjemne - mniej ludzi. Przejście granią z głównego na mały bardzo nam się podoba ale nie chciał bym tam przebywać w czasie burzy.
Dochodzimy do schroniska na Kredaricy. Robimy krótki odpoczynek i kierujemy się na szczyt Kredarica i potem dalej wzdłuż grani na wierzchołek Rz.
Warto wyjść na tą górkę ponieważ roztacza się z niej piękny widok na Triglav i całą okolicę.
Następnie idziemy do domu Stanica.
Zastanawiamy się czy nie podejść jeszcze na pobliskie wierzchołki bo tylko 30 min. ale jesteśmy już dość zmęczeni i postanawiamy zdobyć je innym razem. Do Aljazeva schodzimy przez via Prag.
Po ok. 13:30 godz. meldujemy się na parkingu. Przewyższenia dały nam nieźle popalić. Zwłaszcza kolanom…. Podsumowując góra bardzo fajna i super widoki jednak te tłumy ludzi to nie dla nas.
c.d.n.
i to całkiem trzeźwy, tyle, że to był nasz pierwszy dzień w górach... gdyby wcześniej się trochę rozruszać to może byłoby lepiej...
Bodaj trzy razy. Straszna nie jest, choć idąc za pierwszym razem zapędziłem się trochę nie tam, gdzie trzeba 
