Już w sezonie zimowym planowaliśmy majówkę w Alpach, pod uwagę był brany tytułowy Wild, jako drugi najwyższy szczyt Austrii i ze względów estetycznych północna grań Großer Geiger. Miały być cztery dni a wyszły dwa, wszystko z uwagi na pogodę, prognozy przewidują tylko dwa dni ładnej pogody i jej załamanie w drugim dniu po południu. Kilka dni wcześniej spadł śnieg i warunki śniegowe też są niewiadomą, prócz tego że jest lawinowa 3. Jako główny cel obieramy Wilda a dalej się zobaczy. By nie tracić dnia na jazdę startujemy już we wtorek 30 kwietnia o 19. Droga do Vent zajmuje 11h, gdzieś za Salzburgiem ucinam sobie 1,5h drzemkę i o 7 jesteśmy na parkingu w Vent. Jest piękna pogoda, rześko, do wyjścia w górę szykuje się jeszcze grupa skiturowców. Startujemy w kierunku Breslauer Hütte, szlak początkowo idzie nartostradą, zmrożony z rana śnieg nie utrudnia podejścia, ale im wyżej tym gorzej, więcej śniegu, słabo związanego, nogi zapadają się po kostkę lub głębiej a słońce coraz bardziej się rozkręca.
W dolinie jest wyciąg, który jest jednak nieczynny a znacznie ułatwiłby podejście, humory jednak dopisują.
Po drodze zaliczamy jeszcze widowisko w postaci toków cietrzewi
Za którymś zakrętem widać w końcu schronisko, ale przewyższenie jakie trzeba jeszcze pokonać osłabia od samego patrzenia.
Widoki na przeciwległą stronę doliny miazga.
W końcu jest, upragnione
Kierujemy się do winterroomu, ale wejście trzeba sobie odśnieżyć, ktoś drzwi nie zamknął i nawiało śniegu do przedsionka.
Miejsce na wysokim poziomie, kuchnia wyposażona, opał, koce, papucie, kibelek, żyć nie umierać, ale ja bliższy jestem tego drugiego
Robimy dłuższą przerwę by zjeść coś konkretnego i koło południa planujemy wyjście w kierunku szczytu.
