Chodzić po górach Filip nie musi, nie mam na to jakiegoś ciśnienia, ale chciałem go wciągnąć na Rysy, bo to będzie pamiętał zawsze.
Plan był żeby wejść od strony słowackiej, a zejść na polską skąd miała nas odebrać mama. Prognozy na weekend były średnie, a w poniedziałek pogoda stabilna. To przeważyło i pojechaliśmy w dwójkę, a mama poszła do pracy.
Chciałem żeby był wypoczęty i wyspany, więc najpierw w niedzielę przedostaliśmy się do bazy w Zakopanem.
Wyżerka w "Watrze"
Potem łażenie po Krupówkach i to się chyba nazywa Diabelski Młyn. Naprawdę oryginalne widoki stamtąd były.
Poniedziałek 5 rano pobudka, śniadanie i spokojnie ruszamy.
Na asfalcie do Popradzkiego Plesa cierpiał. Widziałem, że za szybko ruszył. Rozumiem, bo też po asfalcie chodzić nie lubię. Potem w lesie trochę się rozruszał.
I dopóki myślał, że to Rysy wszystko było banalnie łatwe
Ale potem załapał, że jednak nie. A jak góry nie widać to znaczy, że jest daleko. Pojawiły się oznaki nerwowości, ale był ukierunkowany na cel. Szedł tak, że musiałem udawać zmęczenie, żeby przystanąć, usiąść i odpocząć.
Kopa Popradzka - fajnie widać drogę wejścia.
Niosłem w plecaku porządne buty, ale nie chciał zmieniać. Nauczony doświadczeniem zabieram mu skarpety piłkarskie. Są bezszwowe, nie uciskają palców. Dlatego takie żółte coś miał na nogach. Nie komponuje się, ale wygodne.
Od Wagi to już rzut kamieniem, ale wtedy pojawiło się marudzenie. To już jest ten szczyt ? Kiedy to będzie ? Długo jeszcze ?
Chmury przesłoniły widoki i wtedy przyznaję robi się monotonnie.
I wreszcie wlazł !!!
I zaraz było - Schodzimy ? Wracamy ?
A chwilę po zejściu widoki się otworzyły... Żal mi było, ale co, trzeba schodzić.
Uprosiłem go o chociaż jedną fotkę
Droga powrotna była długa. Jak ocenił ile trzeba zejść, a było widać, to osłabł. Ale jakoś zszedł. Za to jak zobaczył znajomą okolicę, bo byliśmy nad Popradzkim kilka razy to wręcz sfrunął do samochodu.
Teraz jest z siebie dumny i chwali się kolegom, że był z tatą na Rysach. I oto chodziło
Pomalutku przymierzamy się do kolejnej wycieczki. Podchodzić jeszcze nie ma cierpliwości, a brykać po skałach i łańcuchach lubi.
To spróbujemy ze Świnicą z wjazdem kolejką na Kasprowy
Gdybyś zabrał mamę to Filip śmigałby aż miło. Był taki zadowolony na Rozsutcu a tu cóś zmarkotniał, mimo iż góra honorniejsza.