Szczyt ten od dawna chodził mi po głowie. W zeszłym roku próbowaliśmy go zdobyć ale niestety warunki nam w tym przeszkodziły. W końcu przyszedł czas żeby zmierzyć się z nim ponownie tylko tym razem inną drogą. Ok. 5:30 ruszamy z darmowego parkingu przy starej stacji kolejki i po 2 godzinach meldujemy się w Skalnatym Plesie
. 
Słońce grzeje niemiłosiernie ale na szczęście zza szczytów wyłaniają się ciemne chmury które pomagają nam przetrwać te męki. Po krótkim odpoczynku ruszamy dalej i po ok. godzinie meldujemy się na Rakuskiej Czubie
. 
W czasie przerwy na jedzonko podziwiamy sobie piękną Dolinę Zielonego Plesa i przyglądamy się naszej dalszej drodze. W końcu ruszamy przed siebie. Nasza droga to pn.-wsch. grań. Staramy się iść ściśle granią.
Przechodzimy przez kilka mało wybitnych kop po czym docieramy pod kluczowe miejsce czyli nachyloną płytę.
Z daleka miejsce to wygląda na trudniejsze ale z bliska nie sprawia zbytnich problemów. Rysą biegnącą w prawo sprawnie ją pokonujemy po czym bardzo żmudnym podejściem po blokach docieramy na mniejszego brata
.
właśnie przyleciał szpieg filanców i bacznie nas obserwuje
Chwila odpoczynku i ruszamy na główny wierzchołek.
Na szczycie jesteśmy sami co nam bardzo odpowiada
. Widok niestety ograniczony przez wyższe szczyt ale i tak jest bardzo ciekawy. Wokół sporo szczytów o których snujemy już dalsze plany 
. Wrażenie jak zwykle robi kultowa Grań Wideł ale to już za wysokie progi. 
Po południu zapowiadają opady deszczu więc trzeba się zbierać. Nasza droga powrotna wiedzie przez Huńcowski Szczyt.
szatańskie rogi
Zejście z niego po tych blokach jest po prostu masakryczne. Droga wlecze się niemiłosiernie. W końcu dochodzimy do szlaku i wita nas tłum turystów oraz mnóstwo natrętnych owadów. Akurat gdy dochodzimy do stawu zaczęło lekko padać.
Na dół postanowiliśmy zjechać kolejką
. 
Po równiutkich 10 godzinach jesteśmy przy samochodzie. Szybka zwijka i wracamy do domu.
.