Forum portalu turystyka-gorska.pl

Wczoraj w Zakopanem lało, w Smokowcu trochę mniej, a rano pogoda nie zachęciła mnie do wyjęcia w góry. Postanowiłam zobaczyć miejsca, gdzie mnie jeszcze nie było. Pierwszym punktem był Vażec i Jaskinia Vażecka. W jaskini zimno, mokro i ładnie, zdjęć nie ma bo zażyczyli sobie za tę przyjemność 7 euro. Zwiedzanie z przewodnikiem niecałe pół godziny. A na zewnątrz ciepło i też ciekawie. Temperatury wody nie sprawdzałam




A nad Tatrami kłębiły się chmury




Następnym przystankiem miał być Liptovsky Hradok, ale zatrzymałam się w miejscowości Hybe


z dwoma kościołami, ewangelickim


rocznica dopiero będzie ale tablica upamiętniająca już jest


i katolickim


No i jest zamek Liptovsky Hradok


tyle, że zamknęli mi prawie przed nosem


No to poszłam zobaczyć Biały Wag


i wracając do auta za tą kapliczką


zobaczyłam tę górę

z niej popatrzyłam na zamek


Droga wiodła wzdłuż Białego Wagu

do miejscowości Dovalovo, z dwoma kościołami (wszystkie pozamykane),

katolickim


i ewangelickim


Na koniec jeszcze jeden ewangelicki w Liptovskiej Kokavie


Malowniczą drogą z widokiem na zachmurzone Tatry wróciłam do domu




Z drogi dojrzałam ładny widok, to chyba Baraniec

Mimo, że nie na górskiej ścieżce dzień uważam za udany
edit:
ta rzeczka to Belá a nie Biały Wag

Bardzo udany

_________________
Gdzie wola - tam droga.

Ten kraj sąsiadów to fajny jest.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

Wycieczka 25.06.2017
W Spiskim Podgrodziu byłam w ub. roku i zobaczyłam zamek, ale z daleka. Nie miałam wówczas czasu na jego zwiedzanie. A więc w niedzielne przedpołudnie postanowiłam przyjrzeć się jemu z bliska.


Auto można zostawić na parkingu przy wejściu na drogę doprowadzającą do zamku za 3 euro, albo tak jak ja, zostawić 200 m dalej za darmo na placyku za budynkiem stacji kolejowej.
Nieświadomie wybrałam najdłuższe podejście do zamku i najpierw szeroką a potem taką ścieżką, w upale

podziwiając ruiny

dotarłam do głównego wejścia

Jak w wielu takich obiektach, bez komercji się nie obejdzie ale tutaj chociaż nie ma chińszczyzny, są wyroby lokalnych rzemieślników/artystów




Wraz z biletem dostałam w języku polskim plan zwiedzania.




W zamku mieści się małe muzeum, gdzie można obejrzeć kopie ubiorów rycerzy

armat

oraz narzędzi tortur


Jest też kaplica w miejscu dawnej


Najładniejszy widok jest z wieży


na którą prowadzą wąskie i wyślizgane schody






Można też pospacerować po murach obronnych dolnej części zamku




Zwiedzanie dobiegło końca i boczną bramą opuściłam zamek


Godzina wczesna a więc jeszcze krótki spacer po miasteczku


i dojrzałam tę niepozorną restaurację

a w środku całkiem przyjemnie, zjadłam wyśmienite pierogi nadziewane bryndzą, pychota


I to miał być koniec wycieczki, ale w drodze do auta idąc taką senną ulicą,


przy której stoi synagoga do której nie ma wejścia (pewnie jest od tyłu)


dojrzałam na jednym z budynków baner reklamujący jazdę zabytkowym wagonem. Nie przeczytałam dokładnie (bo za długo by to trwało) co tam napisano ale dostrzegłam ten wagon "warczący", gotowy do odjazdu. No i wsiadłam. Wagon ruszył a ja pytam panią konduktor dokąd jedziemy. Całe moje szczęście, że nie była to podróż w jedną stronę.
Okazało się, że jedziemy do miejscowości

i za półtorej godziny wracamy. Kolejne moje pytanie, a co tam można zobaczyć?
I odpowiedź, tam można tylko iść na piwo
W ciągu 15-minutowej jazdy przemiła pani konduktorka stała się moim przewodnikiem górskim. Przeprowadziła mnie przez tory kolejowe po których pędzą "rychliki" na trasie Poprad-Koszyce i między chaszczami weszłam na żółty szlak. Miałam nim iść do jakiegoś jeziorka i wrócić. Tylko, że ja po drodze zgubiłam żółty szlak (on wychodził z lasu na szeroką drogę i po kilkunastu metrach wchodził znowu w las, czego nie zauważyłam) i szerszą drogą (dwa razy skręciłam w lewo) a potem leśną ścieżką wyszłam na piękną polanę, ścieżką z pokrzywami po pas (a ja w sandałach, dobrze że w długich spodniach)



Na środku polany stała nieco zaniedbana kapliczka

I kiedy tak stałam przy niej rozglądając się dookoła, zauważyłam że z lasu wychodzą jacyś ludzie. Poszłam tam i okazało się, że to mój żółty szlak


Ale po kilkunastu metrach dość gliniasta ścieżka zaczęła się znacznie obniżać i zapadła decyzja o odwrocie. Znowu przez pokrzywy, ale tym razem nie zgubiłam się. Wagon czekał

przemiła pani też. Od niej dowiedziałam się, że te góry co widziałam z polany i te, to Branisko.

Jak wróciłam do Smokowca, to dopiero na mapie zobaczyłam gdzie byłam.
W drodze powrotnej zatrzymałam się jeszcze przy Katedrze w Spiskiej Kapitule, w której byłam na uroczystościach w ub. roku. Teraz w remoncie i pozamykane




I ostatni postój na chwilę aby popatrzeć na zachmurzone Tatry


To był pekný deň

Kaplica i sala tortur obowiązkowo w każdym szanującym się zamku

Uwielbiam się włóczyć po takich zapadłych dziurach. Rewelacja.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

ten zamek muszę w końcu kiedyś odwiedzić ale nigdy on nie jest po drodze.

_________________
Galeria zdjęć

Bo do niego trzeba jechać specjalnie albo przy okazji, dla wspinaczy.
Ok. 2 km na południe od Spiskiego Zamku znajduje się wzgórze Drevenik, gdzie są najwyższe na Słowacji skały trawertynowe. Ponoć raj dla wspinaczy

O tym wiedziałam ale tam nie poszłam, bo upał był niemiłosierny.
Nie wiedziałam natomiast o gorących gejzerkach w Sivá Brada. Wprawdzie widziałam kościółek na wzgórzu i dużo aut na okolicznym parkingu. Bo tam chętnie bym sobie nogi wymoczyła. Tak więc mam po co tam wrócić

Kolejne piękne i ciekawe miejsce i to całkiem blisko. Wydawało mi się, że znam Poprad jak własne miasto rodzinne, a dziś po raz pierwszy poszłam do najładniejszej moim zdaniem dzielnicy, do Spiskiej Soboty. Kiedyś było to miasto samodzielne a teraz jest dzielnicą Popradu i miejskim rezerwatem zabytków. Do Popradu pojechałam elektriczką i przez starówkę


doszłam do tunelu rodem z PRL-u w Spiskiej Sobocie


Po niedługim czasie doszłam do starówki charakterystycznej dla miast tego regionu. Wszystkie mają kształt wrzeciona, ale ta mnie urzekła. Zupełnie jakby czas stanął w miejscu, domki z charakterystycznie wysuniętymi dachami.
A na ulicach pusto mimo, iż to piątek. Poczułam się jak w innym świecie, bez tłumów i zgiełku.






I zewsząd widać Tatry


Na samym początku tego rynku stoi XIII-wieczny kościół św. Jerzego




Obok charakterystyczna dla Spisza dzwonnica


w której należy zakupić za 1,5 euro "wstupinkę" aby wejść do kościoła. "Focić" jak powiedziała pani ubrana w strój ludowy, nie wolno. W drodze wyjątku pozwoliła mi zrobić 1 foto, zrobiłam 2 i jeszcze dwa przez kraty jak zamknęła za mną i sobie poszła. W kościele byłam może ze 2 minuty.






Idąc wzdłuż rynku








doszłam do kościoła ewangelickiego, zamkniętego oczywiście.




W drodze powrotnej natknęłam się na cmentarz, nie jest to co prawda Pęksowy Brzyzek, ale niektóre grobowce z zamazanymi napisami, inne datowane koniec XIX w i na początek ub. stulecia.


Z drogi dojrzałam jeziorko i zeszłam do niego taką górską ścieżką


A znad jeziorka widać Tatry


I przez popradzką starówkę wróciłam do elektriczki

Te dzwonnice na Spiszu też mają coś wspólnego.

Nie tak miała wyglądać moja pierwsza wizyta w Niżnych Tatrach. Ale plany moje a pogoda swoje. W Smokowcu od rana niby nie najgorzej ale prognozy nie wróżyły nic dobrego a więc czas na zwiedzanie. Nie przepadam za jaskiniami ale ta spodobała mi bardzo

Temperatura w jaskini 6-7 stopni a więc niewiele różniła się od tej na zewnątrz. Trasa do pokonania około 1 km, trochę schodów góra-dół.

Zebrała się spora grupa Polaków a więc zwiedzaliśmy jaskinię ze Słowacką przewodniczką, która za pomocą automatycznego pilota uruchomiała polskiego lektora. Ale ten lektor jakiś niedouczony, bo przywitał nas: "Witamy w Demianowskiej Jaskini Wolności w Tatrach Niskich"
Zdjęcia nie oddają całego piękna jaskini, w której płynie rzeczka Demianowka wypływająca spod Krupowej Hali i po 6 km wpływa pod ziemię. Płynie 4 km przez jaskinię i ponownie wypływa na powierzchnię. Jest też szmaragdowe jeziorko ze stałą temperatura wody od 4 do 6 stopni w zależności od pory roku.


















No i jakże by inaczej, po wyjściu z jaskini padał deszcz. Podjechałam jeszcze do Jasnej aby zobaczyć Vrbické pleso. Nawet go nie obeszłam dookoła. Przypomina trochę Smreczyński Staw albo Jamskie pleso.




Mam nadzieję, że wrócę w Niżne Tatry w lepszej aurze.

Jechać przez Słowację, a jechać przez np. Bukowinę. Jaka różnica? REKLAMY. Magdą Gessler rzygać można.
Bo o architekturze to wspominać raczej nie będę - u nas dramat.
Piękna dzielnica Popradu.

A w lodowej jaskini byłaś też? Ze zdjęć zachęcająca

_________________
Urodziłeś się, by być prawdziwym, a nie perfekcyjnym.

Różnicę widać, reklam zdecydowanie mniej. Te duże banery mi nie przeszkadzają, bo stoją dalej od jezdni i nie zwracam na nie uwagi. Chyba że coś się na nich porusza, jakieś napisy i dają np. czerwonym światłem po oczach. Gorzej z tymi bliżej jezdni (nie wiem czy to nie na dziko), które stoją razem ze znakami drogowymi, których też jest u nas zatrzęsienie. Na słowackich drogach znaków drogowych jest zdecydowanie mniej.
Gesslerowej na szczęście na Słowacji nie ma .
Dwie jaskinie w jednym dniu? to stanowczo za dużo , no chyba gdyby był 30-sto stopniowy upał A na poważnie, to nie byłam w Jaskini Lodowej. Jak wchodziłam do Jaskini to nawet świeciło słońce ale było zimno. Myślałam, że porozglądam się trochę po Jasnej. Ale padał deszcz i odechciało mi się rozglądania.

Widzę, że łączysz górskie wycieczki ze zwiedzaniem Ciekawie to opisujesz

_________________
A my zmieniliśmy jawę w sny
Jesteśmy jak rosa, jak pył!
Ukradliśmy siłę gwiazd
I dla nas zatrzymał się czas

Zawsze mam za co dziękować, a w górach szczególnie. Parafia rzymsko-katolicka w Smokowcu kilka razy w roku zaprasza na msze św. odprawiane zazwyczaj na przełęczach. Pierwszy raz blisko dwa lata temu na Wadze pod Rysami



a dziś na Osterwie miałam taka sposobność. Na przełęczy wiało niemiłosiernie a więc przenieśliśmy się w nieco zaciszniejsze miejsce.


Widok z tego miejsca na Staw


i na zejście z przełęczy


Po mszy jest miłe spotkanie na którym wszyscy częstują wszystkich. Nie powiem ale niektóre wiktuały są przepyszne a transport zawsze ten sam mam zapewniony

Fajne

_________________
Gdzie wola - tam droga.

Fajne.
Nie wiem dlaczego, ale ja na Słowacji czuję się rewelacyjnie. Super widoki, fajne miasteczka, fajni ludzie, fajne żarcie, fajne piwo. Jakoś tak swojsko jest. A ja lubię zadupia.
Byłem tydzień temu w Dolnym Kubinie i właśnie tak było - swojsko i miło.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

Demianowska Jaskinia Wolności super. Zachwyceni byliśmy!
A Msze św. w górach -

Na Słowacji najbardziej lubimy - hm.. jakby się tu elegancko wyrazić - mniejsze zorientowanie na kasę..

_________________
pozdrawiam
---------------------------
Lepsze od gór są tylko góry!
- krasnoludzkie

..oraz bardzo przyjaźnie nastawieni ludzie do przyjezdnych, wyższa kultura jazdy na drodze, tempo życia spowolnione x2 w porównaniu do tego w Polsce i tak jak Krabul napisał - wszędzie, gdzie nie wszedłem do knajpy na Słowacji zjadłem dobrze, a w robieniu pizzy są według mnie lepsi niż włosi (chociaż najlepszą robi akurat włoch z Rużomberoka w "U Taliana").

W Dolnym Kubinie swojsko? Przecież to blokowisko.

Bardzo lubię góry po słowackiej stronie. Szczególnie upodobałem sobie tam Tatry Zachodnie, w których można spokojnie powędrować z dala od tłumów.

_________________
http://mateuszorantek.blogspot.com/

- na Słowacji podobało mi się, gdy Słowacy, ze 20 osób, śpiewali kiedyś przez dwie godziny piosenki, chyba nie powtarzając żadnej, bawiąc się tym, przy czym śpiewali czysto i wszyscy znali słowa
- lubię słowackich kelnerów za to, że nie są służalczy, tylko naturalni

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

Na Słowacji podoba mi się, że ... tam jest więcej Słowaków niż Polaków W górach to plus- jest czyściej

_________________
Urodziłeś się, by być prawdziwym, a nie perfekcyjnym.

Zgadzam się z Wami w 100 procentach
I tu w zasadzie też się zgadzam, ale...No właśnie, to ale to niejaki p. Miroslav Dvornický penzion U Jurka Zuberec. Otóż w lipcu tego roku zarezerwowałam dwutygodniowy pobyt we wrześniu w tymże pensjonacie i na żądanie właściciela wpłaciłam 50 euro zaliczki na poczet noclegów. I jakie było moje zdziwienie kiedy zadzwonił do mnie 4 dni przed uzgodnionym terminem słowacki nr telefonu i usłyszałam informację, którą wysłano mi mailem kilka godzin wcześnie, a której nie zdążyłam odczytać. A ta informacja to:

"pre p. L.....ská Ewa - dôležité



...... rezervované ubytovanie n e m ô ž e m e poskytnúť........

dostali sme pobyt v Chorvatsku s priateľom a musíme nastúpiť.

Je nám to veľmi ľúto.

P r o s í m e,

napíšte o b r a t o m či vám máme z a r e z e r v o v a ť ubytovanie v Zuberci v podobnom penzionku.

Samozrejme Vašu zálohu 50,- euro vám pošleme na váš účet.

Ďakujeme a sorry - prepáčte"

Pani wprawdzie zaproponowała inny pensjonek ale o połowę droższy i nie mówiąc co to za miejsce wyłączyła się. A że nie zwykłam kupować kota w worku i to o połowę drożej niż uzgodniłam, poczekałam na rozwój wypadków. Po 2 dniach miałam pieniądze na koncie. Parę złotych straciłam (bo kurs kupno/sprzedaż no i opłata za tani przelew w mbanku). Ale nie to najważniejsze. Ten pan pokrzyżował mi plany i to na kilka dni przed wyjazdem. A że zwrócił pieniądze to nic nadzwyczajnego, tego wymaga zwykła uczciwość. Tak więc p. Dwornicky ani nie jest fajny ani przyjazny, ale jest negatywnym wyjątkiem który potwierdza regułę, że Słowacy to fajni ludzie i bardzo ich lubię.
A treść tego maila ujawniłam ku przestrodze, bo nie jest to wiadomość prywatna.