Oglądając panoramy z różnych wierzchołków zastanawiałem się co to za szczyt o specyficznym kształcie leżący za Małą Fatrą. Okazało się, że jest to ostatni wybitny szczyt w paśmie Luczańskiej Małej Fatry. Największe wrażenie robi on od strony północno-zachodniej gdzie opada kilkudziesięciometrowymi pionowymi urwiskami. Natomiast od strony wschodniej nie wyróżnia się niczym nadzwyczajnym. Namawiam żonę na ostatni wypad kalendarzowej zimy. Prognozy są różne. Budzę się rano i patrzę na kamery. Wszędzie chmury i mgły siedzące na szczytach. Po kilkudziesięciu minutach natrafiam na kamery z okolicy Prievidzy a tam bezchmurne niebo. Szybko budzę żonę i ruszamy. Z Parkingu przy Cićmańskim Rozstaju ruszamy zielonym szlakiem ok. 9:30. Na początku droga wiedzie spychaczówką. Na pierwszym skrzyżowaniu myli nas strzałka na drzewie i zamiast iść prosto skręciliśmy w lewo. Po kilkuset metrach zawracamy na właściwą drogę. Jak się potem okazało dało się tamtędy dojść do szlaku.
pośrodku Strážov
Po kilku minutach skręcamy w prawo na ścieżkę wiodącą stromym stokiem pośród lasu. Tutaj szlak jest już dobrze oznaczony. Niekończącymi się zakosami pniemy się w górę. Im wyżej tym teren robi się bardziej kamienisty
Od wysokości ok. 1000mnpm zaczyna się śnieg. Na szczęście pomimo dodatniej temperatury jest on twardy. Musimy ponownie szukać oznaczeń szlaku na drzewach ponieważ nie widać ścieżki. Droga ta jest mało popularna więc praktycznie nie ma śladów po poprzednikach. Po ok. 2godz wychodzimy na pierwszy szczyt o nazwie Kośiarka i w oddali ukazuje nam się Kl’ak
Już z daleka robi wrażenie
Szczerze to zdziwiła mnie odległość jaką mamy jeszcze do pokonania. Ruszamy zatem w dalszą drogę. Szlak prowadzi teraz grzbietem pośród drzew. Przez kilkaset metrów prowadzi lekko w dół po czy czeka nas strome podejście pod Maly Kl’ak. Po wyjściu na wierzchołek ukazuje nam się jego większy brat 
Z tego miejsca robi już mega wrażenie
Wg mnie szczyt totalnie wyróżnia się z otoczenia swoimi dolomitowymi ścianami. Przypomina mi bardzo Alpy Julijskie. Na wierzchołku widać dwie osoby. Robimy krótki popas i ruszamy dalej. Nasz szlak prowadzi teraz na „Pod Kl’akom” trawersując jego płn-zach strome stoki. 
Śnieg jest zmrożony zatem trzeba uważać. Na szczęście mamy zrobione stopnie. Dochodzimy do czerwonego szlaku i nim w parę minut na szczyt
Ostra skala
Widok ze szczytu jest bardzo rozległy
Czytałem porównania do panoramy z W. Chocza ale moim zdaniem z Kl’aka jest lepsza. Oczywiście gdy szczyty są ośnieżone to kształty poszczególnych pasm i szczytów są łatwiejsze do rozpoznania. Zatem polecam tam iść przy takich właśnie warunkach. Na szczycie znajduje się podwójny stalowy krzyż na wzór tego z herbu Słowacji. 
poniższym grzbietem poprowadzony jest zielony szlak
Martinske hole a nad nimi Mały i Wielki Krywań, Rozsutec oraz Chleb
Pstrykamy foty i schodzimy na dół. Na Malym Kl’aku ponownie robimy przerwę na jedzenie.
W oddali widać już zbliżające się chmury. Droga powrotna mija nam w miarę szybko. Ostatni leśny odcinek ułatwiamy sobie schodząc prosto w dół stromym zboczem zaoszczędzając tym sposobem kilka minut. Po drodze mijamy jedynego tego dnia turystę ze Słowacji który mówi nam, że szlak ten jest mało uczęszczany ponieważ większość ludzi chodzi od Faćkovskiego Sedla. Na parkingu jesteśmy po ok. 5godz od startu zatem zmieściliśmy się w zakładanym czasie. Podsumowując jesteśmy bardzo zadowoleni z takiego zakończenia zimy. Szczyt bardzo pozytywnie nas zaskoczył. A pogoda dopisała i okazała się lepsza niż zapowiadali. Czegoż chcieć więcej
