W ostatni dzień kwietnia przyjeżdża Radek z Wrocławia i mówi, że pojechałby gdzieś w góry. Hmmm ok.. burza mózgów sprawdzamy pogodę – ma być ok. na szybko namawiamy jeszcze Pitola i Tomka („marynarza”). O drugiej w nocy wyjeżdżamy i po przygodach z policją dziesięć minut przed siódmą stajemy na parkingu przy Popradzkim Plesie. Żwawo kierujemy się pod schronisko i dalej naokoło jeziora do szlakowskazu. No i zonk jeszcze wczoraj myślałem, że zakaz wędrowania powyżej schronisk nie obowiązuje Tatrzańskiej Magistrali. Myliłem się, Ale przecież nie jechałem te 300 km żeby się przejść nad staw i z powrotem. Znad jeziora widzę, że trzeba będzie parę razy trawersować po śniegu. Radek ubiera jako jedyny stuptuty i tylko on pare godzin później będzie szedł w suchych butach do auta. Ja głupi nie spodziewałem się takiego głębokiego i rozmiękniętego śniegu, więc w dodatku wziąłem sobie niskie buty, ale na ostatnia chwilę długie spodnie i to by było na plus. Parę zakosów i mieliśmy dość brodzenia w tej brei, więc postanawiamy iść po trawkach wzdłuż największego płata białej masy. Gdzieniegdzie nie było takiej możliwości, więc trzeba było wybrać kopny, mokry śnieg lub osypujące się małe kamyki – nie wiem co gorsze. Wyszliśmy ponad ten ostatni śnieg i włazimy na szlak a nim do samego szerokiego siodła przełeczy oraz dalej na szczyt. Widoki stąd są nieziemskie. Zaczynając od Skrajnej Baszty poprzez Szatan, Hlińską Turnię, Koprowy, Cubrynę, Mięgusze Wysoką etc. na Klinie kończąc. Siedzimy tak ok. godz chłonąc widoki. Ale trzeba schodzić. Już mi nie zależało na suchych butach więc nie zważałem na śniegi i po 50 min wchodzę niczym Jezus do jeziora. Następnie pod schroniskiem przebierka w suchości i sruu do samochodu. Tomek uradowany po pierwszym razie w górach a ja bije się w piersi, że byłem nieprzygotowany myślowo i technicznie na takie warunki śniegowe.
WIĘCEJ ZDJĘĆ: https://picasaweb.google.com/1126310981 ... RWAMAJ2012