Od kilkunastu lat wyjazdy w góry ograniczałam do sezonu letniego i jesiennego. W tym roku chciałam po raz pierwszy pokazać córce zimę jakiej nie znamy w Łodzi. W związku z licznymi brakami w wyposażeniu wybór padł na teren miły dla oka i przyjemny a jednocześnie mało wymagający. Czyli Szklarska Poręba zimą.
Ceny, kwatera, i całokształt miasta okazał się niezbyt zachęcający. Pogoda jak na zimę w tym miejscu o tej porze roku również spłatała figla. Śnieg w niewielkich ilościach popadywał tylko w rejonie Gór Izerskich.
w pierwszych dniach odwiedziłyśmy obydwa słynne wodospady wodospady czyli Kamieńczyka i Szklarki.
Las był uroczy. Ludzi mnóstwo, szczególnie na trasie do samego wodospadu. Nie fotografujemy ludzi w związku z czym możliości wykonania zdjęć z tamtego rejonu praktycznie nie było.
Krucze Skały w drodze powrotnej
I jedno z urokliwych miejsc w samym mieście.
Kolejnego dnia z dana zaskoczył nas deszcz, więc po przeczekaniu tj kole południa
poszłyśmy obejrzeć Wodospad Szklarki.Rzeźby przy Walońskiej Chacie.
Nam podobała sie najbardziej ta
Z Chaty zejście do wodospadu i dalej wygodna scieżką lasem gdzieniegdzie z widokiem na skałki.
W kolejnych dniach przyszło ochłodzenie i odrobina białego puchu pokryła teren głównie na zachód od miasta.
Parę widoczków z pierwszego stycznia.
A tu juz kolejny dzień i droga z Jakuszyc na Orle.
Po drodze jest wiata z miejscem do spania
A to kolejny dzień i szlak na Wysoki Kamień
Oczywiście te kilka zdjęć nie jest w żaden sposób oddać charakteru terenu. Mnie podobało się bardzo, córce mniej - cóż począć.
Postaram się tam jeszcze wrócić. I myślę że może nawet w kilku porach roku.
