Szwagier jechał na Gerlach z przewodnikiem. Skorzystałem z okazji i za niewdzięczną rolę kierowcy i zbiornik gazu dostałem się w Tatry.
Wsadziłem go do auta przewodnika - Gajewski Ryszard - w Tatrzańskiej Polance, obiecałem że będę czekał na parkingu kiedy zjadą i poleciałem do Szczyrbskiego Plesa.
Właściwie dalej to już bez historii. Kiedy patrzyłem na Szczyrbski z Hrubego wydawał się trudny i niespecjalnie miałem na niego pomysł, ale od Kolistego Stawu droga była oczywista i zupełnie pozbawiona trudności. Łączka, żleb, zbocze, wcięcie w grani i granią kilka chwil na szczyt.
Za to pogoda fenomenalna. Siedziałem sobie na szczycie i konsumowałem widoki.
Na Szczyrbskim jest taka metalowa skrzynka z zeszytem szczytowym. Nie umywa się do termosu Wojtka, ale miarę solidna i zabezpieczona. Zeszyt świeżutki, ołówek i długopis.
Tak sobie siedziałem i czekałem, aż szwagier napisze smsa ze szczytu. Nie pisał, to się powoli zebrałem i zacząłem schodzić na drugą stronę w kierunku Hlińskiej Turni. Tam akurat schodziło się fatalnie, bo stromy, wąski żleb i sypało się wszystko. Zawróciłem, bo nie czułem się w tym pewnie. Zszedłem w końcu tak jak wchodziłem na stronę Kolistego Stawu, obszedłem Szczyrbski dołem i wtedy zadzwonił szwagier, że już są na dole. No to żal. Powrót z podkulonym ogonem, bo chciało się jeszcze.
mogłeś sobie zrobić przejście granią od Hlińskiej 