Nie będę się zbytnio rozpisywał bo nie ma za bardzo o czym. Trasę tą w trochę krótszej wersji chcieliśmy zrobić 2 lata temu ale z powodów zdrowotnych jednego z uczestników musieliśmy zrezygnować z dalszej części tuż po zdobyciu Sinej.
Jedynym warunkiem aby jechać w Niżne Tatry jest dobra widoczność ponieważ z tego masywu widać praktycznie wszystkie inne góry Słowacji. 27.09 pogoda była wręcz wymarzona więc w składzie ja, Robert i Marcin udajemy się do Demanowskiej Doliny. Dla Roberta jest to całkiem nowy rejon. Parkujemy na darmowym parkingu zaraz przed rozjazdem za Demanowską Jaskinią i o 6:15 wyruszamy żółtym szlakiem w stronę Sedla Sinej. Po drodze w czasie postoju w lesie nagle słyszymy głośne wycie. Byłem przekonany, że to jakiś Jeleń ale woleliśmy nie sprawdzać więc czym prędzej ruszyliśmy dalej na bardziej otwarte tereny. Na przełęczy jesteśmy po ok. 1godz. Nasz kolejny cel to Bór. Po drodze robimy pit stop na śniadanie. Po kilku minutach ruszamy dalej. Zaczynają się pojawiać pierwsze widoki
W pewnym momencie zza drzew wyłazi Słowacji włóczykij w pełnym tego słowa znaczeniu. Ubrany w gumowce, plecak ze stelażem z lat 70tych i radyjkiem przypiętym do kurki napierdzielającym jakieś słowackie nuty. Po wyjściu z lasu widoki po prostu powalają
W oddali widać ośnieżone Zachodnie i Wysokie Tatry na tle niebieskiego nieba 
Wychodzimy na pierwszy szczyt tego dnia. Robimy krótki odpoczynek i focimy. Po chwili ruszamy w dalszą drogę. Słońce mocno grzeje więc spokojnie można iść w koszulce z krótkim rękawem. Przechodzimy przez szczyt Zakluky i dochodzimy do szczytu Polana leżącego już w Głównej Grani.
Tutaj spotykamy już spore ilości turystów. Dalsza droga prowadzi przez Derese oraz Chopok.
Z oddali widać nową stację kolejki na Chopoku. Moim zdaniem strasznie szpeci krajobraz. Jest zdecydowanie za duża ale czego się nie robi dla pieniędzy.
Szybko wchodzimy na szczyt w gronie masy turystów. Robimy klika zdjęć i uciekamy z tego mrowiska. Chopok to taki nasz Kasprowym dla Słowaków. Zdecydowanie nie są to nasze klimaty.
Następnie niebieskim szlakiem a potem trasą wyciągu schodzimy do drogi asfaltowej. Zejście dało naszym kolanom nieźle w kość. Przy
jeziorku robimy przerwę na kanapkę i po kilku minutach idziemy żółtym szlakiem na Ostredok.
Po drodze wchodzimy na wieżę widokową i mijamy pomnik ku czci walczących żołnierzy. Następnie wchodzimy na bezimienny szczyt. Zejście z niego to po prostu masakra. Strome zejście w dół dłuży się niemiłosiernie. Zaczynają mi już dokuczać ścięgna ale jakoś dowlekliśmy się do samochodu. Przejście zajęło nam 8:15godz. przy długości trasy ok. 21km z przewyższeniem ok. 1560m. Trasę jednak polecam bo jest piękna widokowo
