Przy okazji przedświątecznej wizyty w Radlinie postanawiamy jeden dzień uszczknąć na jakieś górki. Plan był taki, by nie zrywać się zbyt wcześnie, nie może to być męczące i na ogół pełen chillout. Plan zacny to i pomysł padł, by jechać w bliski Beskid Śląski i wejść na Równicę. Z myśli trzeba przejść do realizacji. Wstajemy i po godzinnej jeździe o godz. ósmej stajemy na małym parkingu w Ustroniu pod kolejką na Czantorię. Doliny zalane są gęstą mgłą, ale wszelkie prognozy mówiły, że wyżej ma być ładnie. Rozpoczynamy spacer od zielonego szlaku, który prowadzi między zabudowaniami w stronę Orłowej. Koniec grudnia a aura iście jesienna. Tempem spacerowym systematycznie zdobywamy wysokość i w okolicach zabudowań na Palenicy odsłaniają się pierwsze niezbyt rozległe widoki. Dochodzimy do skrzyżowania szlaków i na elektronicznej mapie widzę, że 10 min spaceru w stronę Orłowej jest punkt widokowy, więc proponuję aby tam pójść. Ten krótki odcinek był najbardziej stromym z podejść na całej trasie. Niby punkt widokowy ale szału nie ma. Wracamy na główną trasę. teraz szeroką, wygodną, leśną ścieżką będziemy wędrować aż na sam szczyt Równicy. Po drodze na mapie zaznaczone są punkty, w których są historyczne kamienie graniczne. Kilka z nich udało mi się znaleźć. Czy ktoś z Was powie mi granica czego tędy przebiegała? W okolicach szczytu już widać większy ruch turystyczny a na samym szczycie tłumy. Spędzamy tam chwilkę czasu, aby uwiecznić ten historyczny moment na zdjęciach. Schodząc w stronę schroniska oczom naszym ukazuje się Ustroń a raczej Ustroń zatopiony morzem chmur. Sesjon i sru na kawkę i zupkę do schroniska. Dobrze, że ciepło i bezdeszczowo bo z wiadomych przyczyn w środku nie przyjmują. Po tym krótkim odpoczynku już bez żadnych emocji schodzimy za asfaltem w czeluścia mgły, która robiła fajny klimat. Krótki pięciogodzinny spacer rozwinął się do 16 km. I tym miłym akcentem kończymy ten trudny górski 2020 rok.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
