Wczesna jesień jest moją ulubioną porą roku w Highlandzie. Latem na ogół leje, zimą śnieg nie zawsze bywa, wiosną jest jeszcze bardziej mokro niż zwykle, a właśnie jesienią - jeżeli trafi się ładny dzień - potrafi być idealnie.
Poszliśmy na pojedynczego munrosa, ot tak połazić, korzystając z pogody i faktu że Marcin wreszcie miał wolne w sobotę i mógł się z nami poszwendać.
Rano wszystko było oszronione, pierwszy raz w tym roku (tzn. pierwszy raz kiedy ja to widziałam;)).
Z rzeką w Glen Fyne nie ma żartów!
Tak było ładnie:
Marcin jak widać wkręcił się ostatnio w fotografię
Ale spokojnie, na podchodzenie schował statyw
Pozytywna, lajtowa wycieczka zaowocowała zdeptaniem munro nr 93
Typ z anteną był dobry. Zastanawialiśmy się, czy a) jest szpiegiem; b) przywołuje ufo; c) nie płaci abonamentu a chciał posłuchać radia
Marcin nie wytrzymał i poszedł wybadać w czym rzecz. Okazało się, że typ łapie sygnały od górołazów "na przykład w Australii i Alpach"
Potem wyjął jeszcze większą rurę, ale już głupio było robić mu zdjęcia.
Wracając, poznajomiliśmy się z lokalną fauną:
Ale najlepsze było na końcu. U zarania doliny (przegapiliśmy, bo rano szliśmy inną drogą) stał sobie browar za sklepem sprzedającym lokalne wyroby
Lepszego finiszu nie mogliśmy sobie wymarzyć
Pierwszy raz piłam takiego jasnego ale'a - był genialny, z jakby cytrusową nutką
Miła pani wyniosła nam jeszcze za darmo placek z jagnięciną.
Była to bardzo pozytywna wycieczka!
. Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się tam wybrać