Grupa Fanis
Lagazuoi Piccolo (2450 m n.p.m.)droga: M.Speciale (V+)długość drogi: 360 m (10 wyciągów)
Po wspinaczce na południowym filarze Gran Cir udajemy się na Camping Colfosco. W nocy budzi nas potężna burza i, mimo że efekty audiowizualne są piorunujące, a namiotem szarpie na wszystkie strony, jakby zaraz miało go wyrwać, jesteśmy pozytywnie nastawieni i wierzymy, że jutro będzie się dało cokolwiek podziałać. Niestety, gdy cały następny dzień leje, jedyną formą aktywności staje się wspinanie palcem po schematach, a w dodatku prognozy na następne dni nie są optymistyczne, morale w zespole spada. Najchętniej ucieklibyśmy gdzieś, gdzie jest ciepło i świeci słońce, np. do Arco, ale postanawiamy dać pogodzie jeszcze jedną szansę i ostateczną decyzję podjąć jutro.
Następnego dnia jest już jednak dużo lepiej, a przebijające się słoneczko daje nawet szansę na wspinanie. Wybieramy więc krótką, pięciowyciągową
drogę „Pepe” (V+) na nieodległej ścianie Mëisules dala Biesces i tam próbujemy powalczyć. Droga już z podejścia wygląda świetnie, ale też mokro… W połowie drugiego wyciągu okazuje się, że jest jednak zbyt mokro, by kontynuować, toteż zarządzamy wycof i resztę dnia spędzamy na zwiedzaniu miasteczka.
Dobra wiadomość jest jednak taka, że prognozy na następne dni zmieniają się na bardziej optymistyczne. Szczególnie dobrze wygląda szeroko pojęty rejon Cortiny, także postanawiamy całkowicie zmienić nasz dotychczasowy plan działania i przenieść się na „stare śmieci”.
Polecana przez wszystkich droga M.Speciale wydawała się być po prostu idealna na tę okoliczność. Nie dosyć, że jest ona uznawana za przepiękną i oferującą wspinanie jedyne w swoim rodzaju, co oczywiście było głównym czynnikiem wyboru, to jeszcze znajdowała się „po drodze”, a podejście było tak krótkie, że właściwie cały przebieg linii można było obejrzeć już z parkingu. W razie jakichś nieprzewidzianych okoliczności istniała także możliwość zakończenia wspinanie po szóstym wyciągu.
Zachodnia ściana Lagazuoi Piccolo widziana z parkinguDecyzja mogła być tylko jedna – po śniadaniu jedziemy pod zachodnią ścianę Lagazuoi Piccolo.
Jak postanowiliśmy tak zrobiliśmy i niezbyt wczesnym rankiem, meldujemy się na parkingu w pobliżu muzeum utworzonego w odnowionych ruinach fortu Tre Sassi, znajdującego się między przełęczami Falzarego a Valparola. Stąd po niespełna 30 minutach dochodzimy pod widoczną już z daleka, grotę wojenną, w pobliżu której startuje nasza droga.
Pierwsze dwa wyciągi oferują ładne, wyrównane, czwórkowe wspinanie w pewnej skale i w zasadzie to jest wszystko, co można napisać. Natomiast o czarnej płycie, która zaczyna wyciąg trzeci można by pisać długo i w samych superlatywach, choć myślę, że i nic nie odda wrażenia jakie robi ona na z bliska. Sam słyszałem dużo ochów i achów nad tym wyciągiem, że zachwycający, że niespotykany, że jedyny w swoim rodzaju, że oferujący przepiękne wspinanie w jednolitych, piątkowych trudnościach – jednym słowem, robiący wielkie wrażenie. Ponoć wyobraźnię mam bardzo plastyczną i dużo jestem sobie w stanie zwizualizować, ale przyznam, że prawdziwy „efekt wow” był dopiero wtedy, gdy przygotowywałem się do prowadzenia tego odcinka.
Może i trudności nie były zbyt wygórowane, ale jednak około 100m absolutnego pionu robiło swoje. Na szczęcie niesamowicie lita skała o fantastycznym urzeźbieniu, oferująca mnóstwo możliwości asekuracji z uszek skalnych (siadają tu jedynie pętelki) sprawiała, że po skończonym wyciągu miałem ochotę zjechać i zrobić to jeszcze raz. Nie było jednak takiej potrzeby, bo następny, choć łatwiejszy, również oferował wielką radość wspinania.
Fot. A.W - Na czarnej płycie (3 wyciąg) - pikny zygzak na linieZabawę przerywa na moment następny odcinek, czyli duża piarżysta półka. Przenosimy więc stanowisko i kontynuujemy już w nieco mniej stromym terenie, aż do charakterystyczniej, żółto czarnej ściany.
Fot. A.W - „To ja zaraz wracam”
Fot. A.W – Łatwy odcinek przed końcowymi wyciągamiTu znowu robi się pionowo i ciekawie, zwłaszcza dla mnie, bo okazuje się, że stoję przed kluczowym wyciągiem. Prawdę mówiąc jest to, dla mnie małe zaskoczenie, bo tak się skupiłem na tym trzecim wyciągu, że myślałem, że to właśnie on jest najtrudniejszy. No, ale to nie koniec zaskoczeń… Zaczynam wyciąg będąc przekonanym, że trudności determinuje tu przewieszka, do której się zbliżam. W głowie mam starą zasadę, że przy przewieszkach nie ma co myśleć, tylko trzeba szybko cisnąć. Tego zamierzam się trzymać. No i jeszcze jakiegoś chwytu oczywiście.
Przewieszka okazuje się trochę trikowa i nie tak banalna jakby się to mogło w pierwszej chwili wydawać, ale nie sprawia mi problemów. Wielkie wrażenie robi na mnie dopiero miejsce, w którym znajduję się później - pode mną mnóstwo powietrza a przede mną wielka, gładka płyta, która nie daje najmniejszej szansy do założenia jakiejkolwiek własnej asekuracji. Oddech normuje mi się jak namierzam wzrokiem jakieś haki. Prawdę mówiąc z nich też nie chciałbym latać, ale zawsze to +500 do psychy, a skoro wpinka już „z bani”, to można cisnąć dalej wykorzystując unikalne tarcie, drobne wymycia i niewielkie odpęknięcia. Cała płyta trzyma trudności, a jej pokonanie daje sporo satysfakcji, toteż na stanie melduję się z bananem na twarzy.
Przed nami ostatni wyciąg i chociaż wydawać by się mogło, że nic nas dziś już nie zaskoczy, to jednak przewieszka otwierająca kolejną długość liny jest z gatunku „trudna ta piątka”, a w dodatku mokra. Na szczęście wyżej jest już sucho, a łatwy teren sprzyja szybkiemu pomykaniu do ostatniego stanu znajdującego się na kazalnicy. Tu się rozwiązujemy, pakujemy szpej i zaczynamy zejście.
Fot. A.W – Wiszący mostek, czyli atrakcja zejściaSamo zejście nie jest od razu dla nas ewidentne. Po zapchaniu się w teren, którym jakiś zespół właśnie się wspina stwierdzamy, że to raczej nie jest nasza droga w dół. Jednak szeroki żleb, o którym mowa w przewodniku to pojęcie względne… Wracamy więc do góry, odnajdujemy kopczyki i wygodną już ścieżką dochodzimy do malowniczego szlaku Kaiserjäger, którym wracamy pod naszą ścianę i dalej na parking.
Fot. A.W – Nasza ściana w całej okazałościhttp://mountainadventure.weebly.com/lag ... ccolo.htmlMało mam zdjęć, ale jakby kogoś interesowało to fotki z najciekawszych miejsc można zobaczyć tu:
http://www.sassbaloss.com/pagine/uscite ... azuoi2.htm
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
