Pisać, czy nie pisać, oto jest pytanie. Coraz bardziej nie chce mi się tworzyć relacji. Jednak jeszcze raz zmogę się. Rozpoczynając moje górołażenie, zacząłem oczywiście od Tatr. Z czasem przestały mi one wystarczać i w marzeniach myślałem o Alpach. Zakupiłem album "Trekking w Alpach", ach, żeby przejść wszystkie opisane szlaki. Było to w czasie studiów, połowa lat 90 - tych ubiegłego stulecia. Szukałem jakiegoś wyjazdu, może w Zillertale, Wysokie Taury, ale nic takiego nie było. Możliwości wtedy były marne, nie było netu, przelicznik walut zachodnich - horrendalny. Ale znalazłem ogłoszenia o wyjściu na Mont Blanc. Tak, że alpejską przygodę zacząłem od zdobycia ich najwyższego szczytu. Z czasem organizowałem wyjazdy na własna rękę. Po latach, przybywało odwiedzonych miejsc, w głowie powstały plany, które chciałem zrealizować: np. wejść na minimum 10 szczytów powyżej 3000 m czy "zaliczyć" wszystkie najważniejsze pasma w Alpach. Pierwszą część zrealizowałem w ubiegłym roku, a w tym drugą, ostatnie ważne miejsca w Alpach: Alpy Delfinackie i dolina Aosty.
Pogoda w tym roku nie rozpieszcza, o ile poprzednie wyjazdy celowałem z pogodą, to teraz nie było szans, tydzień wcześniej - burzowo, teraz też, a za tydzień, jeszcze gorzej. No nic, jedziemy.
Godzina 2.10 - pobudka, pakuję resztę rzeczy, jadę po szwagra. Teraz jedziemy do Żegiestowa, gdzie przepakowujemy się do wysłużonego, ale bardzo pojemnego Passata Kombi kolegi. 4.00 - wyruszamy już w czwórkę, klasycznie - Słowacja - Bratysława - mija bez problemu, ale za Wiedniem ulewa, że nic nie widać, czekać czy jechać? Po około półgodzinnej jeździe bez widoczności, przebijamy się przez burzę. Teraz już lepiej, w okolicach Villach zjeżdżamy na chwilę z autostrady, aby zatankować z 1,3 Euro, a nie za 1,5 - cena autostradowa. Parę lat temu to był koniec jazdy, a teraz - dopiero połowa drogi. Mamy niezłem widoki na Karawanki i Alpy Julijskie - jak zwykle, wrażenie robi Iof Fuart widziany z Tarvisio. Potem doliną między Karawankami i Julijskimi i opuszczamy Alpy. Autostradą w kierunku Wenecji, a potem na Weronę, Brescię - przed nami kolejna burza, trochę mniejsza, tak, że da się jechać koło 100 km/h. Ruch na wszystkich trzech pasach ogromny. Ładne krajobrazy włoskich miasteczek, zameczki, środziemnomorska roślinność. Przed Mediolanem korki, kolejki do bramek - tak, jak mówiła wczoraj P. Bieńkowska. Miasto dość mocno nas spowalnia, kolejna kolejka, tym razem po bileciki. Teraz już do Turynu, ruch trochę mniejszy, ale znów leje. Z kolei inna zabawa z autostradami, płaci się co chwilę kilka euro, to 1,5, to 8 z hakiem. Skręcamy w kolejną autostradę, zbudowaną specjalnie na olimpiadę w Turynie. Wjeżdżamy w Alpy Kotyjskie - Val di Susa - czyli dolina mojego nazwiska. Znów co chwile płacenia, tym razem do automatu, rzut eurem do celu, dopóki na ma odpowiedniej kwoty. Całość około 700 kkm autostrady wyniosła pewnie z 80 Euro. Ceny z kosmosu - dobrze, że dzielimy je na 4. Jest już późno, zjeżdżamy z autostrady w kierunku przełęczy Montgenevre. Francja - szukamy pierwszego - lepszego kempingu, znajdujemy taki w La Vachette. Nawiasem mówiąc - beznadziejny, ale po 19 godzinach w aucie w szystko nam jedno. Cena za nas czterech - 56 euro. Nie polecam, 1 godzina internetu - 4 Euro!!!!! Chyba ich po...ło. Na szczęście deszcz troszkę ustał i udaje się robić namioty "na sucho", niestety, coś się stało z palnikami w kuchence gazowej, ale jakoś zmordowaliśmy wodę do zagotowania, coś na rozgrzewkę i do spania. Jutro się zobaczy, co damy radę zrobić i jaka będzie pogoda. Jedyny plus kempingu - widok na fortyfikacje góry Chaberton.
Parę cienkich fotek z drogi.
Zamki w północnych Włoszech
Zamek w Val di Susa
"moja" Dolina
art w Montgenevre
nurtuje mnie, co oznacza ten napis na pierwszej górze w Val di Susa
widok z kempingu na Mont Chaberton
fortyfikacje na Mont Chaberton
tunele w Valle di Susa
:
Mógłbyś podać datę?
Bardzo ciekawy rejon 
(zdjęcie sprzed 19 lat!)