Nareszcie po prawie trzech miesiącach kiedy byliśmy totalnie zaabsorbowani przeprowadzką i urządzaniem się, udało się wyskoczyć w góry. Konkretnie na najdalszą Północ. Dokładnie taki klimat jaki był mi potrzebny po tych wszystkich perturbacjach.
Zatrzymaliśmy się w znanym nam hostelu w Durness, na północnym wybrzeżu. Pierwszego dnia poszliśmy na Quinag, piękny masyw o sześciu szczytach z których trzy mają status korbetów (corbetts są bodaj od 2500 stóp do 2999). Korbetów nie zbieramy ale tak fajnej góry szkoda by było nie odwiedzić.
Kolejnego dnia zdobyliśmy ostatniego munro jaki nam został w tym ubogim w munrosy rejonie, Ben Klibrecka. Miało być pięknie i było choć ze szczytu nic nie widzieliśmy.
Świt nad Atlantykiem:
Ben Klibreck:
Czyli góra w środku niczego. Dosłownie.
Potem przyszły chmury...
I ktoś wyłączył widoki. Na szczęście potem znowu się włączyły
Relacja jest lakoniczna ale po co pisać kiedy większych przygód nie było za to malowniczo - bardzo.
