Forum portalu turystyka-gorska.pl

Będzie to trochę nietypowa relacja, a już na pewno nie będzie długa (Opis ksiązkowy)

Był mroźny dzień. Po raz pierwszy od tygodnia, na niebie pojawił się żywy błękit. Postanowiłem, że nie ma co siedzieć w domu. Wziąłem aparat i udałem się na polowanie. Polowanie, w którym zdobyczą miały być zdjęcia, nie zwierzyna. Wyszedłszy na powietrze stwierdziłem, że śnieg sięga niemal do kolan, a przy takim mrozie nie moczy nawet butów. Uradowany tym odkryciem ruszyłem w drogę. Dokąd właściwie szedłem, nie wiedziałem, liczył się tylko piękny zimowy dzień. Szedłem polami, widoki raczej tchu w piersi nie zabierały, ale omamiał mnie tutaj jakiś czar, który sprawiał, że wciąż chciałem iść naprzód. Z daleka, pośród białego puchu zobaczyłem czarny punkcik. Myślałem, że jest to po prostu jakiś słupek, dzielący pole na dwie części. Jednak gdy podszedłem bliżej miałem nieodparte wrażenie, że coś się tam porusza. Szedłem zastanawiając się co to może być. Po krótkiej wędrówce, tajemniczy obiekt ukazał się w pełnej okazałości. Była to sarna. Jak się wkrótce okazało, nie była sama. Spłoszone nieznanym wędrowcem zwierzęta wyłoniły się z legowisk i uciekły. Zdążyłem je na szczęście uwiecznić. Postanowiłem pójść za ich śladami. Po drodze czmychnął przede mną zając, pełno ich śladów na polach jednak ten był wyraźnie osamotniony. Podążyłem więc za nim i tutaj zaczęła się moja przygoda. Idąc za nim straciłem grunt pod nogami i znalazłem się w śniegu (po same jajka zresztą ). Wygramoliłem się na pewny grunt i stwierdziłem, że mam w butach wodę! Dziesięciostopniowy mróz, ja w szczerym polu prawie dwa kilimetry od domu... Prawie biegiem wracałem do domu, jednak w takich warunkach moje i tak niezbyt wytrzymałe płuca jeszcze gorzej znosiły trudy wyścigu z czasem. Noga w zamarzniętym bucie spisywała się jednak znacznie lepiej niż myślałem, stwierdziłem więc, że nie było tak źle. I faktycznie tak było, wystarczyła ciepła herbata z miodem, by zapobiec większym stratom. Buty wyschły, a ja złapałem kilkudniowe przeziębienie. Jednak przygoda zostanie na długo w pamięci


Jakośc zdjęć nie powala, ale zachodziło mi w łapska jak je robiłem i starałem się robić to jak najszybciej