Skład: Marcin, coma i ja.
Na weekend zapowiadali świetną pogodę więc trzeba było się ruszyć z domu
. Ta trasa chodziła mi po głowie już od dłuższego czasu ale jakoś zawsze schodziła na drugi plan.
Z parkingu w Szczyrbskim wychodzimy ok. 6:30.
widok na naszą drogę
Po ok. 2 godz skręcamy ze szlaku w stronę Wyżniego Koziego Stawu. Z powodu panującej w tym roku suszy po stawie nie ma ani śladu. Z dna dolinki kierujemy się wprost do góry kruchym żlebem spadającym z Basztowej Przełęczy.
żleb którym wchodziliśmy
Na przełęczy szpeimy się i pd.-wsch. granią wchodzimy na Hlińską.
widok na drugą stronę
Ze szczytu podziwiamy piękną panoramę
.
Po krótkim odpoczynku zaczynamy schodzić zach. granią. Droga nie sprawia problemów i po ok. godzinie jesteśmy na Młynickiej Przełęczy.
Robimy krótki odpoczynek na słodkości i ruszamy na Szczyrbski wsch. granią.
powietrzny filanc bacznie nas obserwuje
Jak na tą porę roku słońce mocno grzeje. Dobrze, że tym razem posmarowaliśmy się kremem. Staramy się trzymać grani i wybieramy ciekawe warianty ale niestety 2 turnie musimy obejść ze względu na spore trudności.
widoki robią się coraz lepsze
Droga na szczyt zajmuje nam ok. 30 min. i jest ciekawsza niż poprzedni odcinek. Na szczycie spotykamy parę osób którzy wyszli drogą normalną. Z wierzchołka roztacza się piękny widok
.
turyści na Wielkim Solisku
Nigdzie się nam nie śpieszy więc spędzamy na szczycie prawie godzinę. Mieliśmy schodzić drogą normalną w stronę stawu ale postanowiliśmy, że pójdziemy jeszcze granią do Szczyrbskiej Przełęczy i z niej zejdziemy.
Po ok. 50min jesteśmy na przełęczy.
panorama z przełęczy
Teraz następuje najtrudniejsza część czyli zejście które jest dość problematyczne. Droga na przełęcz jest chyba mało uczęszczana bo nie widać praktycznie żadnych śladów. Wg WHP droga wiedzie w lewo i potem zakosami w dół. Staramy się iść w ten sposób ale niestety nie widać łatwych miejsc do zejścia więc trawersujemy dalej. Droga ta przysparza nam trochę nerwów ze względu na śliską trawę i kruchy teren. Udaje się jednak pokonać to dziadostwo i dochodzimy do żlebu którym schodzimy na dół. Żleb okazał się bardzo kruchy. Bratu wyjechał spory głaz na nogę ale na szczęście nic się nie stało.
te trawki dały nam popali. Widać już rysę na obiektywie.
Teraz pozostała nam już nudna i długa szlakowa droga na parking. Po ok. 11godz jesteśmy przy samochodzie. Pakujemy się i wracamy do domu.
Niestety nie obyło się bez strat. Podczas zejścia zarysowałem gdzieś o skałę obiektyw w swoim aparacie. Rysa jest dokładnie na środku obiektywu i nie wiem czy coś się będzie z tym dało zrobić
.
