Tak się złożyło, że w wyniku różnych zawirowań życiowych ostatnim razem w Tatrach byłam w 2016 roku, rejon działań Gąsienicowa, w planach były Karb, Zadni Granat, Przełęcz Świnicka, Kasprowy do Liliowego, w porywach szaleństwa miałam spróbować Świnicy albo Kościelca, szaleństw nie było, dobrej pogody też nie specjalnie.W tym roku postanowiłam zrobić powtórkę z rozrywki i pójść drugi raz na Zadni Granat w celu zrobienia lepszych zdjęć przy lepszej pogodzie plus przejść się czarnym szlakiem na Przełęcz Świnicką.Wyrypa udana, trzy fajne wycieczki, cały odcinek górą zaliczony, od przełęczy Świnickiej do Kasprowego, plus miałam swój Zadni Granat.Wyrypa miała jeszcze jeden cel: sprawdzić, czy po tych trzech latach, po tym jak stałam się nie tylko turystką ale i wspinaczem regularnie trenującym na ścianie i jeżdżącym od czasu do czasu w skały mam nadal blokadę w głowie na Tatry.No niestety mam, sporą, nawet byłam zaskoczona, że większą niż kiedyś, trudno, co robić.Grunt, że jadę i podług swoich możliwości wychodzę ze swojej strefy komfortu i mierzę się z tą blokadą, nie jest to fajne uczucie ale człowiek się czegoś zawsze o sobie dowiaduje.Być może blokada byłaby mniejsza gdyby: podczas całego wyjazdu była pogoda lampa dzień w dzień jak to drzewiej bywało, w góry chodziłabym z kimś a nie samotnie, no ale nie ma za bardzo z kim a i nie lubię towarzystwa za bardzo i wreszcie gdyby w góry chodziło więcej normalnych ludzi a nie przypadkowych turystów, których trzeba ściągać zewsząd, bo nie dali rady i śmigło ci lata nad głową w te i wewte od rana gdy idziesz na dwa tysiące metrów.
Po powrocie zapowiedziałam kategorycznie, że w Tatry więcej nie jadę, stara jestem, pora umierać, nie te siły, co kiedyś itd.No ale w rejonie Piątki mam parę szlaków do przetarcia, także w przyszłym roku jak dożyję to jadę ponownie mierzyć się ze swoimi demonami, łatwo nie będzie ale póki można to dlaczego nie?
Diabli wiedzą jak to nazwać, nabawiłam się tego podczas pierwszego samodzielnego wyjazdu w Tatry w 2012 roku i tak zostało.Bo wspinając się w skałach nie mam takich lęków, tam najwyżej boję się odpadania i lotu, cóż, jak się nie zmierzysz to się nie dowiesz o co chodzi.Cieszę się, że udały mi się zamierzone trasy, fajny jest czarny szlak na Przełęcz Świnicką, od połowy wspinaczkowy taki trochę, widoki z Przełęczy super, szkoda, że Świnica nie na moją psychę, cóś, może kiedyś przy lepszej pogodzie spróbuję.
No, z tego ujęcie faktycznie rewelacyjnie się Czarny Staw prezentuje, od tej strony go nie widziałam. Kształtem przypomina mi Wielki Staw Polski ze szlaku od Szpiglasowej, ale otoczenie już zupełnie inne
