Wycieczka miała być ambitna. Przy pomyślnych wiatrach praktycznie cała Grań Zachodnich. Nie wyszło, choć było blisko. Historia tej wycieczki narodziła się w tym wątku, który większość już pewnie czytała więc nie będę się rozpisywał
http://turystyka-gorska.pl/forum/viewtopic.php?f=4&t=16271&sid=7b815baee951a67be9878278715be808 Zastanawiałem się czy w ogóle pisać bo wycieczka nie siadła jak chciałem, ale że udało się mimo wszystko zrobić spory kawałek grani i nakręcić dużo materiału filmowego który szkoda byłoby zostawić taki surowy na dysku to postanowiłem coś skrobnąć.Z racji fatalnej pogody przekładaliśmy wypad do ostatniego dnia pobytu. Zapowiadane kilkugodzinne okno pogodowe skłoniło nas do podjęcia decyzji o wyjściu mimo, że plan zrobienia całej trasy był mało realny, bo na drugi dzień musieliśmy zwolnić kwatery a trasa liczona była na około 25 godzin marszu. Iskierka nadziei gdzieś tam tliła się jednak bo przy dobrym czasie szkoda byłoby odpuścić - odpocząć po wyprawie można byłoby gdziekolwiek i wracać do domu w nocy.
Po trzech godzinach snu wstajemy przed drugą w nocy i jedziemy na Słowację. O 3:10 ruszamy dość szeroką drogą jednak brak jakichkolwiek czerwonych oznaczeń szlaku wzbudza wątpliwości. Po kilkudziesięciu minutach napotykamy na znak, który upewnia nas w przekonaniu, że to nie może być szlak.
jest i miś
Po ponad godzinie wracamy do punktu startu kręcąc się po szerokiej drodze szukamy szlaku.
Dzienne światło pomaga odszukać ścieżkę a szeroka droga rozoruje ją konkretnie. Widać Słowacy nie próżnują.
W tym miejscu startujemy od nowa mając ponad godzinę opóźnienia. Punktem przełomowym ma być Wołowiec, a właściwie godzina o której się tam znajdziemy. Planujemy tam być między 14 a 15 wiadomo już że będzie ciężko. Droga na podejściu idzie bardzo powoli,choć to lato przydałyby się raki
. Idąc po nachylonym błocie nogi z każdym krokiem zjeżdżają pół kroku do tyłu. Dalej trasa idzie bardzo sprawnie. Nadrabiamy trochę czasu i mamy tylko godzinkę opóźnienia. Przemek decyduje się trawersować Rohacza Płaczliwego nie chcąc marnować sił na podejście - mamy spotkać się na przełęczy przed Ostrym. Czekam tam około godziny i widzę kompana nadchodzącego z góry. Nie znam tamtego terenu ale coś sprawiło, że zawrócił. Strata czasu sięgnęła około 2 godzin. Na Przełęczy Jamnickiej meldujemy się przed 17. Akurat kończy się woda, stąd jest już rzut beretem do Wyżniego Jamnickiego Stawku. Nie schodzimy jednak bo wizja Wołowca po godzinie 17 nie napawa optymizmem. Idziemy jeszcze na Grzesia i Doliną Chochołowską wracamy do domu. Humory mimo wszystko dopisują bo wycieczka choć "króka" to dała dużo frajdy - szczególnie BanówkaPoniżej filmik, w którym chciałem jakoś oddać tamten radosny klimat i pokazać przebieg trasy a że trudno zobrazować prawie 50 km w 4min filmu to zdecydowałem się na wstawki z mapą co może ocierać się o kicz
I raz jeszcze sklecony na szbko film z Banówki
PS.
Jeszcze jedna fotka z wycieczki. Gdzieś czytałem że na Słowacji mają budować via ferratę ale nie myślałem, że tak nisko
chapeau bas. Pamietam jak mi zabraklo wrzesniowego dnia idac z Grzesia na Wolowiec i Rohacze i ze smutkiem musialem ze smutnej przeleczy (...) zejac wtedy z grani do tatliakovej chaty.
