Jak to w związku jest we wszystkim trzeba iść na kompromis.
Wybór Chorwacji i konkretnie Paklenicy był idealny z powodu wspinania dla mnie i gorąca, ciepłego morza dla mojej lubej. Na miejscu dołącza do nas kumpel ze ściany, Marcin. Z Krakowa zabieramy 3 osoby, co w konsekwencji było głupotą :p Ludzie mili, ale nadrabianie "kilku" kilometrów na trasie Katowice-Kraków jeśli trzeba zrobić ponad tysiąc kilometrów jest strasznie meczące. Jestem jedynym kierowcą. Z Łodzi przez Kraków do Starigradu jadę 18h co daję mi ostro w dupę. 
Pakowanie i zestaw podstawowy "dla niej i dla niego"
Następnego dnia na rozgrzewke wybieramy drogę Nosorog za 4c. Sześć łatwych wyciągów wydają się być idealne. Prowadzę pierwsze 2 długości liny, później oddaje prowadzenie liny Marcionowi. Proponuje prowadzenie mojej kobiecie lecz nieczuje się pewnie w tej skale. No to biorę graty i idę na kluczowe 4c. Wychodzę z cienia i masakra. Pot leje mi się wszędzie, wyślizgana skała, rysy/tufy których złapać się nie da. Cisne z soczystem kur*#*$ mać pod nosem do stanu. Ściągam partnerów i idę kolejny wyciąg za II aby po 10 metrach rozwiązać się, teren rolniczy.
Do samego piku nie idziemy tylko piargami w dół. Szybki powrót po piwo i do morza. Po południu idziemy jeszcze na sportowy rejon Klanci. Uważałem, że większego mydła nie ma niż w Rzędkowicach... myliłem się. To to już przesada, zrobiłem z 3 drogi do 5a i podziękowałem. :/
Kolejny dzień to droga Sjeverno Rebro na Veliki Cuk. Początkowo mylimy podejście i ładujemy się w szlak zejściowy
Przez to w drogę ładują się przed nami Chorwaci, a wyżej już są Niemcy. Czekamy, czekamy i startuje pierwszy na dwa początkowe wyciągi. Łatwo, przyjemnie. Następnie idzie Marcin już do końca. Moja Elka w lotnej przestrzeni (graniówki) nie czuje się pewnie, więc do końca już szedłem za nią na trzeciego. Droga fajnie do końca trzyma choć trzeba ufać tej skale. 
Po dniu restu w Zadarze już tylko z Marcinem (uff, całe szczeście, że kobity nie wziąłem
) idziemy na Anice Kuk, na Mosoraski. Przyjechałem głównie z tym celem do Paklenicy. Monolityczna ściana przyciąga i straszy. Idziemy wyciągi na zmianę. Pierwszy wyciąg to od krzaka do krzaka, na następnym już można się rozgrzać. W sumie od 3 zaczyna się wspinanie. Kluczowy wyciąg (6a) przypada dla Marcina. W tym momencie moja zbita kostka (tydzień wcześniej na Proximie) w prawej nodze zrobiła się 2 razy większa, zbity palec u tej samej stopy zrobił się 3 razy większy. Myśle sobie będzie wesoło. Marcin ciśnie OS'em i słyszę mam auto. Zbieram majdan, likwiduje stan i idę. Było to najbardziej meczące 30-40m. Ciągowe wspinanie w zacięciu dało mi po dupie. Bez odpadnięcia dochodzę do stanu, w którym ciężko zrestować. Minuta strzepania buł i ładuje dalej za 5b gdzie trudności na pierwszych 10m są takie same jak na poprzednim wyciągu. Później teren puszcza ale trzeba być czujnym. Sciągam partnera i ostatnim krótkim wyciągiem kończymy drogę. Odszpejamy się i w 10minut meldujemy się na szczycie. Następnie jest najgorsza część, zejście... W pełnym słońcu, kostka boli, brak wody. Ciężko było.
Kolejne 2 dni to już zabawa na sportowo. Kostka spuchnięta, ale nie boli. Mimo wszystko nie czuję się na siłach ładować się w ściane. Odwiedzamy Olimp i Karenin. Znów lecą kur*$#*( na mydło, ale 6b pada.
Podsumowując, park jest bardzo ładny, wspinania na lata... w które raczej nie wrócę. Skała, charakter dróg nie podszedł mi. Wolę Jurajskie jedynki/dwójki i krawądki, daleko tej skale do tatrzańskiego granitu. Byłem, było świetnie, wracam w Tatry!
Z rzeczy po za wspinaczkowych. Warto odwiedzić to miejsce z powodu pysznego jedzenia, pięknego Zadaru. W Starigradzie miejscem obowiązkowym jest knajpa u Dinka. Kto był to wie. Sam Starigrad jest urokliwy, brak tłumów turystów, wieczoram można spokojnie pospacerować po plaży samotnie.
U Dinka w knajpie i sam Dinko nam rybę rozbiera i podaje
Kalmary w knajpie Bragoc, polecam!
Z morza na campie
Za rok Kalymnos!
