Czytając tę relację pozbywasz się możliwości przejścia OS.
Ustalamy godzinę wyjazdu na 1.30. Niezbyt mi to odpowiada z racji małej ilości snu przez cały tydzień. Problemy z zaśnięciem jak to zwykle bywa przy wyjeździe na coś grubszego jak zwykle mnie dopadają i po 3h godzinach snu jesteśmy w drodze. Kilka następnych godzin mija bez histori. 7.45 wbijamy się w drogę.
Pod ścianą już kilka zespołów na starcie w Motykę, Festiwal Granitu i Lewych Wrześniaków. Trochę piździ..
Zaczyna Arni, dość sprawnie pokonuje IV wyciąg i zakłada stan gdzie w kilka chwil znajdujemy się wszyscy w trójkę. Drugi wyciąg - zaczyna się wspinanie. Prowadzi Krzychu. Od startu już nieco trudniej, w miejscu ze spitem czuć już to V+. Znika nam z pola widzenia i po 5 minutach woła - mam auto! Udaje mi się pokonać ten wyciąg dość szybko lecz były chwile gdzie trzeba było pomyśleć nad ustawieniami, szczególnie w wyjściowym ryso-zacięciu.
Kluczowa długość liny przypada mnie. Startuje terenem piątkowym i po około 10m dochodzę do 'skośnej załupy' zakładając po drodze dwa pancerne przeloty. Tu zaczyna się zabawa, pojawiają się pierwsze haki. Zaczynam wznoszący się trawers po białej skale. Jak na razie dobre klamki na palce i komfortowe stopnie. Zbliżam się do 'miejsca z ząbkiem'. Haczywa pod dostatkiem ale wpinki dość harde biorąc pod uwagę przesztywnienie które sobie zaserwowałem. W najtrudniejszym miejscu wpinka z przybloku na półeczce solidnie mnie (wreszcie) rozgrzała. Sięgam dalej do dwóch krawądek i widzę plakietke. Nie bez wysiłku wpinam się do niej i wyskakuje nad pierwszy okapik po kilku siłowych zgięciach. Lufa przednia, na szczęście nie przeszkadza. Tu mam reścik który kasuje mi nogi. Dalej łapie podchwyt na dwa palce i sięgam do klamy na starcie w drugi okap. Spit po prawej znajdujący się około 1m ode mnie wbity chyba dla jaj.
Na szczęście po lewej jest hak do którego wpinam się z konkretnego przybloku po konkretnym zginaniu drugiego lewara. Pokonuje okapik nieco z lewej strony. Kilka dość trudnych ruchów za to jakże estetycznych doprowadza mnie do filarka którym kilka metrów już łatwo do stanu z łańcucha usytuowanego na podciętej półce. Ściągam dwóch partnerów i świętujemy przejście w pierwszej próbie. Piękny 35metrowy, odważny i trudny wyciąg jak na wycenę VI.1. W międzyczasie robią się kolejki po 4-5 zespołów pod w/w drogami. Ludzi w ścianie multum.
Wyciąg nr 4 przypada Krzychowi. Startuje w krótkie i niewyraźne zacięcie. Od początku już trudno, na szczęście spit poprawia jakość asekuracji. Kilka starych haków + brak możliwości założenia swojego sprzętu byłoby niezłym przeżyciem bez niego. Pod koniec zacięcia najtrudniejsze miejsce które Krzychu pokonuje na kolanach. Znikam nam z pola widzenia i dobiega do stanu w kilka chwil. Po kilkunastu minutach jesteśmy już wszyscy w jednym miejscu zgodnie stwierdzając, że to 5-6m spokojnie ma to VI+. Ostatni wyciąg przypada mnie. Pokonuje krótkie IV zacięcie i wychodzę na szczyt już łatwym I terenem skąd ściągam partnerów. Wspólne gratulacje, przepak i zjeżdżamy jednym krótkim zjazdem do szlaku. Nie byłbym sobą gdybym nie zostawił czegoś za sobą więc tu należą się podziękowania chłopakom którzy zwrócili uwagę na pozostawiony przeze mnie kask. Schodzimy pod ścianę i zgodnie stwierdzamy, że nic nam się nie chcę, późna pora więc trzeba się ulatniać. Browar w schronisku wygrał z Motyką. 1 na 100 który sobie zostawiłem do schłodzenia w Wielkim Stawie smakuje wybornie po wybornym wspinie.
Polecam!
Droga: Prawy Heinrich VII-.
Kto: Arni, Krzychu, ja.
Czas: 3 godziny 30 minut.
Ładnie to wygląda.
