Dnia 25, miesiąca bez alkoholu, roku Pańskiego bieżącego w naszym egzotycznym trio udaliśmy na południe. Miny były nietęgie po "przebudzeniu" gdyż nocny deszcz pogrążał nas i nasz plan. Na rezerwowe miejsce szybko wskoczyło Prawe Żeberko po uzasadnieniu że blisko i w razie deszczu szybko można sie ewakuować. W Poroninie zrobiliśmy małą przerwę celem sprawdzenia podłoża i oceną szans realizacji pierwotnego celu. Po ocenie organoleptycznej przydrożnej trawy i spoglądnięciu w gwiazdy podjęliśmy ryzykowną decyzje jechania na Łysą Polane. Tam po przepaku nadszedł czas na udanie się w jakże piękną acz długą Doline Białej Wody.
Wszystko szło ok do czasu gdy nasz szerpa Witek stwierdził że woli zostać pożarty przez niedźwiedzie niż iść dalej tą doliną. No więc chcąc nie chcąc po wymianie depozytu co by nie wracał na pusto udaliśmy się dalej. A dalej bez zmian dłużyło sie niemiłosiernie aż nadszedł czas na pokonanie progu kolejnej doliny. Na progu moje siły lekko opadły po nieprzespanej nocy i lekkim przeziębieniem więc zostałem lekko z tyłu. Gdy już wyłoniłem sie w okolicach Ciężkiego Stawu moim oczom ukazał sie leżący plecak i kijki. Pomyślałem sobie że teraz to już po sprawie... Najpierw Witek a teraz Paweł został pożarty przez niedźwiedzia. Gdy tak siedziałem załamany nagle mój towarzysz wyłonił się zza kosówki. Uff na szczęście był tylko posłuchać bicia serca skały. Nasze kroki udały się dalej w głąb doliny w kierunku obranego celu, który niebawem się nam ukazał. Groza i magia tej ściany powodowała tylko większe napięcie czy damy rade i czy pogoda wytrzyma.
Po dotarciu pod środek ściany szybko się zaopatrzyliśmy w odpowiedni sprzęt i wystartowaliśmy niczym Polskie Jastrzębie. Fik mik i byliśmy w połowie ściany. Tam zerknięcie na zdjęcie i za siebie czy wszystko się zgadza atakowaliśmy dalej. Po kilkunastu minutach Kiler założył stan pod Ścianką Wanjury. Ścianka ciekawa nie powiem ale nie sprawiła większych problemów Kilerowi, który pognał dalej. Uprzedzony o problemach z liną na ostatnim wyciagu podszedł odpowiednio wyżej w kominie wyjściowym i założył stan pod zaklinowanym blokiem. Końcówka przypadła mi. Przypominając sobie tekst z zeszłorocznych Gór Grześka Folty wyłoniłem się z zacienionej ściany wprost na słoneczny taras. Z tarasu rozpościerały się wspaniałe widoki na otaczające nas piękno Doliny Ciężkiej oraz Kaczej a dalej pozostałych wysokich szczytów.
Po prawie godzinnym biwaku spoglądając na tłumy ludzi na Rysach i Wysokiej przyszedł czas na zejście. Niby zawikłane i długie a okazało sie szybkie i krótkie. Do Pustej Ławki... Tam Kiler wybrał opcje zejścia do Doliny Kaczej. A tam to już krucho jak diabli, między trawkami dziury, borówki po kolana... Wkońcu po obejściu Kaczego Stawu dostaliśmy się na szlak skąd już na autopilocie niekończącą się doliną dotarliśmy na parking po 12,5h akcji. W samej ścianie byliśmy ledwie 2h45`.
Pierwszy raz te mityczne urwisko pokonali Ignacy Król, Władysław Kulczyński mł. oraz Józef Lesiecki dokładnie (bez dwóch dni) 101 lat temu. Dziś udało się nam.
Zdjęcia są oczywiście amatorskie. Profesjonalne jeśli jakieś będą to pojawią sie pewnie po niedzieli.
