Ostatni raz razem z Łukaszem byliśmy w Tatrach podczas nieudanego ataku na Bystrą, czyli głęboką zimą. Jako że zawsze nam się marzyła taka emerycka wycieczka, postanowiliśmy marzenie spełnić. Pamiętać należy o tym, że było to po obfitych opadach, które trochę Tatry zdemolowały, więc wybór celów mocno był ograniczony. Deszcz miał padać popołudniu zatem świtem bladym ruszyliśmy z Popradzkiego Plesa zdobywać Koprowy Wierch.
Nie schodziliśmy ze szlaku nawet o krok
Robiliśmy częste postoje
Zachwycaliśmy się okolicznościami
Na szczycie osiągnęliśmy apogeum popasu, nawet jakiś turysta napotkany kawę sobie robił na Łukasza palniku
Powoli zaczęły napływać zapowiadane chmury
Profesor patrzył na te swoje Mięguszowieckie ulubione, które z Koprowego widać przecież doskonale. Coś tam widać sobie myślał, ale to temat na kolejną opowieść
Wycieczkę zakończyliśmy około południa posiadówką w schronie. Że wycieczka miała być emerycka to i wyposażenie musiało być w tym klimacie. No i było.
Wracając autem zaklinaliśmy rzeczywistość wypatrując zapowiadanych opadów. Dopiero jak radio powiedziało, że w Tatrach burza była to trochę nam ulżyło.
Ale milusio 
No i widoki przednie. 
Trochę skontuzjowana nasza brygada, musimy mierzyć zamiary na siły.