Na poniedziałek i wtorek zapowiadają dobrą pogodę, zwijamy majdan z kempu i jedziemy do Cervini, gdzie na parkingu pod kolejką robimy przepak, to co wyląduje w plecaku musi być dobrze przemyślane, bo podejście do Carella to nie bułka z masłem i lepiej mieć lekki plecak. Mamy szczęście w nieszczęściu, ponieważ tego lata są duże problemy z wodą w Carellu, ale od dwóch dni popołudniami gdy na dole padał deszcz u góry sypał śnieg, mimo to taszczę 4L izotonica, 1,5L mineralnej i całą resztę, lekko nie jest.
Na stacji chłopaki uszczuplają zapasy żywności, ja ... śpię
W niedzielę wyjeżdżamy ostatnim kursem na Plan Maison i stamtąd kierujemy się na schronisko Abruzzi. Pogoda jest średnia, długo staliśmy na stacji kolejki by przeczekać padający deszcz, wieje mocny wiatr i chmury wszystko zasłaniają. Mimo to ciśniemy.
Po wyjściu z budynku kolejki widać schronisko, ale ścieżek jest tak wiele, że ciężko jest się wstrzelić w tą właściwą, po krótkim błądzeniu po pastwisku udaje się w końcu obrać właściwy kierunek. Szlak ma dwa ostrzejsze podejścia i w dwóch miejscach trzeba przeprawić się przez wartko płynący strumień, oj długo zastanawiałem się nad sekwencją ruchów by się nie umoczyć
Ściany Matta sieją grozą.
W końcu docieramy pod schronisko, jest mega zimno, więc czym prędzej pakujemy się do środka. W środku to bardziej hotel niż schronisko, ludzi za wielu nie ma. Zasiadamy i przechodzimy do konsumpcji, wciągam spaghetti, cappuccino i piwo 0,7L w końcu normalne jedzenie
Nie siedzimy za długo, bo jeszcze bazę trzeba rozbić a musimy to zrobić przed zmrokiem. Wiatr jednak nie odpuszcza, po rozbiciu namiotu trzeba zrobić wokół murek chroniący od wiatru, bo namiot niemalże się kładzie.
Nasze barachło
Rozgrzewamy się zbieraniem kamieni z okolicy a trwa to do 21.
Zachód jest ładniutki.
Noc do spokojnych nie należy, wiatr tarmosi namiotem na całego, na szczęście namiot wytrzymał.
Rano wychodzę przed namiot i przypomina mi się scena z "Kukuczki" jak Hajzer wychodzi rano z namiotu w bazie pod Lhotse i ukazuje mu się widok na południową ścianę a z ust jego pada "O kur...a !"
Jak zobaczyłem rano ten widok to też wyrwało mi się "Nooo, ku...a"
przynajmniej ja tak działam i myślę że to tak ..działa 
Piękna pogoda
