W piątek po pracy jedziemy, już o 21.00 na miejscu w Strbie drogą jak w pijanym widzie po omijaniu kolejnych korków jakimiś wiejskimi wykrotami. Pogoda ma się zepsuć, więc w sobotę atakujemy Soliska. Niestety to atak ratlerka, nic nie widać, skały mokre, zapału starcza do Szarej Ławki i zejście w dół (to nie pierwsza "modyfikacja planów" tego roku). Na zdjęciach żona na grani i ja na Scczyrbskim Solisku
W niedzielę leje równo, w poniedziałek też, ale nie wytrzymujemy - napieramy do Doliny Mięguszowieckiej z bliżej nieokreślonymi celami. Bardzo szybko cele redukujemy - pada, wieje, wyżej przechodzą śnieżne zadymki. Na szczęście nie są to opady ciągłe. W tych warunkach decydujemy się na lajtowe kółko przez Tępą i Stwolską Przełęcz
Już na podejściu na Osterwę w deszczu na tle Jeziora popradzkiego tworzy się piękna tęcza:
Tępą przebiegliśmy w zacinającym śniegu bez żadnych prawie widoków. przez chwilę się odsłania widok na Staw:
Na Przełęczy Stwolskiej
We wtorek suszymy ubrania i nabijamy optymizm, za oknem równo leje, pociesza nas to, że w środę wszystkie prognozy zapowiadają okno pogodowe przed południem (bo po południu znowu ma padać). Tak więc o 5 rano jesteśmy już w Młynickiej i idziemy na Szczyrbski. Dochodzimy w śniegu z deszczem, skały oblodzone, widoczność 5 metrów, zewsząd leje się woda - wycof po dotarciu do żlebu, no ale przecież ma być to okno. Żeby nie zmarznąć idziemy na Hruby, widoczność spada do 2 metrów, po przebyciu grańki z Furkotu nie możemy znaleźć wejścia !! (którym nota bene przecież już wchodziłem). Na Furkocie robię jedyne zdjęcie telefonem (bo aparatu nie chce mi się wyciągać) jemy, pijemy i schodzimy.
Niby pięknie, nastrój, pusto, ale...
Na Furkotnej Przełęczy przez moment coś widać, robię drugie zdjęcie Niefcyrki:
Czwartek to dzień, w którym przestałem wierzyć w prognozy - coś tam ględzą o deszczu, więc nie planuję 15 godzinnej wyrypy, ale pójść trzeba. Co tu krótkiego można wymyśleć ze Strby ? Może Złomiską Turnię ?. Przy okazji zamierzam zwiedzić Smoczą Dolinkę, w której jeszcze nie byłem. Lajcik okazał się prawdziwym Enduro. Do Smoczej nie prowadzi żadna sensowna ścieżka, 80% drogi do gołoborza, 15% bardzo strome, śliskie, pełne wykrotów z wodą trawki, a pozostałe 5% to przedzieranie się korytem strumienia w kosówkach. Pada Złomiska i trochę grani małego Siarkana do momentu, gdzie jestem w stanie się poruszać bez strachu ( i asekuracji). Za to pogoda, jak drut, ładnie, ciepło i żadnych opadów.
Na zdjęciu dość absurdalne ujęcie Popradzkiej Kopy i Grani ze Smoczej Dolinki:
...nowy hotelik przy Popradzkim Stawie
i kocioł Zmarzłego Stawu pod Zmarzłym i małą Kończystą
oraz grań Siarkana:
Kolejny dzień idziemy za ciosem - Szczyrbski. Pogoda tym razem jak drut.
Grań Baszt ponad Kozimi Stawami:
Szczyrbskie Jezioro:
Wyżnia Koprowa Przełęcz:
Capi i Kolisty Stawek:
i Capi już z brzegu:
Kolejny dzień - skoro tak dobrze idzie, to może sobie na ten Hruby wejśc ?. Nie pada i rzeczywiście przez cały dzień nie padało, ale z doliny tak coś podchodziło..
Cóż, wwszkiśmy, widoczność zerowa, wiatr, który mnie przestawiał na grani i pieruńsko zimno. Dwa zdjęcia z "dolnych rejonów", gdzie coś można było zrobić. Dodam, że w tym samym czasie w Strbskim Plesie był piękny, słoneczny, letni dzień
Sześć tras, z czego dwie widokowe. Cienko, ale przecież pamiętam czerwiec roku bodajże 97, czy 8, gdy przez tydzień z Zakopanego udało nam się zrobić wyprawę do Murowańca i wycof z Doliny ku Dziurze, przy czym obydwie "wyprawy" okupiliśmy kompletną ruiną odzieży i butów. Więc trzeba się cieszyć i ie marudzić
