Forum portalu turystyka-gorska.pl

Wyjazd w góry jesienią planowałem od dawna. Wyprawa w Karpaty Wschodnie niestety nie doszła do skutku więc postanowiłem szukać wytchnienia w Bieszczadach. Towarzysza podróży znalazłem w postaci koleżanki Joli, która zgodziła się jechać ze mną na ochotnika i całkowicie nieprzymusowo. No więc w sobotę 14 października, wczesnym rankiem wsiadamy w auto i obieramy górski kierunek.

DZIEŃ 1 - 14 października - sobota

Do Baligrodu docieramy po 13.00. Zostawiamy auto, zarzucamy plecaki i zaczynamy wędrowanie. Na pierwszy ogień idzie górka prowadząca na kirkut.



Zdobywamy trochę wysokości i można podziwiać Baligród z góry.



Pierwsze zapotrzebowanie na jesienne kolory zaspokojone. Wkrótce wchodzimy do lasu.



Niby szliśmy znakowaną ścieżką, ale znaki gdzieś nam się gubią. Kto by się przejmował takimi drobiazgami, w ruch idzie kompas i wkrótce udaje nam się wyjść na główną drogę rabskiej doliny.



Idąc drogą docieramy w końcu do pierwszego planowanego noclegu, czyli bazy Rabe.



Na miejscu zastajemy grupę ludzi, pasjonatów I Wojny Światowej, działających w różnych grupach rekonstrukcyjnych. Pokazują nam co znaleźli, opowiadają ciekawe historie, gdzie postawili krzyż na miejscu poległego żołnierza itp. Generalnie bardzo miły wieczór przy ognisku i w domku.

C.D.N.

DZIEŃ 2 - 15 października - niedziela

Wstaję po świcie, pochmurno i coś tam delikatnie popaduje. Pakujemy się, jeszcze trochę gawędzimy z innymi, żegnamy się i dalej w drogę.



Wkraczamy w magiczny las. Oczywiście tradycyjnie gubimy ścieżkę i na azymut wspinamy się na grzbiet Wysokiego Działu.



W końcu docieramy do grzbietu i szlaku głównego. Coraz częściej pokazuje się słoneczko, ale też i więcej wieje.
Po drodze wiele pamiątek z WWI.



Malowniczych mchów i porostów nie brakuje.



W końcu docieramy do Chryszczatej.



Krótki postój i opuszczamy szlak, dalej przez las na azymut. Początkowo "kamiennym" lasem...



...dalej starą drogą.



I docieramy do celu...



Okoliczny malowniczy potoczek.



Przed zmrokiem dociera jeszcze jeden turysta i wspólnie spędzamy wieczór przy ognisku i nalewkach.

C.D.N.

Fajne klimaty Sama dopiero co wróciłam z Niskiego i już mi tęskno.
A jak tam na Chryszczatej, było gdzieś widać lub słychać obecność miśka/wilka? Słyszałam że kilka lat temu (noo z dziesięć) lubiły zaglądać w te rejony

_________________

Na tym wyjeździe miśka i wilka nie stwierdzono. Wilka zobaczyć to niezła sztuka, zbyt czujne. Na miśka wlazłem w zeszłym roku w Łopience. Zobaczył mnie i zwiał w krzaki.

DZIEŃ 3 - 16 października - poniedziałek

Krótki dzień, długa noc. Rano już się kręcę w śpiworze czekając na świt. W końcu nastaje i można się napić kawy. Towarzyszy mi tresowana mysz która siedzi na stole i się na mnie patrzy. Musiałem ją ręką wyganiać, a sio.



Opuszczamy chatę i wdrapujemy się ponownie na Chryszczatą.



Kolejne świadectwa krwawych walk.



Docieramy do Jeziorek Duszatyńskich. Do tej pory kolory lasu oszołamiały, teraz przeszły same siebie.



Jednogłośnie ustalmy, że jesień została odnaleziona i przy wodospadziku robimy siestę obiadową.



Robi się ciepło, naprawdę ciepło.



Jola wskakuje w krótkie majtki, ja niestety muszę cierpieć, bo nie mam.



Jednak byliśmy w Karpatach Wschodnich.



Docieramy w końcu do Komańczy. Przyssaliśmy się do sklepu i jakoś czas nam leniwie uciekł. Pomimo, że do zachodu jeszcze 1.5h to czuć już chłód i wilgoć. Szukamy sobie miejsca na nocleg.



Rozbijamy namiot na łące. Siedzimy jeszcze trochę po zmroku przy świeczkach i piwie i o 20.00 leżymy już grzecznie w śpiworach. Eh, co tu robić do świtu tyle czasu.

C.D.N.

DZIEŃ 4 - 17 października - wtorek

Kolejna bezchmurna noc za nami, moc gwiazd na niebie. Zwijamy mokry namiot i udajemy się do centrum Komańczy. Jeszcze jedna wizyta w sklepie, te sklepy w górach to z jakimiś magnesami robią. Chwila postoju przy odbudowanej cerkwi.



Kolejny dzień lampy na niebie i letniej temperatury. Za cerkwią wspinamy się się jakąś ścieżką spacerową. Niestety widoczność jest słaba. Zamglone nieprzejrzyste powietrze. Widoczki i tak są ładne.





Dochodzimy w końcu do szlaku czerwonego i połoninek Wahalowskiego Wierchu.



Oczywiście dzień bez błądzenia dniem straconym, więc i tym razem coś nam się ścieżki poplątały i łazimy po krzakach lekko przeklinając. Ale w końcu udaje się znaleźć bazę do której zmierzaliśmy.



Bywałem w tej okolicy wielokrotnie, ale jakimś cudem nigdy w chatce nie spałem.



Jest jeszcze kilka godzin do zmroku, Jola zajęła się opalaniem, ja naniosłem gałęzi na ognisko.



Po zmroku zajechały trzy motocykle z kuframi, trzech wędrowców z Łodzi. Kolejny wieczór spędzony w ciekawym towarzystwie, przy dobrych trunkach.

C.D.N.

No proszę jak pięknie...czekam na cd )

_________________
BW.

Fatalne zdjęcia.
Jak Jola w szortach, to ujęcie z daleka, jak Jola się opala, to jedynie wzmianka, a fotki niet .
Bardzo proszę o poważne podejście do konstruktrywnej krytyki i jak najszybszą poprawę .

DZIEŃ 5 - 18 października - środa

Wstaje kolejny pogodny dzień. Jola zrobiła królewskie kanapki na śniadanie.



Żegnamy się z pozostałymi i idziemy wgłąb doliny Jawornika. Cmentarz i cerkwisko w lesie.





Opuszczamy popularne ścieżki i leśnymi drogami wspinamy się na Kamień.



Szurając butami po lesie pełnym liści...



...w końcu docieramy do kulminacyjnego grzebienia skałek.



W oddali kręcą się jakieś śmigła.



Odpoczynek, posiłek, pogaduchy i obieramy kierunek Rzepedź.
Oczywiście w drodze przez las nie mogło zabraknąć atrakcji w postaci drogi zrywkowej.



Błądząc po koleinach, krzakach i innych atrakcjach udaje nam się wyjść na malownicze łąki górnej Rzepedzi.





Niestety cywilizacja mocno wkracza w dolinę. Dużo nowych domów/daczy.
Maszerujemy sobie tą wiejską drogą. Mijamy cerkiew.



Ponieważ zamarzył nam się sklep maszerujemy monotonnie asfaltem kilka km do Rzepedzi głównej. Po napełnieniu brzuchów odbijamy w boczną dolinę Turzańska. W tym samym kierunku idzie miejscowy pan z którym urządzamy sobie pogawędkę. Zachwala obecny transport publiczny w Bieszczadach ("Nie będzie niczego" K.Kononowicz). Zapytany gdzie by tu namiot postawić doradza najlepsze miejsce czyli stadion turzański. Ok, brzmi nieźle, idziemy za naszym przewodnikiem. Docieramy w końcu do tego sportowego przybytku i stawiamy namiot, trochę już się późno zrobiło więc nie wybrzydzamy.



Uczynny pan pokazuje nam jeszcze tajne źródełko wody pitnej ukryte w krzakach i życzy dobrej nocy.
Sączymy piwa z uzupełnionych zapasów. Po zmierzchu, ktoś wetknął wtyczkę do prądu i cerkiew po drugiej stronie ulicy rozbłysła różnymi światłami. Chwytam za aparat i idę zobaczyć te iluminacje.



I tak mija kolejny dzień łażenia przed siebie.

C.D.N.

DZIEŃ 6 - 19 października - czwartek

Całą noc hałasowały lecące żurawie, że też im się tak chce włóczyć po nocy. Pierwsze kroki dzisiejszego dnia kierujemy do cerkwi. Dla odmiany oglądamy ją za dnia.



Za cerkwią wspinamy się w górę...



Dreptamy turzańskimi połoninkami. Jak widać, po górach można też chodzić bez butów.



Wdrapujemy się na Suliłę żeby zaraz złazić na przełęcz.



Nigdzie nam się nie spieszy więc nad potokiem robimy sobie sjestę. Obiad, kawa, spanie, opalanie, mycie, pranie....



Wdrapujemy się na kolejne górki nad nieistniejącą wioską Kamionki. Rzut okiem na mijaną dzisiaj Suliłę.



Szukamy dogodnego miejsca na nasz zielony pałac.



Przed nami góruje Chryszczata.



Na kolację grzanki.



Kolejny pogodny wieczór z mnóstwem gwiazd nad głową.





C.D.N.

DZIEŃ 7 - 20 października - piątek

Wstaję przed wschodem. Poranek jest niezwykle malowniczy, wokół snują się mgły.





Przed samym wschodem mgła się podnosi i niewiele widać.



W końcu wychodzi słoneczko i robi się ciepło.



Czas się ruszyć. Garby na plecy i w drogę.



Trawy są totalnie mokre więc wędrujemy drogami w pustych dolinach.



Mgły walczą ze słońcem, a las się przygląda.



Wędrowanie stokówką wcale nie musi być nudne.



Brzuchy napełniamy koło Jeziorka Bobrowego.



I kończymy wędrówkę przy kolejnej chacie.





Siedzimy sobie na werandzie zajadając kisiel i rozmyślamy o tym czy ktoś jeszcze tu do nas dotrze. Jak dotąd każdy nocleg w chatach był z towarzystwem. I jeszcze jakby mieli piwo... Bah! Niedługo przychodzi 5 turystów + pies, mają piwo i nie tylko. W piecu nagrzane, ognisko rozpalone, kolejny miły wieczór.

C.D.N.

DZIEŃ 8 - 21 października - sobota

Żegnamy się z towarzystwem i obieramy kierunek Baligród. Przed nami trochę kilometrów Rabską Doliną.



Docieramy w końcu do Baligrodu i auta. Robimy zakupy w pobliskim markecie który świeci pustymi półkami. Remont czy liwidacja? "PKS" nie jeździ, sklepy likwidują, Bieszczady znowu dziczeją...
Wsiadamy do auta i jedziemy z powrotem do Rabskiej Doliny pod wypasioną wiatę wybudowaną przez nadleśnictwo. Zdążyłem rozbić namiot i zaczęło padać. Normalnie wędrówkę mieliśmy wyliczoną co do minuty.



Deszcz sobie pada, siedzimy pod wiatą, zajadamy różne przysmaki, popijamy piwem, w kominku płonie wesoło ogień, czego chcieć więcej?



Pogoda kiepska więc i ludzi nie za wiele się przewija przez wiatę. Była jedna zorganizowana grupa, przyjechała na ognisko, posiedziała godzinę, pojechali i zostawili masę jedzenia i sporo grzańca którym z przyjemnością napełniłem termos ;D
Deszcz przestał padać więc przenieśliśmy się do rozpalonego ogniska.



Do wieczora przewinęło się jeszcze kilka różnych grup, na noc oprócz nas została dwójka turystów, przespali na ławach w wiacie.

Następnego dnia rano trzeba wracać do nudnej codzienności z dala od gór. Ostatni rzut okiem na Rabską Dolinę. Do zobaczenia Bieszczadzie.



Podsumowując wyjazd był bardzo udany. Pogoda lepsza być nie mogła, trafiliśmy w kulminację kolorów na drzewach, spotykani ludzie ciekawi i pozytywni. Przez te dni zrobiliśmy niewiele ponad 80 km w poziomie, ale nie przyjechaliśmy tu połykać kilometry. Kontakt z przyrodą, szum potoku, ciekawy biwak, to było najważniejsze.

KONIEC

Pięknie. Normalnie dziękuję za zdjęcia i opisy.
I postanawiam wstawać (co jakiś czas) przed świtem takoż.
Zapisuję do listy miejsc do przejścia.

Za niedługo będziemy mogli tak z dziećmi wędrować

_________________
pozdrawiam
---------------------------
Lepsze od gór są tylko góry!
- krasnoludzkie

Świetne !

Fajnie, że się podoba. Zmontowałem też filmik z tej wyprawy.

coshoo, świetna relacja Ostatnio sama odnajduję się w takich klimatach więc przeczytałam ją z przyjemnością. Bardzo podoba mi się takie włóczenie od chatki do chatki, chyba zgapię sobie od Was niektóre trasy na przyszłość.

A propos zwierzaków, przypomniała mi się pewna dyskusja, szczególnie drugi wpis jest interesujący
http://forum.bieszczady.info.pl/archive ... -2631.html

Powzięłam to samo postanowienie tej jesieni, póki co udało mi się raz

_________________

Świetna relacja. Przeczytałem i oglądałem z przyjemnością. W Baligrodzie miałem z rodziną 6 noclegów podczas objazdówki po pd-wsch Polsce.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

bardzo fajna wyprawa świetne fotki z poranku 7 dnia

_________________
Galeria zdjęć

Oglądając zdjęcia przypomniały mi się słowa jednego z uczniów na wycieczce w Bieszczady - takie krzoki to jo mom za stodołom. Ale nawet krzokom można zrobić ładne zdjęcia

_________________
http://naszczytach.cba.pl/ Aktualizacja 2023 - nowe: Góry Skandynawskie, Taurus w Turscji, Alpy Julijskie, Kamnickie, Ennstalskie, Tatry Bielskie, Murańska Planina, Haligowskie Skały i wiele innych. Zapraszam

Ależ mi wyczyn, jak słońce późno wstaje

Też lubię takie krzoki, ale nie ma chętnych na takie warunki..

_________________
Urodziłeś się, by być prawdziwym, a nie perfekcyjnym.

coshoo, powiem krótko: zawsze czekam na twoje relacje

Ja lubię chodzić po nieco innych, wyższych górach, ale ostatnio serce mi skradła trasa przez góreczkę ledwie 1200 m, w dodatku przez las...
Może czas na zmiany? Bardzo zachęcasz do podążania twoimi krokami.

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

Etos górski

_________________
A ja dalej jeżdżę walcem, choćby pod wałek trafić miał cały świat.

http://summitate.wordpress.com/

Bardzo nastrojowo, tak prawdziwie włóczęgowo! Troszkę skubnęłam tamtych szlaków, a jesień tam jest najpiękniejsza. Miło było poczytać i popatrzeć. Nie pamiętam już, kiedy chodziłam z plecakiem większym niż 40 l. ....

_________________
Wenus w Milo

Ma ktoś kontakt z autorem relacji coshoo? Napisałem PW a nie wiem jak często zagląda na forum ... Sądząc po dacie rejestracji i ilości postów to nie często (choć nie koniecznie)

Mam telefon do coosha ale nie wiem czy życzyłby sobie by komuś go podać. Skontaktuj się ze mną na pw to coś wymyślimy.
Pozdrawiam

creamcheese
może napisz/zadzwoń do niego i zapytaj po prostu, czy możesz

_________________
Urodziłeś się, by być prawdziwym, a nie perfekcyjnym.