Od ostatniego wypadu w ferraty minęło u mnie już dwa lata, ale od niedawan zacząłem uważniej śledzić rozwój tematu ferratowego w Czechach. Okazuje się bowiem, że jest tam przynajmniej kilka, a być może nawet kilkanaście miejsc, gdzie można znaleźć ciekawe drogi ferratowe. Po dłuższym przestudiowaniu możliwych wariantów zdecydowałem, że wraz z ekipą wybierzemy się w okolice Frydlantske Cimburi w Jizerskych Horach.
Planem na niedzielę 19.04 miały być trzy drogi ferratowe. Pierwsza, mocno rozgrzewkowa, to Kocicy Kameny znajdująca się w pobliżu Hejnic, zaledwie kilkanaście kilometrów od Świeradowa Zdroju. Ferrata znajduje się w pobliżu schroniska (lub po prostu chaty) Hubertka, dlatego auto należało zostawić nieco dalej i przejść ok 2 km pieszo.
Droga jest łatwa, nie jest nawet wyceniona. Wydaje mi się, że można ją wycenić jako B, poza końcowym fragmentem, gdzie można by się zastanowić nad wyceną B/C. Droga jest bardzo krótka – przejście ferraty zajęło nam nie więcej niż 10 minut. Ale było to fajne przetarcie dla tych, którzy na ferratach jeszcze nie byli, bo następne drogi miały być już ciekawsze.
Po zejściu z ferraty i powrocie do auta udaliśmy się w drogę do Semily. Trasa wiodła przez chyba główny szlak komunikacyjny, łaczący dolinki na północ i południe od głównego grzbietu z górującą na nim Jizerą (1122). I tu spotkała nas przykra niespodzianka. Okazało się bowiem, że w pewnym momencie droga została zamknięta ze względu na zalegający na niej śnieg. Faktycznie leżało na niej ok. 30cm śniegu, ale pamiętajmy, że sytuacja miała miejsce 19. Kwietnia! Czechy to przecież nie Alpy, żeby w śniegu na drogach leżał śnieg, a jednak!
Dlatego konieczne było zwrócić i poszukać innej drogi. Czesi jednak upodobali sobie w kwietniu remonty chyba wszystkich możliwych mostów, przynajmniej w tej okolicy. Po którymś z kolei objeździe z tego powodu zdecydowałem, że nadłożymy kilkadziesiąt kilometrów, ale do Semily z Hejnic dostaniemy się przez Świeradów, Szklarską Porębę, Jakuszyce i Harrachov. Dzięki temu, z małym opóźnieniem, ale w końcu dotarliśmy do Semily. Tu po krótkich perypetiach odnaleźliśmy skałę Vodni Brana, na której wyznaczono dwie drogi ferratowe.
Vodni Brana - schematy dróg
Te już są nieco ciekawsze. Jest wariant łatwiejszy, praktycznie nieeksponowany, wyceniany na B, B/C. Ten chcieliśmy zrobić w pierwszej kolejności, aby zaznajomić się ze skałą. Dopiero wtedy mieliśmy się udać na drugą drogę, poprowadzoną główną ścianą i wycenioną nawet momentami na C+.
Droga numer 1
Droga numer 2
Pierwsza z dróg nie dostarczyła zbyt wielu wrażeń. Ot, podobna do Kocicy Kameny, prowadzona gdzieś boczkiem. Ot taka fajna szkoleniowa dla najmłodszych i tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z ferratami. Druga jednak okazała się już znacznie ciekawsza. Fajna ekspozycja i perspektywa skały opadającej do samego lustra wody płynącego obok niej potoku dodawały nieco adrenaliny. Chwyty w skale są jednak takie sobie. Zwłaszcza dwa miejsca były takie, gdzie trzeba było dobrze pokombinować, żeby się dobrze złapać. Bardzo fajny jest końcowy odcinek ferraty, gdzie wychodzi się na krawędź tej skały, mając odrobinę ekspozycji już nie tylko za sobą, ale również po bokach. Można tu poczuć trochę przestrzeni.
Na szczycie wpisaliśmy się do książki wejść, zostawiając po sobie ślad, a w drodze powrotnej nie mogło oczywiście zabraknąć smażenego syra.
Warto wspomnieć, że w październiku na ferracie w Semily miał miejsce wypadek. Jeden ze wspinaczy w nieznanych okolicznościach odpadł od ściany i skąpał się w potoku. Został odratowany, ale dość mocno się poobijał. To tak ku przestrodze, że nawet na teoretycznie nietrudnych drogach zdarzają się wypadki.
Toś mnie teraz zaskoczył 
muszę się im przyjrzeć bliżej bo strasznie mnie ciągnie na ferraty. Dawno nie byłem a do Austrii trochę daleko.
szkoda, że tak daleko ode mnie.
