Jakoś tak się złożyło, że po wrześniu przyszedł październik
A wraz z nim kolejny wyż, pierwszy śnieg prawie stopniał i pogoda trzyma na 102. Podejmujemy zatem temat wejścia na Durny Szczyt przez Mały Durny i przejście granią na Łomnicę. Silna i szybka ekipa dokonuje desantu około piątej w Starym Smokowcu. W październiku to już dzień krótki, więc do Rainerowej Chatki idziemy w ciemnościach, przy potoku chłopaki idą dalej, ja idę "zmienić wodę szczupakowi" i widzę jak nadlatuje kilka dużych nietoperzy, takich okazów jeszcze nie widziałem
Zaczyna się tatrzański horror.
Kilka zakosów do Zamkowskiego pokonuje biegiem, nie pójdę sam w takich okolicznościach przyrody
Podejście na próg Pięciu Stawów Spiskich zawsze daje popalić.
Jacyś jednoręcy turyści
Jest i Terinka.
Konsumujemy śniadanko, całość zalewamy bylinkowym czajem. Pełni sił wylegamy nad brzeg stawu, jest pięknie.
Zwarci i gotowi ruszamy dalej.
Ale wzroku nie mogę oderwać od ściany Lodowego.
Podchodzimy pod wylot Maćkowego Żlebu.
Potem trawersujemy do sąsiedniego. Podejście żlebem na Małą Durną Przełęcz, dość zaskakujące, chyba pierwszy żleb, w którym tak często używałem rąk i start na progu też był niczego sobie.
Identyfikujemy miejsce, do którego dotarliśmy zimą 2017.
I drzemy do góry.
Żleb cały czas w cieniu, zimno w nim a przy dojściu do przełęczy nieźle dmucha, na grani pewnie jeszcze bardziej. Ja ubieram na siebie wszystko co mam a i tak za ciepło nie jest, więc pierwszy targam na Mały Durny by się trochę rozgrzać.
W kilka chwil jestem na szczycie, widoki zacne, nadciąga reszta ekipy.
Krótka sesjona i jedziemy dalej.
C.D.N.
IMHO jednak odcinek Tetmajer - Gerlach jest troszeczkę bardziej wymagający.
