Tak jak w piosence: Być wszędzie gdzie nas nie ma... . Tak jest ze mną co roku w Tatrach. Chcę być wszędzie, przejść jak najwięcej, zobaczyć jak najwięcej, jak najwięcej przeżyć. Mam okazję być raz, czasami dwa razy do roku. Jadę na dłużej, staram się chodzić codziennie jak tylko pogoda pozwala. Boję się burz, więc jestem ostrożna. Nie będę pisała każdego dnia osobno, niektóre były nieudane, bo nie dało się iść, bo grzmiało, lało. Zacznę od środka pobytu mniej więcej, dlatego, że szłam wtedy nowym dla mnie szlakiem.
Chyba to był 7 lipiec. Ładuje się w busa do Chochołowskiej, tam rowerek, potem dalej na Grzesia, Rakoń. Pogoda taka sobie, mgła, ale nie pada. Więc ok, dalej na Zabrat i do Tatliakowej. Plan był taki aby zobaczyć Rohackie Stawy, dalej przez Banówkę uderzyć do Żarskiej i z rana iść na Baraniec. Ale, ponieważ przy Stawach byłam dość późno, było trochę mgliście, szlaku nie znałam, zmieniłam plany i po raz drugi poszłam nocować do Zverowki. Tam cisza, spokój, czy tam tak zawsze?
Ale poznałam cudne miejsce jakim są Stawy Rohackie:
https://picasaweb.google.com/1053530325 ... WbwPi7te81
Na drugi dzień wiedziałam, że pogoda ma być super. I miałam iść na Brestową, Salatyn itd. Ale znów, ta moja ostrożność. Wyszłam ze schronu przed 5 rano, samiutka byłam. Troszkę czułam się dziwnie, więc postanowiłam iść tam gdzie czułam się pewniej, czyli na Smutną Przełęcz. Niesamowite uczucie iść tak rano, pusto nikogo wokół. Szczyty coraz bardziej skąpane w słońcu. Bardzo ale to bardzo chciałam iść szlakiem w stronę Trzech Kop, dalej Banówka. Chciałam i bałam się. Ale poszłam i nie żałuję. Piękny szlak, dostarcza emocji. O tej porze niewiele tam osób, bo dogoniło mnie jedynie paru Słowaków. Jakaś sympatyczna dwójka wzięła mnie między siebie i jeden z nich służył pomocą i radą. Nie boję się już łańcuchów, ekspozycja mnie nie przeraża tylko czasami nie wiem jak technicznie coś ugryźć. Potem mnie wyprzedzili, a ja sobie troszkę posiedziałam na Hrubej Kopie. Potem już w stronę Banówki, jakiś fragment obeszłam ścieżką
resztę szłam jak należy. Mogłam spokojnie, bo byłam sama na tym odcinku. Na Banówce może ze 3 osoby. Zdjęć nie mam za wiele, bo szłam tam pierwszy raz, musiałam się skupić. Z Banówki już w stronę Przełęczy i na dół. I powrót przez Zabrat. I potem żałowałam, że nie miałam przy sobie więcej euro aby iść dalej w stronę Salatyna i jeszcze jedną noc spędzić w Zverowce. A nie wiem czy tam można kartą płacić. Ale i tak jestem szczęśliwa ze szłam tym szlakiem. Nowy szlak i trafiłam wtedy z pogodą. https://picasaweb.google.com/1053530325 ... xezlzaTaXQ
CDN...
A i zaczynam doceniać spanie w schronie. Można wyjść wcześnie i wcześnie zacząć wycieczkę, ma się wtedy cały dzień dla gór.
Tylko tego pierwszego dnia dłużej tam się zatrzymałam
