O skiturach myślałem już od dłuższego czasu. Niestety spore koszty związane z zakupem sprzętu skutecznie mnie powstrzymały na jakiś czas. Jednak zeszłej zimy poczyniłem pierwsze kroki w tym kierunku. Tzn. po 10latach przerwy ubrałem z powrotem deski i zacząłem szkolić się na okolicznych wyciągach. Niestety nie udało się wtedy wybrać na skitury. W końcu nadszedł ten czas. Udaję się do wypożyczalni. Wybór prawie żaden więc biorę co jest tzn. buty o 2 rozmiary za duże i foki które sporo wystają poza obrys narty. No ale od czegoś trzeba zacząć
Umawiam się z Mrocznym na wypad w Małą Fatrę. Opcji tras było kilka ale dostaliśmy info od znajomych którzy łazili tam 2 dni wcześniej, że niektóre odcinki są oblodzone. Rezygnujemy w W. Krywania i decydujemy, że idziemy na Stocha. Na parkingu w Stefanovej jesteśmy przed 6stą. Ubieramy sprzęt i ruszamy 
Pierwsze kroki idą mi niemrawo ale z czasem przyzwyczajam się do specyfiki chodu. Niestety mój sprzęt nie jest tak dobry jak Krzyśka zatem na podejściu tracę więcej sił. Po ok. 1:30godz meldujemy się na przełęczy która wystaje nad zalegającymi w dolinach chmurami 
Fot.Mroczny
Robimy krótki odpoczynek i ruszamy dalej. Teraz czeka nas najtrudniejsze podejście które wiedzie przez stromy leśny teren. Ten odcinek dał nam trochę popalić. Na szczęście po wyjściu z lasu widoki wynagradzają nam cały trud
Fot.Mroczny
Fot.Mroczny
Chwila odpoczynku na wypłaszczeniu i jeszcze mozolne podejście na wierzchołek.
Fot.Mroczny
Na szczycie jesteśmy sami co aż mnie dziwi. Widoki bajka
Robimy sporo zdjęć. 
Fot.Mroczny
W końcu nadszedł czas na pierwszy zjazd. Czuje lekki stresik ponieważ stok ma spore nachylenie i jest kompletnie wywiany. Nigdy nie zjeżdżałem po czymś takim. No ale cóż jakoś trzeba zjechać
Zatem próbuję po jednym skręcie i już wiem, że nie będzie łatwo. Na dodatek zaczęliśmy zjeżdżać zły ramieniem i musieliśmy przetrawersować cały kocioł. Na szczęście bliżej kotła jest trochę miękkiego śniegu co ułatwia jazdę. Na przełęczy jesteśmy ok. 30min co nie jest zbyt dobrym wynikiem. Biorąc jednak pod uwagę warunki i nasze doświadczenie to myślę, że nie ma tak źle Robimy krótki popas. Słońce strasznie grzeje. 
Ubieramy narty i podchodzimy na Południowy Groń. W nogach czuję już spore zmęczenie a przecież czeka nas jeszcze długi zjazd. Na szczycie spotykamy liczną grupę turystów. Ponownie robimy postój regeneracyjny.
Fot.Mroczny
Przed nami najtrudniejszy odcinek zjazdu. Stok od szczytu do lasu jest bardzo stromy i wywiany. Jedyne co możemy zrobić to ześlizgiwać się bokiem. Poniżej lasu jest już nartostrada więc robi się łatwiej. Niestety pomimo ubitego stoku zjazd nie jest wcale taki prosty. Spore nastromienie, twarde podłoże oraz zmęczone nogi po paru skrętach dają o sobie znać. Co kilka skrętów muszę robić przystanki przez piekące uda. Docieramy w końcu do schroniska. Na grani skończyło nam się picie więc robimy dłuższy postój na piwo, kofole i kapustnice
Fot.Mroczny
Po uczcie czas na dalszy zjazd. Aby dostać się do głównej nartostrady wykorzystujemy krótki odcinek wyciągu orczykowego i następnie zjeżdżamy na parking przy Starym Dworze. Teraz jeszcze 2,5km z buta po asfalcie. Przewidzieliśmy ten manewr i zabraliśmy w plecakach niskie buty na zmianę. Po ok. 30min jesteśmy na parkingu.
Jak na debiut uważam, że trasa jest dość wymagająca pod względem podejść jak i zjazdów. Zmęczyłem się bardziej niż bym przeszedł tą trasę z buta
Jednak zebrałem cenne doświadczenie które przyda się w następnych wycieczkach
Świetne zdjęcia obu Autorów.
Chciałabym kiedyś tak poskiturować, ale najpierw muszę ogarnąć podstawy czyli zjazdy 
Trochę ćwiczymy z Sebastianem na oślich łączkach, ale myślę, że nie obejdzie się bez paru godzin u instruktora jednak